Beste Nederlandse ploeg op Internationaal Paastoernooi

Het Paasweekend werd door de junioren van A1 gebruikt voor deelname aan een internationaal toernooi. Dit jaar werd gekozen voor verblijf in Nederland en deelname aan de Easter Open.

Herinneringen ophalen, daar begon het op de woensdagavond voorafgaand aan het toernooi al mee. Coach Ron Verschuuren kon vanwege werkverplichtingen niet mee naar het toernooi en had voor de spelersgroep een avondje "Chinees” geregeld op de club. Hier begon het nieuwe avontuur. Er werd natuurlijk vooruit gekeken naar de Easter Open. Een internationaal toernooi onder de rook van Nijmegen. Een toernooi met aansprekende voetbalnamen als het Deense Brondby en het Belgische Sint Niklaas. Maar er werd die woensdagavond ook vooral terug gekeken. De internationale toernooien die al waren geweest. Zo kwam natuurlijk ter sprake: het slootje springen in Denemarken ofwel de lange reis er naartoe, de klok op het marktplein in Praag of het luchtbedden gevecht in Hasselt en natuurlijk alle details daaromtrent. Wat was nou hét leukste toernooi? Wat was nou de mooiste ervaring? Eigenlijk kan je het niet zeggen, want het was allemaal leuk en uniek!

Dit seizoen weer 3 nieuwelingen (Lorenzo van Staten, Chakib Rahman en Anish Meijer) erbij die nog niet eerder waren mee geweest, maar het grootste gedeelte was dus al eerder met elkaar op stap geweest en dus beloofde ook deze achtste editie vooraf alweer een enorm succes te worden. Voor de vijfde maal lag de leiding in handen van Peter Vredebregt en Wilko Poulie.

Op (goede) vrijdagmiddag werd er aan de Hazelaarweg verzameld en kon het inladen beginnen. Eerder op de dag had de elftalbegeleiding al flink ingeslagen om dit weekend goed te kunnen doorkomen. De eerste stunt kon daarbij natuurlijk niet uitblijven. Peter ‘vergat' een kratje bier onderop de kar op te geven, maar telde een pak chocomelk teveel. Dat even later alle alarmen afgingen in de parkeergarage lijkt misschien toeval, maar zeker weten doen we het nooit want we konden er op tijd nog uit.

 
Groepsaccommodatie De Bloem in Overloon

Eten bij Roelanzia in Ysselstein.

Op zaterdag zouden we pas om 14.30 uur de eerste wedstrijd moeten spelen en dus ruim de tijd om uit te slapen en rustig te ontbijten. We speelden in Gennep, 25 minuten rijden van onze locatie en dus ging de eerste bus al om 12.15 uur richting de sportvelden van Vitesse'08. Terwijl Wilko terug reed naar Overloon voor het ophalen van de tweede groep meldde aanvoerder Jeffrey Vos ons alvast aan. Aldaar bleek dat de Nederlandse deelnemers KZC08 zich had afgemeld. De middelste wedstrijd van deze zaterdag was dus uitgevallen. Dat was toch wel jammer, want als je er dan toch bent wil je voetballen. Het had ook weer een voordeel, want hierdoor was het al bijna zeker dat we de volgende ochtend niet al om 9.45 uur acte de presence hoefden te geven. (Uitleg: de beste teams speelden zondag op de finaledag 's middag en de mindere 's ochtends)

Er was natte sneeuw tijdens de warming-up van de eerste- en hier ook bij de tweede wedstrijd.
 

We moesten nu een paar wedstrijden wachten en keken ondertussen naar de concurrentie. De volgende tegenstander, Crompton High 1, bleek niet veel beter. De twee Engelse teams speelden elkaar naar een bloedeloze 0-0. De laatste wedstrijd van de dag begon pas om 16.45 uur. We speelden wel op het hoofdveld op het keurige complex van gastheer Vitesse'08. De wedstrijd begon wat vreemd en onrustig van beide kanten. Anish ging een duel aan met zijn tegenstander, maar kwam te laat. Zijn tegenstander maakte daarop een slaande beweging. Anish kreeg geel (en dat betekent op dit toernooi 3 minuten naar de kant) en zijn Engelse tegenstander kreeg direct rood en kon vertrekken. We speelden door tegen 10 man en nadat Anish er weer in was gekomen ging een speler van Crompton High heel hard door op Stefan. Gelukkig was er vooral schrik van alles en iedereen dat Neptunus-Schiebroek was. Met pijn en moeite speelde Stefan zijn speelminuten dit toernooi en dan was een nieuwe blessure hiermee wel het laatste wat je wilde. Waarschijnlijk door de ophef van onze zijde moest ook deze speler even naar de kant met een gele kaart. We speelden dus even met 11 tegen 9. Jeffrey nam de vrije trap die hieruit voortvloeide en hij liet de bal heerlijk achter de verdediging van onze tegenstander vallen. Spits Jurriën was er als de kippen bij en zette ons met het hoofd op een voorsprong, 1-0. De Engelsen begrepen ondertussen niet waarom Anish wel terug mocht en hun speler niet, maar waarschijnlijk hadden ook zij gemist dat die speler rood had gehad. Het ging inderdaad allemaal erg snel en veel van ons hadden het ook gemist. De tweede helft van dit duel was eigenlijk niet om aan te zien. Crompton High kon niet beter en wij, wij leken zwaar vermoeid. We kregen nog wel kansen, maar gescoord werd er niet meer. Met twee overwinningen en een reglementaire 1-0, waarvan het doelpunt reglementair door ons werd toegekend aan Stefan, plaatste A1 zich ongeslagen en zonder tegendoelpunten voor de finalepoule!

Na die laatste wedstrijd keken we in de kantine naar de meegenomen flyer van het Griekse restaurantje Cyprus in Overloon. Wie heeft die combinatie eigenlijk bedacht? Wilko bracht de eerste groep terug naar De Bloem en de anderen bestelden het eten en speelden een potje 31. Rond 19.15 uur was iedereen terug in het huisje en kon ook de tweede groep nog even douchen voordat we om 19.30 uur de pizza's konden ophalen. Er werd lekker gegeten waarna het om 20.45 uur tijd was om de wedstrijd van Feyenoord bij SC Heerenveen te gaan bekijken. Velen keken het duel niet af en na die wedstrijd was het weer tijd voor Stef Stuntpiloot, maar voor een aantal was het ook vroeg tijd om naar bed te gaan. Gesloopt van die eerste dag, maar niet voordat het om twaalf uur eerst tijd was om Lorenzo te feliciteren met zijn verjaardag!


Pizza's op schoot en cola in wijnglazen, zoals het hoort...
 

De volgende ochtend (1e paasdag) stond de lange tafel natuurlijk klaar voor het paasontbijt en was van de achtergebleven bende niets meer te merken. Al konden we het wellicht beter een paasbrunch noemen, want de eersten namen pas rond 11.30 uur plaats aan tafel. Vandaag speelden we in het vertrouwde Groen Wit, wat blijft dat toch een veel mooier tenue! Vandaag speelden we de eerste wedstrijd weer om 14.30 uur alleen ditmaal in Boxmeer op het complex van Olympia'18. Dit is iets dichterbij onze locatie en dus konden we iets later richting het complex.

Daar aangekomen werden we ontvangen door de trouwe supporters die speciaal waren afgereisd naar Boxmeer om ons in de finalepoule te komen aanmoedigen. In de eerste wedstrijd speelden we tegen Crompton High 2, het tweede team van de club van gister ja dus. Tijdens de wedstrijd bleek al snel dat we de betere ploeg waren. In de eerste helft kregen we al kansen en Simon soleerde al snel richting het doel en brak de hele verdediging open. Oog in oog met de doelman legde hij de bal breed op Jordy. Hij werd flink gehinderd maar wist de bal toch in het doel te werken, 1-0. Enkele minuten later werd er op de rand van de zestienmeter een overtreding gemaakt op Jordy. De vrije trap die hierop volgde werd door Rakheem heerlijk ingeschoten, 2-0. Een goede tussenstand. In de tweede helft zakten we wat in en lieten de tegenstander komen. Die waren echter niet bij machte om een doelpunt te maken en zo hield doelman Elmar ook dit duel zijn doel schoon.

De tweede wedstrijd ging tegen het Deense Koge dat de eerste wedstrijd met 1-0 had verloren. In de eerste 18 minuten ging het duel gelijk op, maar in de tweede helft hadden wij geen antwoord op het moment dat de Denen steeds aanvallender gingen spelen. Veel hoekschoppen volgden en het ging vaak wonderbaarlijk goed. We counterden, maar konden geen vuist maken en vergaten vervolgens om te schakelen, maar toch wisten we een doelkans te voorkomen. In de laatste seconde volgde daardoor weer een hoekschop. De bal bleef hangen in de lucht. We kregen hem niet weg en bij de tweede paal hadden we geen antwoord op een hoog springende Deense speler. Die kopte toch de bal nog tegen de touwen, 0-1. Teleurgesteld verlieten we het veld.

Het rekenen was begonnen, want onze laatste tegenstander, Hopwood Hall, had verrassend gelijk gespeeld tegen het zwakke Crompton High. We wilden wel heel graag toch nog naar die finale. Het laatste Internationale Jeugdtoernooi. En die beker…net zo groot als Anish…om van te watertanden. We moesten winnen want Hopwood Hall had al meer punten. Dan zouden we nog afhankelijk zijn de uitslag van Koge vs Crompton High. Het laatste duel begon rond 16.30 uur na ongeveer 40 rustminuten. We zagen de Denen op het veld naast ons snel scoren. We waren zelf zwak tegen Hopwood Hall. We waren alleen maar aan het tegenhouden. De Engelsen waren fel en er werden harde duels uitgevochten. Echter was deze ploeg er erg onsportief in. Hun duels, daar was niets aan de hand, maar in onze duels gingen ze als makke lammetjes naar de grond. De scheidsrechter die aan dit duel was begonnen met idee lekker te laten voetballen had het niet meer in de hand en liet zich beïnvloeden. Een ongelukkig opgestuite bal door het hobbelige veld kwam in de zestienmeter tegen de handen van Mitchell. Een penalty volgde. Je kan hem geven, maar onder de gegeven omstandigheden had hij het er ook bij kunnen laten en een hoekschop kunnen geven. De penalty werd verzilverd en we keken tegen een 1-0 achterstand die we niet meer goed konden maken, omdat we er simpelweg niet meer toe in staat waren. Hier gingen de nachtelijke avontuurtjes ons toch opbreken. De Denen scoorden meerdere malen (eindstand was 3-0 en niet 3-1) en restte ons er alleen nog voor te zorgen dat niet deze arrogante Engelsen, maar de sympathieke Denen naar de finale zouden gaan. Rakheem kreeg één kans. Hij soleerde vanaf de middenlijn voorbij alles en iedereen. Voor het doel had hij echter niet meer de kracht om een doelpunt te maken. De bal verdween via de zijkant van het net niet in het doel. Vlak voor tijd was het helemaal gedaan. Drie Engelsen schopten en hielden Rakheem vast. Toen Rakheem de bal verloor en zijn tegenstander haakte moest hij echter met geel naar de kant. Hierna was het meteen tijd en verloren we ook dit laatste duel (0-1). Ook de Denen, hun wedstrijd was eerder afgelopen, dropen teleurgesteld af.

We vertrokken meteen richting Overloon, want echt zin om nog naar die finale te blijven kijken hadden we niet. Later begrepen we dat het Belgische Wolfsdonk Sport (uit de andere finalepoule) de grote finale na strafschoppen had gewonnen. Gelukkig maar! Wij bleken te zijn geëindigd op de zesde plaats en daarmee werden we de beste Nederlands ploeg, dat is ook een prestatie op zich! Toen eenmaal iedereen terug was in Overloon viel de keuze weer op het Griekse Cyprus om iets te eten te bestellen. Gewoon om wat aan die crisis te doen zullen we maar zeggen. Een aantal heerlijke schotels kwamen al een kwartier na bestelling keurig afgeleverd in De Bloem aan. Na het eten was er tijd voor een Power nap. Andere speelden wat potjes 31'en waarbij het van vijf van de zeven deelnemers een keer lukten om allemaal 30 half te pakken. De verliezer met 28 kon z'n ogen niet geloven!


Griekse maaltijden van Cyprus...in Overloon.
 

Na een paar potjes hadden we het wel gezien en was het tijd geworden voor het voorbereiden van een aantal 1 april grappen. Dat was het immers na twaalven. Spullen verdwenen, kussens werden onder gesmeerd met van alles en nog wat en een auto verdween spontaan van het complex. Via trainer Ron werd Jurriën in de maling genomen. Hij zou gescout zijn door ADO Den Haag. Een meesterlijke grap! Hoe kom je erop.

Er werd die avond nog gekaart, gezongen, gepinpongt en nog veel meer…what happens in Overloon stays in Overloon ofziets toch?

De laatste ochtend werd er weer een soort van veldslag aangetroffen en was het tijd voor opruimen. Nadat dat was gedaan was het tijd voor het voorbereiden van de laatste grappen terwijl er ondertussen wat voetbal werd gekeken. Rustig werd iedereen wakker en uiteindelijk moesten er verschillende (vervelende en soms irritante) muziek aan te pas komen om iedereen uit bed te kregen. Daarna volgde er nog iets met een rauw ei, chocoladepasta en pindakaas. Hilarisch! Ricardo had na een rondje rondom het huisje nog steeds niet door wat er die nacht was uitgehaald. Hij ging ook pas als laatste met zijn tassen richting zijn auto. Eenmaal daar aangekomen bleek die te zijn verdwenen. Hij geloofde z'n ogen niet. Het moest toch wel een grap zijn. Wie steelt er nou zo'n auto op zo'n plaats in een Brabants dorp aan de achterkant van een groepsaccommodatie. Verschillende suggesties werden er gedaan, maar Ricardo ging toch steeds meer twijfelen of het nu niet gewoon echt zo zou zijn. Een rondje met de bus in Overloon en richting de onbemande pomp leverde niet het gewenste resultaat. Hij belde zijn tante en vader (laatst genoemde was ook al op de hoogte) omdat hij toch wel advies wilde wat hij nu moest doen. Pas toen Wilko op het pad richting de tweede groepsaccommodatie op het complex extra gas gaf wist hij pas zeker dat het een grap was. Zijn auto was geparkeerd op de binnenplaats van dat andere huis. Een binnenruimte waar een tafeltennistafel stond. Die grap duurde al met al een uur en liet ons niet om de geplande 14.30u, maar pas om 15.30u richting Rotterdam vertrekken.


De verdwenen auto van Ricardo, een betere plek was overigens niet denkbaar.
 

Na een voorspoedige reis arriveerden we om exact 17.00u aan de Hazelaarweg. Waar ouders hun vermoeide jongens ophaalden en er nog even werd gezocht naar die laatste, plotseling verdwenen, 9 eieren… Het was weer een ongelooflijke geweldige ervaring! Weer eentje in dat rijtje om nooit te vergeten, weer eentje in dat rijtje waarvan je geen keuze kan maken welk evenement nou het leukste was. Weer eentje voor het archief dat Dit is Voetbal! heet… http://www.ditis-voetbal.nl/.

Iedereen bedankt voor een FAN-TAS-TISCH weekend!