Neptunus-Schiebroek On Tour in Düsseldorf

Het democratisch gekozen Tourteam strand in de kwartfinale van de Düsseldorf International Cup.

Door Wilko Poulie

Elftalleider / supporter Jan schreef al een verslag, zoals iedereen heeft kunnen lezen op Facebook. Overtreffen is onmogelijk, dan maar proberen te evenaren in een langere versie.

Al meer dan een jaar geleden ontstond het idee van het Neptunus-Schiebroek Tourteam, naar goed gevolg van wat er lang geleden bij oud-Neptunus werd georganiseerd en de perfecte aansluiting op de vele toernooien, en daarbij behorende reisjes, die al werden gespeeld in de jeugd van oud-Schiebroek (’94). Vorig jaar lukte het vanwege vele omstandigheden (nog) niet om met het tourteam weg te gaan, maar in de Facebook groep kwam in oktober het Düsseldorf voorstel. Niet iedereen zei direct volmondig ‘ja’. En de aanmeldingen kwamen maar mondjes maat op gang. Begin december kwam er toch groen licht met een tweetal open plaatsen. Voor tourleider Wilko Poulie kwam er daarna slecht nieuws door twee afmeldingen (Stefan Boers en Jurriën Minke). Het weekend Düsseldorf stond onder druk. Een aantal deelnemers ging er al vanuit dat het toernooi niet door zou gaan, maar na wat aandringen (Max Bronswijk, Freek van ’t Land en Nick Heikens) en het zoeken van creatieve oplossingen (Bastiaan van Weijen) werden niet alleen de twee openstaande plaatsen gevuld, maar zelfs de twee open gevallen plaatsen.

Tot een paar weken voor vertrek zou Frans van Beek meegaan als leider / entertainer, maar hij kreeg uiteindelijk geen toestemming van het thuisfront. Het eerste voorstel van Wilko was om Theo Bierhuizen mee te nemen, "for good old times”. Hij was meteen enthousiast en had de volgende dag vrij geregeld om op tijd mee te kunnen. Ook weer opgelost…

Vanaf een maand voor vertrek begon het toernooi steeds meer te leven binnen de groep. Het team werd geanalyseerd door de deelnemers onderling. Er werd gegist naar wie de aanvoerder zou worden en bedachten het uiteindelijk zelf. Alles democratisch, het is immers geen selectie-elftal. In acht delen werd het team op Facebook voorgesteld aan de buitenwereld. Klaar voor vertrek op vrijdag de 13^e. Tourleider Wilko kwam op de ochtend voor vertrek in tijdnood, waardoor Dave Bierhuizen werd ingeschakeld voor het regelen en ophalen van de Duitse milieustickers. Sjoerd Kolner en Max Bronswijk hadden beide gemist dat ze zouden worden opgehaald, maar het busje (van Sternrent) was bij beide op tijd om elkaar mislopen te voorkomen. Hierdoor arriveerden we wel later op het afgesproken vertrekpunt (parkeerplaats Neptunus-Schiebroek), alwaar de andere auto’s (Thomas, Dave en Jan) al startklaar stonden.

We konden op weg naar Düsseldorf, maar niet voordat eerst nog Roland van Deelen en Simon Koeleman werden opgehaald. Én voordat het overschrijvingsformulier van Nick Heikens nog bij het districtskantoor van de KNVB werd afgegeven. Het in de gaten houden van drie volgauto’s, zonder TomTom, was nagenoeg onmogelijk. Hierdoor ‘verloren’ we regelmatig één of meerdere volgers uit zicht. Er moest zelfs midden op een provinciale weg gestopt worden, wat door Jan meteen werd aangegrepen om een rookpauze in te lassen én waardoor Theo Bierhuizen exact goed zat met het aantal minuten dat Jan het zonder sigaret zou uithouden. Toeval? Dacht ’t niet…

We moesten helemaal om Düsseldorf heen om uit te komen bij het sportcomplex van FC Tannenhof. De nieuwe gastheer nadat het complex van BV’04 (toernooi organisator) volledig onbespeelbaar was verklaart vanwege de storm eerder die week. Op de ring van Düsseldorf werd het eigenlijk pas echt een beetje druk op de snelweg. We ‘verloren’ wederom een volger en reden stapvoets verder. Rond de klok van 18.00 uur konden we ons eindelijk melden. We wonnen advies in over waar we goed en betaalbaar in de buurt konden eten voordat we ons gingen melden in het Hostel (A&O Hauptbahnhof). We kregen goed advies. Het Griekse restaurant Syrtaki op steenworp afstand van het complex werd onze thuisbasis. We keken naar Mexico – Kameroen, waarna we na een uitstekende maaltijd naar het hostel vertrokken. Onderweg concludeerde Sjoerd Kolner, terwijl we langs de Kölner Strasse reden, dat dat Duitsland eigenlijk "niet mooi is, maar gewoon praktisch”. Het inchecken en het wegbrengen van de auto’s duurde langer dan gepland, waardoor de chauffeurs het begin van Nederland – Spanje niet haalden. Echter wel op tijd om de onterecht gegeven strafschop te zien en ‘Oranje’ vervolgens een fan-tas-tische overwinning te zien behalen. De onderlinge extra poule, die bij Syrtaki was ingevuld, werd gewonnen door, wie anders dan, Theo Bierhuizen! Nadat hij het geld opgehaald had, ging het geld in de ‘pot’ en werden er nog een paar koude biertjes van gehaald.

Het feest werd door de manschappen in het centrum van Düsseldorf voortgezet met, naar horen zeggen, heel veel andere Nederlanders die hun feestje vierden. Captain Nick Heikens hield, bij afwezigheid van de gehele leiding, het team scherp in de gaten en maande hen rond de klok van half vier richting bed, omdat ‘de Cup’ mee terug naar Rotterdam moest. Die ochtend zaten Lucas van Kan en Sjoerd Kolner als eerste aan de ontbijt tafel. De coach bepaalde de eerste opstelling aan de hand van de, zo ogende, fitheid van de spelers. Waarna het puzzelen werd om iedereen ongeveer evenveel speeltijd te gunnen.



We vertrokken naar ‘Tannenhof’ alwaar de eerste wedstrijd gepland stond tegen het Woerdense Sportlust’46. Het duel startte moeizaam. Spits Lucas van Kan wist het doel (nog) niet te vinden en de coach zag Simon Koeleman uitvallen. De enkelblessure speelde toch teveel op. Coach Wilko zag vervolgens dat Sjors te Duits arriveerde tijdens het duel en dacht: "mooi, een fitte speler”, maar niets bleek minder waar. Hij had in Rotterdam duidelijk ook de overwinning van ‘Oranje’ gevierd en had een heel bijzonder cadeau voor de bankzitters van dat moment. Een sporttas met inhoud…

Ondertussen nam aanvoerder Nick Heikens het team op sleeptouw. Op een assist van de licht geblesseerde (liesklachten) Freek van ’t Land scoorde de captain het openingsdoelpunt, 1-0! Een paar minuten later maakte een Woerdenaar hands in de zestienmeter. Iedereen keek elkaar aan, waarna Matty Häupler plaats nam achter de bal en feilloos inschoot, 2-0. Wedstrijd gespeeld. Lucas kreeg nog een gele kaart voor het wegschieten van de bal, deze scheidsrechter nam het allemaal iets té serieus. Een lekker begin, de eerste wedstrijd gewonnen en op het andere veld speelden vv Schimmert en BVV’27 gelijk, 1-1. Na tweeënhalf uur wachten, de één sliep, de ander nam een biertje en weer anderen haalden een lunch bij de Aldi op de hoek, begon om 15.00 uur de tweede wedstrijd. Op het al redelijk omgeploegde grasveld werd gespeeld tegen BVV’27.

In dat tweede duel grossierden we weer in het missen van kansen. Totdat stormram Thomas van Kan vanaf de rechtsback positie mee kwam opgestoomd. Hij kwam de zestienmeter binnen en schoot de bal met het linkerbeen heerlijk voorbij de kansloze doelman, 1-0! Een schitterend doelpunt! De mooiste van dit weekend. Enkele minuten later gooide ‘het Gouden koppel’ de deur op slot voor de tegenstander. Vader Theo keek toe en veerde op toen Dave met het fluwelen linkerbeen de bal voorgaf, waarna Mark van Leeuwen het tweede doelpunt kon aantekenen, 2-0!

Vanwege de twee overwinningen en het feit dat Sportlust nu won van vv Schimmert had het Neptunus-Schiebroek Tourteam zich vóór de laatste poulewedstrijd al zeker gespeeld van de Achtste finales op zondagochtend. Reden dus voor de coach om de opstelling dus even lekker om te gooien. Ashwin Meijer, die in de eerste wedstrijd zijn knie blesseerde als speler, na een sliding op het stroeve kunstgrasveld, nam nu plaats onder de lat. De doelman van de eerste twee wedstrijden, Jelle Visser, kreeg de nummer 10 positie toebedeeld. Het centrale verdedigingsduo van de voorgaande wedstrijd, Sjors te Duits en Wesley Banis, werden tot verrassing van velen in de spits gezet. Het spitsenduo van de eerste wedstrijd, Lucas van Kan en Matty Häupler, werden centraal achterin geposteerd, dit alles tot wanhoop van supporter en leider Jan D.

Maar ook in de laatste wedstrijd werd ‘de nul’ gehouden. Het doelpunt voor ons kwam ook weer moeizaam tot stand. Zowel Jelle Visser als Sjors te Duits kon het doel niet vinden, maar op aangeven van eerst genoemde, wist de andere gelegenheidsspits, Wesley Banis, de bal met de punt van de schoen toch nog hard binnen te schieten, 1-0. Een puntertje! Hierdoor werd ook de laatste wedstrijd gewonnen zonder tegendoelpunt. Dat laatste duel begon om 17.45 uur en dus wat het na afloop tijd om snel te douchen en te gaan eten. Last-minute werd besloten dat het gister prima beviel bij Syrtaki en dus verkasten we drie blokken verder. Ditmaal inclusief supporters Erik & Sonja te Duits en Daniël van Delft. Natuurlijk was ook Sjors daarbij, die in allerijl nog excuses maakte bij coach Wilko. Omdat hij het in hem gestelde vertrouwen niet in doelpunten kon terug betalen. Na het eten ging de familie Te Duits samen met Daniël weer richting huis, waarbij ze de groep alvast het nodige succes toewensten voor de volgende ochtend.

De rest van de groep keerde terug naar het hostel. Alwaar de één een powernap nam en de ander voetbal keek. Voordat Night Captain Wesley Banis de manschappen het centrum van Düsseldorf in stuurde werd er ook nog een potje 31’en gespeeld. Leider Jan had het zichtbaar ‘gehad’, tot twee maal toe presteerde hij het om te gaan roken, buiten. Tot tweemaal toe was het zijn deelbeurt. Invallers Roland van Deelen en Freek van ’t Land pakten beide een streepje. Het was dan ook niet gek dat Jan ditmaal niet won. De nachtelijke avonturen zijn niet voor dit verslag, maar één ding was zeker, de knippen waren leeg: Bijna iedereen keerde lopend terug in het hostel. Om half acht hoort coach Wilko de laatste groep terugkomen. Nick Heikens, Bastiaan van Weijen, Max Bronswijk, Simon Koeleman, Jelle Visser en Maarten Maissan deden hun best om aan de ontbijt tafel niets te laten merken, alwaar de laatste twee als eerste plaatsnamen naast Theo Bierhuizen. Ze wisten echter niet dat ze allang ‘gehoord’ waren.



Het uitchecken duurde net zo lang als het inchecken, maar verder was er op het hostel niets aan te merken. Uitstekende kamers en een goed & ruim ontbijtbuffet maakten het verblijf tot zeer aangenaam. Alles was ingepakt en de auto’s gevuld met alle tassen. In de tussentijd was er heel wat nadorst bij een aantal man. Thomas ging klaar zitten met een flesje ‘water’. Nick werd het slachtoffer. Het is jammer dat het maar een kleine slok bacardi werd. De grootste weekend prank was natuurlijk daarvoor al gebeurd. Dat was hoe die bacardi in dat flesje terecht kwam. Jan had de eerste avond de bacardi van Wesley geleend en deze verwisseld met water. Iedereen wist het, maar Freek en Wesley dronken op de tweede avond ongemerkt hun ‘Baco’…

We reden voor de laatste maal naar ‘Tannenhof’. De eerste tegenstander stond er klaar voor. Olympia Hasselt was net voor ons vertrokken vanuit het hostel en was al aan hun warming-up begonnen, of iets wat daarvoor door moest gaan. Op verzoek van coach Wilko nam Freek van ’t Land weer plaats in de defensie. De fitste spelers, of zoals het eruit zag, startten aan de aftrap. Vanaf het begin was het meteen duidelijk dat dit de zwakste tegenstander tot nu toe was. Of we waren nu gewoon zelf wat ‘beter’. In ieder geval wel in de afronding. De eerste van de ochtend kwam van Mark van Leeuwen na een assist van Thomas van Kan. De volgende was ook een beauty. Middenvelder en niet-voetballer Bastiaan van Weijen gaf de geniale pass op spits Lucas van Kan. Die kon met een lob de Belgische doelman verschalken. Diezelfde Lucas, de blonde Dries, werd even later vastgehouden in de zestienmeter, waarna de leidsman de strafschop toekende. Sjoerd Kolner nam plaats achter de bal en schoot deze keurig binnen, 3-0. De doelpuntenmaker werd vervangen en kon zodoende nog even de Rotterdamse ‘vrienden’ van XerxesDZB, die slechter uit de ‘nacht’-strijd waren gekomen en geen elf spelers meer konden opstellen, helpen. Een strakke hoekschop van invaller Jelle Visser kon door Lucas worden verwerkt tot doelpunt, de score kreeg een steeds beter aanzien, 4-0.

Inmiddels waren ook Maarten Maissan, die drie keer struikelde over zijn eigen benen, en Nick Heikens het veld ingekomen. Laatst genoemde kreeg bij een hoekschop voor Olympia de coaching van zijn teammaten: "er staat een man vrij in je rug”. De hoekschop kwam precies bij die vrijstaande speler. Nick stond erbij en keek ernaar. Ons enige tegendoelpunt dit toernooi, 4-1.

Daarna was het weer wachten, wachten op de kwartfinale. De wedstrijd zou om half één beginnen, maar er was geen tegenstander, maar doordat de wedstrijden waren uitgelopen en er nog een "oefenwedstrijdje” gepland was begon ons duel uiteindelijk om 13.30 uur tegen het Frans CPS Paris. In de 25 speelminuten waren we de betere ploeg. De Fransen kregen een halve omdat Jelle, die nu weer onder de lat stond, de bal los liet. Wij meerdere, Dave Bierhuizen nam de bal uit de lucht vol op de slof, maar de bal belandde rakelings naast het Franse doel. Sjoerd Kolner was dichtbij na een hoekschop. Het scheelde centimeters. Ondertussen beunde Freek van ’t Land er flink op los. Hij kreeg van de coach te horen dat ‘ie het rustig aan moest doen, omdat hij wellicht nog twee wedstrijden moest. Freek riep terug: "nee, dit is m’n laatste wedstrijd”, waarop de coach antwoordde: "nee, ik heb geen fitte spelers meer”. Max Bronswijk en Bastiaan van Weijen keken vol verbazing richting de coach. En terwijl Maarten Maissan van achter zijn zonnebril rustig de ogen gesloten hield, rolde aanvoerder Nick Heikens van het lachen over de grond en riep daarbij meermaals: "niet fitte spelers, hahaha”. De coach vond duidelijk dat een blessure minder erg was dan het ‘slaapgebrek’.



Vlak voor het einde van het duel met de Fransen was daar dé kans. Lucas veroverde de bal en gaf Mark de opgelegde kans, maar kreeg de bal weer terug in buitenspel positie. Coach Wilko en aanvoerder Nick langs de kant telden het doelpunt al, maar stortten zichzelf ter aarde bij het zien van deze ongelooflijke misser. Kans verkeken. Het duel eindigde in 0-0. Waardoor strafschoppen genomen moesten worden om een beslissing te verkrijgen. De Fransen begonnen. Meteen de eerste bal werd door Jelle klemvast gepakt en dat met een half uurtje slaap op de loungebank van het hostel. Max miste bij de kans op een voorsprong. De tweede van de Fransen was goed ingeschoten, maar Jelle ronselde de bal uit de bovenhoek. Wesley zette ons daarna dan wel op voorsprong met een goed ingeschoten strafschop (1-0). De derde Franse treffer ging er dan wel in (1-1). Matty zette ons daarna weer op een voorsprong (2-1). En de Fransen maakte weer gelijk (2-2). Freek, die niet wilde wandelen naar de elf meter, mocht daarna aanleggen voor een nieuwe voorsprong, maar tevergeefs. We speelden de Fransen in de kaart. Die weer een voorsprong namen bij hun vijfde strafschop (2-3). Mark zette, als laatste, de bordjes weer in evenwicht (3-3). Nu werd het om en om. Wie mist is eruit. De zesde van de Fransen ging er goed in (3-4). Lucas ging daarna naar de strafschopstip. De waarschijnlijke negatieve gedachten na het missen van een beslissende strafschop in 2008 (finale) en 2010 (kleine finale), speelden hem parten. Ook nu kon er niet afgerekend worden met die geschiedenis, de bal ging er niet in. De Fransen vierden hun feestje en kwamen de teleurgestelde groep nog bedanken voor de wedstrijd. Tja…

De manschappen dropen af. Douchen en naar huis. We besloten om in het Limburgse nog naar een McDonald’s te gaan om het weekend af te sluiten. De laatste lootjes en nog even napraten. Een herschikking volgde omdat Thomas in Limburg achterbleef. De terugreis verliep voorspoedig. Waar in het busje Nick nog een privé show weg gaf door met ‘New York, New York’ de slapers wakker te houden. Iedereen werd weer thuis afgezet. Het was een geslaagd weekend. Al had er qua resultaat meer, veel meer ingezeten. Dank aan alle deelnemers. Op naar een volgende Tourteam reis.

Staand vlnr: Wilko Poulie, Freek van 't Land, Thomas van Kan, Roland van Deelen, Bastiaan van Weijen, Simon Koeleman en op zijn rug, Wesley Banis, Dave Bierhuizen, Sjoerd Kolner, Theo Bierhuizen, Nick Heikens, Jelle Visser en Jan.

Zittend vlnr: Matty Häupler, Ashwin Meijer, Mark van Leeuwen, Lucas van Kan, Max Bronswijk en Maarten Maissan.

Niet op de foto: Sjors te Duits en supporters Erik & Sonja te Duits en Daniël van Delft.