Zaal 1 volledig terug in de strijd

Competitie spannender dan ooit tevoren.

Neptunus-Schiebroek Zaal 1 verspeelde vlak voor de winterstop een redelijke uitgangspositie in de competitie. Na de zeperd tegen Alexandria’66 2 in de Wilgenring (1-5) en de verloren topper tegen HBSS (6-7) hadden spelers en staf het kampioenschap eigenlijk al uit hun hoofd gezet. Maar ook de concurrentie verspeelde punten. RS 5 verslikte zich in WIA 8 en zowel RS als HBSS speelde gelijk tegen NOCKralingen. Afgelopen maandag sloot RS 5 het gat met HBSS door de koploper in eigen huis met 2-6 te verslaan.

Na de winterstop begon Neptunus-Schiebroek sterk met een overwinning bij WIA 8, waarna er in een ware kraker werd gewonnen van WIA 5 (6-7), nadat de score zodanig heen en weer golfde dat coach Eric Bronswijk de statistieken niet meer kon bijhouden. Hierna volgden monsterscores tegen de twee hekkensluiters, Alexandria’66 10 (16-2) en Ommoord 3 (15-1). Deze maandagavond moest het team, op de verjaardag van Lucas van Kan, naar de Mammoet in Gouda. De sporthal die beroemd en berucht is, zeker als er pas om 22.00 uur gespeeld wordt.En niet in de minste plaats vanwege de afstand naar de Goudse sporthal.

Tien uur in de Mammoet. "Mooie tijd”, zegt men cynisch voorafgaande aan het duel met GZV Watergras 10. Tegen wie het thuisduel met slechts 3-2 was gewonnen en na de aftrap wisten we weer precies waarom dat zo was. Stefan Boers, Mark van Leeuwen en coach Wilko Poulie opgetogen nadat ze koploper HBSS hadden zien verliezen in Schiedam, waarschuwden voor gemakzucht en onderschatting. Neptunus-Schiebroek Zaal 1 lijkt zo heel af en toe een beetje op Feyenoord. Als de concurrentie punten verspeeld dan doen we dat zelf ook. We konden bij een overwinning vanavond op 1 punt komen van de beide koplopers, die na vanavond evenveel punten hadden.

Maar nadat de bezoekers wel het spel probeerden te maken, maar dat eigenlijk doen tegen beter weten in, gebeurde hetgeen we vreesden. Doelman Mark van Leeuwen, bij afwezigheid van Ashwin Meijer (nog onderweg vanuit een weekend Disneyland Parijs) onder de lat, werd bij de eerste de beste doelpoging van de thuisploeg ongelukkig gepasseerd, 1-0. Coaches Eric en Wilko keken elkaar aan, ‘we krijgen toch geen Feyenoord taferelen vanavond?’.

Het duurde en het duurde vervolgens, de ene na de andere actie mislukte en diverse kansen werden om zeep geholpen tot verbijstering van supporter Pieter van Dijk. De verjaarde Lucas liep zelfs de bal een keer voorbij. Terwijl de coaches er lustig op door wisselden nam Max Bronswijk het team bij de hand. Na iets meer dan een kwartier spelen vond hij met een sterke balcontrole de juiste gaatjes in de GZV defensie zone. De actie had zeker een direct doelpunt verdiend, maar hij raakte slechts de paal. In de rebound was zijn broertje Mathijs er echter meteen bij en zodoende scoorde hij de lang verwachte gelijkmaker, 1-1, een slaak van verlichting ging er langs de Neptunus-Schiebroek-bank.

Nadat Max en Lucas tegelijkertijd op de bank hadden gezeten, bracht Max, vlak voor rust, in uitvoering wat Lucas graag wilde: "leg die bal maar gewoon blind bij de tweede paal”. Zo gezegd, zo gedaan. Max dolde zijn tegenstander en gaf blind af. Lucas stond waar hij zei dat hij zou staan en tikte de bal binnen, 1-2! Tijdens de wisseling van speelhelft die direct volgde, was men er van overtuigd dat het vanavond wel goed zou komen. De coaches wisselden nog niet en dus sloeg Rohan Meijer een wisselbeurt over op voorspraak van het coachingsduo. De thuisploeg pakte ons echter meteen op ons minst sterke punt: scherp beginnen bij de hervatting. Zo kon het gebeuren dat we na 46 seconden verbouwereerd stonden te kijken toen de gelijkmaker, achter Mark, tegen de touwen werd geschoten, 2-2.

Toch was het wederom Max die zijn team op sleeptouw nam. Na bijna 10 minuten in de tweede helft was de middenvelder van ons eerste elftal het helemaal zat. Binnen drie minuten besliste hij de wedstrijd met twee individuele acties en dito schoten, hiermee krikte hij de stand naar een 2-4 voorsprong. Max zijn strijd was daarna gestreden. Lichtelijk geïrriteerd nam hij plaats op de bank; "waarom gaat het nou toch weer zo moeizaam vanavond?”.

Twee minuten na Max’ zijn tweede doelpunt gaf zijn broertje Mathijs de bal op links mee aan Stefan. Stefan scoorde het vijfde doelpunt van de avond en zette daarmee de deur voor een stunt van de thuisploeg definitief op slot, 2-5. De thuisploeg kwam nog een paar keer dichtbij een doelpunt nadat we enkele lichte overtredingen maakten, waarvoor de goedlachse soms iets te strenge scheidsrechter (wel één van de betere tot nu toe) een vrije trap toekende, maar Mark hield zijn doel verder schoon. Thomas van Kan, die zich het meest liep te ergeren aan die, in zijn ogen, makkelijk gegeven vrije trappen, haalde zijn gram vervolgens optimaal. GZV ging erg nonchalant om met één van die vrije trappen, waardoor Thomas kon onderscheppen. Hij stak het hele veld over en als er geen doel had gestaan was hij waarschijnlijk in één ruk doorgelopen naar Rotterdam. Nu rondde hij koelbloedig af en bepaalde daarmee de eindstand op 2-6.

De ‘winstpremie’, een flesje AA van coach Eric volgde nadat de jarige Lucas iedereen zwaar teleurgesteld had gelaten toen hij vertelde zijn traktatie thuis te zijn vergeten. Dat wordt volgende week goedmaken. Helaas zijn beide coaches afwezig voor het uitduel met Alexandria’66 2, waarvan eerder dit seizoen dus, eveneens zonder beide coaches, met 1-5 werd verloren. We hebben echter goede hoop als aanvoerder Mark, sinds hij de band draagt hebben we niet meer verloren, opmerkt dat we het nu, met één punt achterstand, allemaal helemaal zelf in de hand hebben. HBSS en RS volgen nog als directe tegenstanders. Alles winnen, ook al zal dat niet makkelijk zijn, is de toch eenvoudige boodschap… wordt binnenkort vervolgd.