Een heerlijke overwinning op Capelle

Je kent ze wel van die wedstrijden waarbij je zo stiekem in de slotfase (soms tegen de verhoudingen in) de volle buit binnen haalt.

Sommige overwinningen zijn nu eenmaal heerlijk. Heerlijk omdat ze zo’n goed gevoel na afloop geven. Nooit zal ik zelf de thuisderby vergeten tegen VOC in 2011 (3-1), omdat daarmee tijdens de één na laatste speelronde de buren werden gepasseerd op de ranglijst en later het kampioenschap werd binnengehaald, maar ook die derby na de zomerstop bij VOC (0-1) zal nog lang bijblijven, die laatste was dit weekend precies 6 jaar geleden. Iedereen heeft dit soort wedstrijden in het geheugen, niet altijd omdat de wedstrijd opzich zo belangrijk was, maar vooral vanwege dat gevoel na afloop. Iets –een week– meer dan een jaar geleden werd de nu al historische wedstrijd tegen DSO gespeeld (5-4), dat was er ook zo eentje. Die zal bij de meesten nog vers in het geheugen staan.

Dit weekend was de wedstrijd tegen Capelle. Een gewone wedstrijd in de middenmoot van de ranglijst, maar toch werd het een wedstrijd waar na afloop een bijzonder goed gevoel ontstond. Neptunus-Schiebroek 9 staat vanwege het aantal gespeelde wedstrijden nog altijd in die middenmoot, maar is hard op weg om te stijgen op de ranglijst. De valse start is inmiddels bijna helemaal weggepoetst. Het wedstrijdritme speelt daarin ook een belangrijke rol. Opnieuw waren er smeekbedes van de tegenstander om het duel te verplaatsen, maar er werd geen gehoor aangegeven. Enerzijds is het nu wel mooi geweest met verplaatsen, veranderen en uitstellen en anderzijds is het bij ons nauwelijks te doen om voldoende spelers te krijgen voor een training, laat staan voor een wedstrijd doordeweeks. De wedstrijd bleef dus staan, gevolg was wel dat de bezoekers spelers van heinde en verre hadden benaderd en bereid gevonden mee te doen. Zo gaat dat soms in De Kelderklasse.

Bij Het Negende was het ditmaal zo dat niet alleen ieder teamlid aanwezig was, maar ook kon spelen. Dat zorgde voor een behoorlijk volle reserve bank. Ook Vos Wijnen kon na drie weken blessureleed weer meespelen. Net als vorige week begon Neptunus-Schiebroek moeizaam aan de wedstrijd. Er werd een matige eerste helft gespeeld, maar ook Capelle kon daar, op een paar snelle uitbraken na, weinig tegenover zetten. Veel duels werden uitgevochten op het middenveld, alwaar aanvoerder Ruben So terugkeerde. De defensie, die vandaag veelvuldig van spelers invulling veranderde, begon met het centrale duo Mendel Boset en Joshua Lieuw On, zij moesten in het begin zoeken naar de juiste positionering. De veelvuldig bewegende en snelle spits was lastig. De sowieso aanvallend ingestelde tegenstander maakte het ons vaak moeilijk. We kregen weinig ruimte om te spelen, maar waren zelf ook niet scherp en geconcentreerd. Gevolg: overal een stap te laat. Pas voor de tweede keer stond er aan de Hazelaarweg een aanvangstijd gepland voor 16.00 uur. De vorige, vorig seizoen tegen Hazerswoudse Boys, eindigde in 1-1. Dat die aanvangstijd toch zoveel kan doen dan hè…

Neptunus-Schiebroek kreeg geen grip op de wedstrijd en de bezoekers bleven er gevaarlijk uitkomen. Een momentje van onoplettendheid, uit positie staan en niet scherp in het heroveren van de bal was net als vorige week fataal voor een tegendoelpunt: 0-1. Ondanks de inmiddels verkregen voorsprong waren de gasten uit Capelle continue aan het zeuren op de scheidsrechter en dat terwijl hij, stoïcijns zoals hij is, gewoon consequent voor elke handsbal affluit. Maar, we stonden halverwege weer met 1-0 achter, net als vorige week. En net als halverwege bij DRL ontstond er in de rust een goede en positieve discussie over het verloop van de eerste helft, wat moet en kan er beter. Echter in tegenstelling tot vorig weekend werd de opstelling niet aangepast, wel werden er nog een paar wissels doorgevoerd.

In de tweede helft probeerde Het Negende wat uit de schulp te kruipen. Helaas moest Jan-Julius Goeijenbier zich al na tien minuten laten vervangen. De enkelblessure van vorige week is nog niet voldoende herstelt. Hij werd afgelost door Bob de Jager. Bob mocht weer de ‘vuile’ klusjes opknappen en werd zodoende uiteraard (vervelend, maar inmiddels wekelijks) weer behoorlijk geraakt door een tegenstander. Thijs Nivard en Stijn van Rooijen waren inmiddels het hart van de defensie. Hard werkend en niet verzaken leverde naar mate de tweede helft vorderde minder druk op. Guus Kooimans moest zich vandaag wellicht tot vooral verdedigen beperken, maar gaf geen ruimte weg. Halverwege de tweede helft werd hij op die positie vervangen door Timber Johnson, die eveneens geen mogelijkheden weggaf en weer in bijna alle uithoeken van het veld gepositioneerd werd (van rechtsbuiten naar linksbuiten om te eindigen op de linksback positie).

Voorin zochten Casper van Peijpe en Tim Bieshaar naar ruimte. Casper kreeg die nauwelijks aan de rechterkant, maar toch kon hij na 22 minuten een hoekschop veroveren. Willem van Dommelen nam plaats achter de bal. Hij bracht de bal met links al indraaiend keurig bij de tweede paal. Martijn Tukker kon er net niet bij en als gelukje raakte hij de bal ook niet. Achter hem stond namelijk nog Ruben, die de bal tegen de benen kreeg en zo het lege doel in werkte, 1-1! Niet veel later ontstond er een hachelijke situatie bij het doel van Houyu Shih, die bij de eerste paal positie had gekozen. Bij een inmiddels spaarzame aanval van de bezoekers werd de bal vanaf de achterlijn goed teruggebracht in de zestienmeter. Doelman en meerdere verdedigers van Het Negende werden op het verkeerde been gezet, maar Ruben voorkwam dat een Capellenaar de bal in het lege doel kon schieten. Dat uitverdedigen ging echter niet zonder slag of stoot. Even hield iedereen de adem in, want het leek erop dat de bal in het eigen doel zou belanden. Ook Ruben zelf keek even of het net –niet– bolde, maar gelukkig schoot de bal langs de goede kant van de paal.

Een kwartier voor tijd, terwijl we het achterin onder controle hadden en steeds meer de aanval zochten, was het het moment om ‘iets’ te proberen. Thijs werd vervangen door aanvaller Wolf Kaan. Casper verhuisde naar links en Tim naar rechts. Wolf kwam naast Willem in de punt van de aanval. Het zal ongeveer zeven minuten voor tijd geweest zijn toen Tim op het middenveld de bal veroverde van de nonchalant geworden nummer 9 van de bezoekers. Tim, die overigens in de Derde Helft vandaag meer schitterde dan de hele eerste en tweede helft bij elkaar, schoof de bal in de voeten van Wolf. De invaller draaide de goede kant op en wist eindelijk, ‘de al tien minuten vrij staande’, Casper te bereiken.

Vanaf de dug-out zagen we de enorme kans die ontstond. Casper ging alleen op de doelman af, die verkeerd positie koos in zijn doel, de hele linkerkant –de kant waar Casper vandaan kwam– van het doel was leeg, maar Casper vuurde de bal hard maar recht af op de doelman. De sluitpost had echter geen antwoord op het harde schot en zag de bal door zijn benen het doel in gaan. 2-1, wat een ontlading! Koeltjes verklaarde Casper na afloop ‘gewoon zeker van zijn zaak te zijn’. De overwinning werd al als volbracht beschouwd, maar we wisten na vorige week wat er zou kunnen gebeuren als je eventjes niet bij de les bent. Echter werden de negentig minuten volbracht met een 2-1 eindstand en wat voelde die lekker. Heerlijk!

Eindelijk konden de eerste Pitchers al in de kleedkamer worden genuttigd. Het leek wel alsof ze door het doucheputje wegstroomden, zo snel waren de kannen leeg. Ook in de Derde Helft gingen er nog aardig wat doorheen, waarna we ons nu opmaken voor de uitwedstrijd bij Schoonhoven volgende week. Een wedstrijd van een ander kaliber, maar… maak voor de gein eens een stand op verliespunten. Dan sta je gelijk met de Schoonhovense ploeg uit het gelijknamige dorp op de grens met de provincie Utrecht. Het is meteen de verste uitwedstrijd van het seizoen. Schoonhoven 7 verloor dit weekend bij DRL (3-0), zoals voorspeld. Aftrap op Sportpark Het Hofland volgende week is om 14.00 uur. De valse start, na twee nederlagen, is rechtgezet. Nu is het tijd om door te pakken.