Club traditie in ere hersteld!

Solide overwinning na uurtje nagelbijten.

 

Na de nederlaag bij Leonidas was het tijd om weer vooruit te kijken. Laagvlieger WCR kwam naar de Hazelaarweg voor een nieuwe clash op het voor ons favoriete tijdstip van 16.45 uur. Maar Neppie Ocho, zou Neppie Ocho niet zijn als er niet toch een speler zou zijn die zich zou verslapen. Vincent deed datgene wat we eigenlijk voor onmogelijk geacht hadden. Hij miste dus de wedstrijd en liet daardoor voor de tweede keer (vorige keer fiets gestolen) de opstelling last-minute aanpassen. 

 

Neptunus-Schiebroek startte erg goed tegen WCR in het eerste half uur. In balbezit was men vrijwel heer en meester, maar kansen en dus doelpunten bleven uit. Na een hachelijke situatie voor het doel van Houyu hadden we zomaar op een achterstand kunnen komen, maar de bal belandde uiteindelijke toch veilig in de handen van de doelman. De beloning voor het vertoonde spel kwam nog net binnen het half uur. Het was Jurriaan, vandaag als spits gestart, die de bal meegaf aan de doorlopende Bob. De aanvallende middenvelder kwam goed door (blijft een heerlijk en goed wapen) en scoorde, 1-0! In het laatste kwartier van de eerste helft veranderde het spelbeeld een beetje na wat wisselingen en probeerden we te voetballen als we dat niet moesten doen en gaven we de bal lang als we moesten voetballen. Even waren de invallers aan onze zijde achterin verrast door de invaller van de bezoekers, maar Vos en Jurriaan brachten beide een keer redding op het laatste moment. 

 

De rust gingen we dus in met de meest minimale voorsprong en bespraken we de eerste helft met slechts een enkele omzetting die in het veld al was toegepast. Scherpte aan het begin van en de gehele tweede helft werd geëist na mindere tweede helften eerder dit seizoen. WCR wilde voor hun kansen gaan en lieten daardoor gaten vallen. Gaten waar we dankbaar van gebruik maakten. Het middenveld met Jurriaan, Willem, Jan-Julius en de van achteruit doorschuivende Jesse was oppermachtig. Op de flanken deden Joshua en Nur precies wat van ze werd verwacht. Hield Vos Mendel bij de hand en gaf niets weg. Alleen voorin hielden we moeite tegen een meerderheid, maar op momenten in balbezit waren Tim en Wolf een plaag voor de vier-mans verdediging. 

 

Na iets meer dan tien minuten in de tweede helft werd het voor opgezette plan perfect uitgevoerd. Vanaf het middenveld gaf Willem de bal perfect op links aan de opkomende Nur. De goed spelende linksback haalde de achterlijn en gaf de bal uitstekend hard en laag voor op de inlopende Tim. Met een minimale touch verdubbelde hij de score: 2-0! Maar... na dat doelpunt waren we het even helemaal kwijt. Een miscommunicatie, een verkeerde bal (beide niet voor het eerst) zorgden dat de bezoekers konden profiteren: 2-1. En ze roken weer kansen, terwijl het langs de kant weer nagelbijten werd. Maar met de juiste teamspirit wisten we de gelijkmaker te voorkomen en de wedstrijd weer te doen kantelen. De wissels waren vandaag allemaal (ook in de eerste helft) later dan oorspronkelijk gepland, op momenten dat het goed loopt is het lastig te wisselen, maar speeltijd blijft ook een belangrijk onderdeel. Thijs, Timber, Bob en José vielen vlak na elkaar in en gingen meteen goed mee in het spel dat dan gespeeld werd. 

 

Na mogelijkheden van Tim (kwam net te kort), Bob (speelde de bal net te ver voor zich uit) en Willem (kreeg de bal net verkeerd terwijl de doelman uit zijn doel was) werd twaalf minuten voor tijd eindelijk aan alle onzekerheid een einde gemaakt. Tim kreeg de bal in de rechterhoek en het lukte hem de bal voor te geven. En hoe. De bal kwam perfect voor, net buiten bereik van de doelman, en de ingelopen Jesse timede perfect om de bal in te koppen: 3-1!! We hebben wel geleerd dat we niet te vroeg moeten juichen -al mag een doelpunt natuurlijk wel gevierd worden. In de laatste minuten moesten we vooral geen tweede doelpunt tegen krijgen en dat gebeurde dus ook niet. Uiteindelijk was het een solide overwinning waar vrij weinig op aan te merken was, maar het nagelbijten...tja, dat hoort er nu eenmaal bij als je coach van Neppie Ocho bent.

 

De derde helft die volgde was er eentje weer eentje: 'zoals het hoort'. Een derde helft die van meet af aan al goed startte met een op de bar dansende José en een Mendel die werd gekozen als 'cappie derde helft' en zijn taak met verve vervulde. Dat moest hij ook wel. Nadat de (muziek) laptop echt volledig veroverd was door Neppie Ocho werd gevraagd om het 'stoelenlied', een al jarenlange clubtraditie. Der alte dessauer, een legermars van Leopold I (zoon van een Van Oranje) - en dat moet 'cappie derde helft' en historicus in spe Mendel toch interesseren-, klonk even later door de speakers van het clubhuis (zie fimpje). Waarbij cappie Mendel de teamtraditie (bak trekken als cappie) en clubtraditie mooi in beeld samenbracht. Later op die avond klonk Der alte dessauer  nog een keer. Een paar spelletjes later was het lang geleden dat ik één van de manschappen vroeg mij te appen bij thuiskomst, want dat was nodig. Leuke verhalen later werd het tijdsrecord van een week eerder verbroken en werd het andermaal een zware zondag, maar het was 't meer dan waard.