Het Achtste veerkrachtig het nieuwe jaar in!

Je weet pas wat Kelderklasse voetbal is, als je bij Egelantier Boys bent geweest.

 

Als voetbalromanticus is het genieten geblazen. Een paar jongens uit dezelfde straat (Egelantierstraat) richten in 1957 een voetbalteam op: De Egelantier Boys. Een complex, twee velden (echt gras), enkele kleedkamers (met 13 hadden we nog bankruimte te kort) en een sfeervol clubhuis. Meer is het tegenwoordig niet. Twee teams die de eerste wedstrijd na de zeer korte winterstop (twee vrije zaterdagen) onder barre omstandigheden (koude wind met miezel) moesten aantreden op een veld waar je niet lang moet zoeken naar 'wie de mol is' of de beste man liep vandaag vermomd in afwijkende kleding op het veld als leidsman (slechtziend met goede oren - voor de thuisploeg dan wel).

 

Al goed, na een record aantal afmeldingen (9) werden Pepijn, Hessel en Anish bereid gevonden weer eens een potje mee te doen. En dat terwijl de teamcaptains snaps sturen van een ondergaande zon in Egypte en we ook foto's hebben zien passeren uit een ski-oord en 'winter' in Tanzania. De afwezigen hebben zich in ieder geval vermaakt. De overgebleven manschappen van Neppie Ocho deden dat uiteindelijk ook, maar dat ging niet zonder slag of stoot vandaag op Rotterdam Zuid. Zelfs eerder dan gepland trapten we af voor de wedstrijd die om 12.00 uur zou starten. Neppie Ocho had een keurige warming-up gedaan en was in volledige volledigheid op tijd in de kleedkamer, behalve twee van de drie invallers die de tas van Mendel nog moesten ophalen... (geldt dat ook als te laat?). Zijn dat goede voornemens? De aftrap kon natuurlijk pas plaatsvinden na het kiezen van een aanvoerder, aangezien zowel Willem als Jan-Julius afwezig was. Mede op instructie, waar ik me als coach volledig bij aansloot, werd Vos verkozen als teamcaptain. Na een onwennig start, toch gek zo'n band om je arm, paste de band hem als gegoten en hield hij zijn defensie, zoals we overigens al gewend waren, keurig in het gareel mede door zelf voorop in de strijd te gaan!

 

Neptunus-Schiebroek moest wat aftasten in het begin van de wedstrijd en Egelantier Boys liet de bezoekers het spel maken (en dat wilden we helemaal niet in deze fase). Een vreemd schouwspel ontplooide zich op het modderige en hobbelige veld. Toen de thuisploeg door kreeg dat wij ook wilden afwachten namen ze het initiatief en waren we even, heel even maar, niet bij de les na een kwartier spelen, gevolg: 1-0. Na de opgelopen achterstand bleef het nog even bekijken (van beide kanten), maar dat kwam aan onze zijde mede door een zeer graag vlaggende vlaggenist en een heel graag fluitende fluiter, tenminste als wij er nadeel van hadden. Zowel Nur als later in de eerste helft Thijs werden compleet genegeerd door de leidsman. Selectief slechtziend. Na een klein half uur spelen werden Thijs en Joshua vervangen door Hessel en Nur. Met een extra middenvelder kregen we iets meer grip en konden we vaker vooruit denken. De thuisploeg had het er zienderogen lastig mee. Dezelfde duwtjes werden nu aan de ene kant wel bestraft, maar aan de andere kant niet. Toch mogen we ook even laten horen dat de scheidsrechter die een schijnbaar onbelangrijke overtreding van ons op het middenveld onbestraft liet, waardoor Bob en Pepijn op snelheid konden counteren. Pepijn gaf de bal voor en de bij de tweede paal vrijgelaten Wolf kon op slag van rust de gelijkmaker inschieten (1-1). Foutje, bedankt scheids! Dit tot frustratie bij de thuisploeg. In deze fase van de wedstrijd waren we veel beter dan de gastheren. De scheidsrechter maakte zijn 'fout' bij het doelpunt dan ook goed door ruim drie minuten te vroeg voor rust te fluiten.

 

Halverwege werd de warme thee als welkome onderbreking in ontvangst genomen. Overtuigd, zoals vaak, wisten we ook nu dat we konden winnen. Ondanks dat we maar één echt grote kans kregen toen Jurriaan doorbrak en op het laatst net te kort kwam. Met een paar tips in het achterhoofd begonnen we de tweede helft met veel moed en vertrouwen. De moed zakte ons echter snel in de schoenen toen de scheidsrechter steeds meer ging fluiten in het voordeel van de thuisploeg. Voor de gekste dingen kregen we een vrije trap tegen, lees: het blokken van de bal of na een kwartier toen Bob uitgleed en daarbij een tegenstander tegen kwam. Die laatste zeilde, overigens keurig, in de verre hoek binnen: 2-1. Egelantier Boys rook bloed, maar doelman Houyu hield een grotere achterstand tegen, soms in twee keer en één keer hoorden we "SPLASH". Het modderbad in de doelmond viel hem ten deel. Maar het doelpunt werd voorkomen...

 

Ondertussen was de spits van de thuisploeg zijn eigen wedstrijd begonnen tegen de terug ingevallen Joshua (voor Mendel). De 40-plusser raakte dusdanig geïrriteerd dat hij zelfs een opstootje initieerde, waarbij uiteindelijk Nur zich (mede) moest melden en streng werd toegesproken. Thijs had inmiddels de plek van Timber overgenomen als rechtsback. Even nadat de thuisploeg zijn voorsprong te pakken had ontsnapte Pepijn aan de buitenspelval en kon recht op het doel van de tegenstander af, alleen was de weg te lang om het ook zelf af te maken. De inval aanvaller wachtte op ondersteuning die eigenlijk te laat kwam en de chemie die er vervolgens -weliswaar logischerwijs- met Wolf niet was, werd het voor de 'oude mannen' van de thuisploeg gemakkelijk uitverdedigen. Een paar minuten later zijn we halverwege de tweede helft en wist Wolf met een goede actie de achterlijn te halen aan de voor ons linkerzijde van het veld. Bijna identiek aan ons eerste doelpunt van de middag kwam ook ons tweede doelpunt tot stand. Wolf gaf de bal voor, op de voor het doel vrijgelaten Bob (die overigens niet de enige was die daar helemaal vrij stond). De aanvallende middenvelder werd geen strobreed in de weggelegd voor (andermaal) de gelijkmaker (2-2)! De wedstrijd kantelde nu meer en meer in ons voordeel, maar de thuisploeg gaf zich geen moment gewonnen. Het, weliswaar sterk bezette, middenveld had het zwaar met de vele meters op dit (eigenlijk) ondoenlijke veld.

 

Nur moet niet veel later geblesseerd het veld verlaten en wordt vervangen door Timber. Wat een op dat moment onbelangrijk lijkend moment bleek later de belangrijkste zet van de dag (nou ook niet helemaal misschien, daar kom ik zo op terug). Timber had enkele minuten later misschien het einde niet eens gehaald als de tegenstander hem met de sliding van achter met een gestrekt been (op een volslagen belachelijke plek) echt vol geraakt had. Een andere vrije trap werd later snel genomen en ging van Timber, via Jurriaan, naar Bob. Hij was volledig over het hoofd gezien door de defensie van De Egelantier Boys. Bob had op het gladde veld moeite met de bal en zag deze tergend langzaam het doel voorlangs passeren. Wat een moment was dit geweest. Iedereen volledig verbouwereerd. De leidsman zelfs zo erg, dat hij 'vergat' om te fluiten voor buitenspel. Daar had hij de eerlijke vlagger van de tweede helft namelijk niet voor nodig gehad in dit deel van de wedstrijd.

 

De spanning neemt toe. Je voelt dat. Als neutrale toeschouwer, of als de voetbalromanticus, waarvoor ik het eerder had, is dat heerlijk, maar als coach van het bezoekende team niet. Je ziet het ook gebeuren. We krijgen de bal niet weg achterin en proberen op de meest onmogelijke manieren de bal te gaan rondspelen. Dat hebben we toch nog nooit gedaan? Dus waarom nu ineens wel? Een schot van afstand wordt opgevangen in de ballenvanger. "Als er maar niemand per ongeluk valt of iemand bij ons de bal net tegen de hand krijgt", hoor ik mezelf denken. Als we 43 minuten gespeeld hebben komen we eruit, maar verliezen we de bal weer net zo hard. Maar dan onderschept Hessel de bal op de middenlijn en geeft hem meteen door aan Jurriaan. Hij ziet op zijn beurt Timber vertrekken aan de linkerkant van het veld. Het ligt helemaal open. De weg naar het doel is vrij. Krampachtig probeert de doelman zijn doel te verkleinen. Ik kijk het schouwspel vanaf de zijlijn in het verlengde van de actie toe en denk (eerlijk) "korte hoek". De doelman denkt niets. En Timber, die schiet de bal in de verre hoek binnen. De 2-3 een feit! Dolle vreugde!!

 

Op dat moment is het echter nog niet voorbij. De scheidsrechter laat doorspelen en lijkt de drie minuten van de eerste helft te willen inhalen, maar hij telt er nog meer bij. In de extra tijd krijgen Bob én Timber dé kans om de wedstrijd definitief te beslissen, terwijl de scheidsrechter heel demonstratief op zijn horloge blijft kijken. We krijgen nog een hoekschop en daaruit probeert de thuisploeg nog te counteren. Dat mocht ze niet baten. De samenwerkende krachten bij Neppie Ocho zijn vandaag te sterk! Ruim vijf minuten na het verstrijken van de officiële speeltijd zit het erop. Na twee keer een achterstand, is de overwinning voor Neptunus-Schiebroek. Je kan er zo een roman over schrijven... In de kleedkamer is de stemming opperbest. Omdat de thuisploeg eerder meewerkte aan het verplaatsen van de wedstrijd was hen een kratje beloofd, maar het kratje belandde in kleedkamer 1, de onze. De beste zet van de dag!! Kelderklasse voetbal in optima forma. Wat een heerlijke voetbalmiddag! Kan Neptunus-Schiebroek 8 dit kunststukje volgende week op eigen veld tegen Abbenbroek voortzetten of herhalen? Aan de Hazelaarweg wordt er om 16.45 uur afgetrapt.