Dorpsfeest in Abbenbroek

Tussenbalans bij Neptunus-Schiebroek 8.

 

Na de uitoverwinning bij Egelantier Boys was de sfeer en de motivatie opperbest en werd met veel vertrouwen vooruit gekeken naar het thuisduel met Abbenbroek. Totdat er op donderdagavond ineens nog vier (!!) té late afmeldingen kwamen. Gelukkig werden Ruben (1 helft), Martijn en Daan bereid gevonden om mee te doen. Bij het verzamelen bleek José een week korter weg te zijn dan gedacht, weer iemand extra dus. Dat was fijn! Vos zou zijn best doen om vanaf Terschelling zo snel mogelijk terug te komen. Was iedereen maar zó toegewijd! Het bevestigde de keuze als aanvoerder een week eerder. De aftrap haalde hij helaas niet en dus kozen we opnieuw een nieuwe aanvoerder. Jurriaan werd het deze week en 'moest' ook meteen de laatste man positie gaan vervullen. 

 

De wedstrijd tegen Abbenbroek werd een zeer gelijkopgaande strijd, waarin wij de grootste kansen kregen. Bob en Tim kwamen beide oog in oog met de doelman, maar scoorden niet. De hoekschoppen van de bezoekers waren levensgevaarlijk, maar doelman Houyu wist zijn doel schoon te houden onder toeziend oog van trouwe supporter Jan Goeijenbier. Thijs haalde net als vorige week (toen vergeten in het verslag) een bal van de lijn en Houyu gooide alles in de strijd om een moeilijke hoekschop in het drukke vijf meter gebied te pakken. Een schop na werd gemist door de dienstdoende scheidsrechter. De bezoekers hadden echter op alle beslissingen van scheidsrechter Abdel iets te klagen. Of hij nou terecht floot of niet of hij nou snel floot of langzaam. Commentaar was er. Jammer. Het beïnvloedde toch ongemerkt zijn fluiten, maar dat zal de bedoeling zijn geweest van de Abbenbroekers. De dorpelingen hadden we vooraf toch wat sportiever ingeschat. 

 

Als de klok doortikt naar de rust neemt de druk van Abbenbroek toe. Door de as van het veld werd de eerste 'fout' van de wedstrijd afgestraft. Het middenveld, dat op deze wijze voor het eerst was samengesteld, was even uit balans en werkelijk op slag van het rustsignaal ging de bal in twee instanties het doel in (0-1). Teleurgesteld, maar met goede moed zochten we de kleedkamer op. Halverwege was vooral de boodschap 'iets brutaler worden' belangrijk. Ruben werd vervangen door Vos, waardoor Jurriaan naar het middenveld ging. 

 

In de tweede helft begonnen we moeizaam en moesten we opnieuw een hoekschop tegen incasseren. Na enkele gevaarlijke pogingen in de eerste helft zag je dit eigenlijk al aankomen. De 'reuzen' uit het Abbenbroekse dorp waren nu wel trefzeker (0-2). Neppie Ocho liet vanaf dat moment zien dat het echt wel strijd kan leveren én kan voetballen. Defensief gaven we eigenlijk niets meer weg, waarin José, Daan, Stijn, Joost Jan en Mendel een compliment voor verdienden, want een makkelijk tegenstander was het allerminst. Vos gooide met twee stevige (maar faire) slidings werkelijk alles in de wedstrijd wat tot de mogelijkheden behoorde. Met Thijs als extra kracht en de hardwerkende Jurriaan op het middenveld, kwam ook Martijn steeds beter in de wedstrijd en kon de bal af en toe zo klaarleggen dat de tegenstander helemaal van slag was.

 

Voorin misten we soms wat fysieke mogelijkheden, maar wisten Wolf, Tim, Bob en Timber afwisselend toch best wel ver te komen. Tot echte grote kansen leidde dit nog niet, maar nadat de als linksback opgestelde Daan mee was aan de rechterzijde van de zestienmeter en de bal klaarlegde voor de positie kiezende Timber, wist hij net als vorig te scoren. Het schot was niet hard, maar had de best mogelijke precisie en ging tegendraads het uiterste hoekje in, buiten bereik van de verbouwereerde doelman (1-2). Hierdoor was er met nog ruim een kwartier te spelen nieuwe hoop. We kwamen steeds verder en verder op de helft van de bezoekers. Wolf zette in zijn eentje vijf man op zij en moest daarbij de ene aanslag na de andere ontwijken. Op het randje van de zestienmeter volgde, weliswaar laat, uiteindelijk een vrije trap aan de zijkant van het veld. Bij de vrije trap was Daan heel dichtbij een kop doelpunt, maar hij kon de bal helaas niet goed genoeg raken. We bleven veel druk zetten op de tegenstander, maar het doelpunt bleef uit terwijl de klok door tikte. De tegenstander dacht dat het allang tijd was en zeurde en zeurde, maar we waren de tweede helft gewoon echt later begonnen. 

 

In de allerlaatste minuut kwam de bal strak voor het doel en probeerde een verdediger van Abbenbroek de bal te onderscheppen, maar de harde voorzet werd niet goed verwerkt en de verdediger raakte daarmee zijn eigen paal. In de rebound viel de bal op de elf meter perfect klaar voor Thijs. Hij deed alles goed, nam de bal eerst aan en schoot de bal vervolgens met alle ruimte op doel. De inzet was echter recht op de doelman. De strijd gestreden... Een nederlaag, een dorpsfeest in Abbenbroek. De 16-koppige selectie en de spelersvrouwen (het hele dorp leek uitgelopen) hadden hun doel bereikt met het uit de wedstrijd halen van tegenstander én scheidsrechter. Zelf 'steken we ook de hand in eigen boezem', we mogen best wat brutaler worden op het veld. Niet vervelend, maar gewoon meer laten merken dat er niet zomaar te winnen valt, want soms is strijd en voetbal niet genoeg, zo bleek vandaag. Een masterclass afronding is ook geen overbodige luxe (vooral mikken waar de doelman niet is) en daarmee doel ik absoluut niet alleen op dat laatste moment van vandaag. Kijk maar naar de doelsaldo's van de top 5 op de ranglijst.

 

Na de thuiswedstrijd tegen Abbenbroek maken we ook een kleine tussenbalans op. Abbenbroek was officieel gezien de laatste tegenstander in de heenronde van deze competitie. Tegen Pernis en de ongeslagen koploper CION hebben we door omstandigheden echter nog niet gespeeld. De tussenbalans is niet slecht te noemen, maar het had ook zeker beter gekund. Wat opvalt is dat er uit (in de hele competitie overigens) vaker gewonnen wordt dan thuis. En als we vooraf denken dat het een onmogelijke opgave wordt vaak beter loopt, dan als we denken dat 'we toch best met een sterke opstelling starten' (zoals afgelopen zaterdag). Zoals al genoemd maken we te weinig doelpunten terwijl ze echt wel gecreëerd worden, maar heeft nog niet één tegenstander echt laten zien veel beter te zijn, als we de wedstrijd tegen Brielle thuis als geheel zien. In de tweede helft van dat duel waren zij wel echt wat sterker. We worden steeds stabieler in de opstelling en hoe we willen, denken te kunnen, spelen. Het wordt ook telkens wat aanvallender, omdat er meer durf en vertrouwen is ontstaan. Dat met de vertoonde strijd en het met regelmaat aardige spel levert ons met wat meer brutaliteit een seizoenshelft op om naar uit te kijken. Qua topscorers én assistgevers noem ik bewust niets. Het ligt in beide gevallen zo dicht bij elkaar dat ik heb besloten om het spannend te houden tot de laatste speeldag. De derde helften lijken ondertussen beter en beter te worden (en dat maakt -soms- alles goed). Ook als er geen enkel plan voor is (zoals afgelopen weekend). Mooi vind ik zelf vooral dat ik volledig de tijd kan vergeten op die avonden (en niet alleen door het bier), vanwege de gezelligheid. "Escalatie aan de Hazelaarweg", hoorde ik tijdens de laatste versie van die 'derde helft', schitterend!

 

Volgende week gaan we, als de weergoden ons gunstig gezind zijn, op bezoek bij Brielle. We hebben iets recht te zetten tegen de Voornse eiland bewoners. Aftrap op sportpark Geuzenpark in Vierpolders is om 14.30 uur. 

 

ps. Beloofd is beloofd. Uiterlijk aankomend weekend komen we met data voorstellen voor een teamuitje!