Kampioenen!! We worden gek!! #PK6

Onvermijdelijke titel met een weekje vertraging eenvoudig binnengehaald...

 

Alles was een week lang voorbereid, iedereen was er klaar voor, de supporters waren er, mooie zonnige dag, iedereen praktisch op het te bezoeken complex gekregen, een aansprekende tegenstander, hoofdveld het decor van de wedstrijd, er moest alleen nog worden gewonnen, maar voor het winnen van wedstrijden moet je doelpunten maken... gastheer Ommoord (en in hun kielzog de dienstdoende scheidsrechter) was in het verloop van de wedstrijd geenszins van plan om mee te werken aan een kampioenfeestje. Na een matige eerste elftal keken we mede door een gemiste strafschop tegen een 1-0 achterstand aan. Nadat in de rust alle neuzen dezelfde kant op waren gezet, werd het voetballend in de tweede helft beter, maar na (eerste helft meegerekend) zeker 8 honderd procent kansen volgde een tweede Ommoordse treffer. Pas in de allerlaatste seconde wist Pepijn alsnog raak te schieten. Een 2-1 nederlaag in de kampioenswedstrijd... de schaal terug in de kast, de shirtjes weer opgevouwen, het bier en de champagne terug in de koeling en de bus afgebeld. 

 

Echter, met in achterhoofd: "het gaat echt nog wel gebeuren" keerde een groot deel van het team toch terug naar de club. Aldaar werd er een voorproefje genomen op wat nog zou gaan komen. Het bier vloeide rijkelijk, alsof de titel toch binnen was...

 

Afgelopen zaterdag gingen we met aangepaste plannen, veel supporters (en toch waren er toch nog veel wél) konden er niet bij zijn (door vakantie, tijdstip en andere verplichtingen), maar ook zonder bus (want stel toch dat...), met minder bier, maar net zoveel champagne en ook de schaal was weer opgepoetst. Dezelfde 'spanning' als een week eerder was voelbaar onder het verzamelen. In de kleedkamer hetzelfde ritueel, maar niet helemaal. My Lighthouse bleef uit. Na de enige andere nederlaag bleef deze wedstrijdvoorbereiding ook uit en dat leverde toen een overtuigende zege op (5-0 tegen Ariston'80). We moesten nog even wachten tot de wedstrijd ervoor was afgelopen en daar gebeurde het, datgene wat je eigenlijk ook niet wilt: de coach van de thuisploeg zei dat zij in een feestopstelling zouden gaan spelen. Dat kan twee kanten op, want gemakzucht is dan snel gevonden tegen een losgeslagen en belangeloos spelende tegenstander of een walk-over. In de openingsfase werd het een combinatie van beide, alhoewel TOGB nooit serieus aanspraak maakte op een doelpunt. Invaller doelman Ashwin had dan ook een makkelijkere middag dan vorige week bij zijn rentree. 

 

Als de eerste grote kans van Jordy hoog over gaat, dachten we allemaal: we krijgen niet weer zo'n kansen missen dag toch? Dat gebeurde niet, al had de score nog veel hoger kunnen oplopen. Later wisten ook Pepijn, Marcel en Willem een grote kans niet te scoren. Tussendoor liep de score toch al aardig op. Het eerste doelpunt viel al na 10 minuten. TOGB verdedigde knullig uit en Pepijn profiteerde optimaal (0-1). Na een klein kwartier nam Marcel de mooiste in schoonheid van de late middag voor zijn rekening door de bal snoeihard via de onderkant van de lat binnen te schieten (0-2). Als er een vrij knullig kwartier volgde was het captain Jeffrey die scoorde, als enige attent reageerde en daarmee de poging/assist van Nick omzette naar een doelpunt (0-3). Het was ook niet makkelijk voetballen tegen een tegenstander die 'maar wat doet'. De verdediging, vandaag onder leiding van Wesley, met Sjoerd, Michiel, Wessel en Matthijs wist het hoofd koel te houden tegen de soms vreemde 'uitbraken' van de thuisploeg, als je het al zo mocht noemen. De vierde treffer viel vlak voor rust, Marcel scoorde op een assist van Pepijn (0-4).

 

Halverwege kregen een aantal supporters de opdracht om alvast wat spullen uit de auto te halen en na het zoeken naar de kleedkamer sleutel, was er eigenlijk niet zoveel te bespreken halverwege. Het was nu wel zeker. Voor zover mogelijk was de enige opdracht: probeer zelf zo normaal mogelijk te blijven voetballen. Dat lukte eigenlijk alleen nog direct na rust. Een heerlijke aanval die begon bij Ashwin leverde een vijfde treffer op. De bal van de doelman kwam bij Pepijn in een combinatie met Nick en daarna Marcel, wist laatstgenoemde de aanval te bekronen met een doelpunt (0-5). Hierna was het lang leve de lol, maar soms ook tot ergernis. Buitenspel (ook bij een achterbal: spelregelkennis!) als het geen buitenspel was en geen buitenspel als het wel buitenspel was. Op een gegeven moment kon alles.

 

Inmiddels hadden we ook besloten dat iedereen aan speelminuten zou komen, de niet helemaal fitte Dave, invaller Mark en ook de trouwe en herstellende Sjors. En we vergeten natuurlijk niet degene die de eer toekwamen van een doelpunt. Het zesde doelpunt kwam op keurige wijze van de inlopende Wessel op een assist van Pepijn (0-6). Zes minuten later scoorde Dave na aangeven van Sjoerd (0-7). Na iets meer dan een half uur in de tweede helft pikte ook Sjoerd een doelpuntje mee nadat hij de bal van Wesley had gekregen (0-8): verdedigers in de zestienmeter bij de tegenstander. De negende treffer kwam iets later op naam van Nick na een assist van Michiel (0-9). De dubbele cijfers werden een minuutje later gehaald. Sjors viel het laatste doelpunt ten deel (na een paar eerdere mislukte pogingen). Het tiende doelpunt (0-10) werd uitbundig gevierd, maar ook als gun factor, samen met de tegenstander. 

 

De scheidsrechter hield het hierna (terecht) voortijdig voor gezien, waarna de titel een feit was. De titel werd op gebruikelijke wijze ongeremd gevierd, met coach Jeroen uiteraard voorop. De shirts: "we worden gek!!", werden uitgedeeld en de medailles uitgereikt, waarna het natuurlijk tijd was voor de schaal! In de kleedkamer volgde uiteraard, nu wel: My Lighthouse. Het bier en de champagne ging ruim de kleedkamer rond. Gezamenlijk verzamelde men op de parkeerplaats om vervolgens een grootse entree te maken op het terras van Neptunus-Schiebroek. Zo was ook de ontvangst eenmaal in de kantine. De schaal werd nogmaals uitgereikt en natuurlijk volgde ook hier My Lighthouse. Gezamenlijk werd er gegeten en bleef het nog lang onrustig aan de Hazelaarweg.

Mannen, een meer dan verdiende titel, nogmaals gefeliciteerd! En dan volgende week eindelijk: #PK6!

Doelpunt Sjors

De schaal is binnen!