Wat een seizoenseinde: De Platte Kar en De Stoep

De Peppelweg weet nu ook dat Neptunus-Schiebroek 6 kampioen is geworden, wat mooi!

Nadat het kampioenschap een feit was geworden moest er nog een laatste wedstrijd gespeeld worden tegen Nieuwerkerk 7. Het team dat laag staat op de ranglijst was op goed geluk naar de Hazelaarweg gekomen, ze waren de shirts (al een paar weken) kwijt. Hans stelde de Groen-Witte Schiebroek’94 shirts beschikbaar, wat een aantal mensen deed terugdenken aan een, voor hen, laatste kampioenschap (in 2011). 

Voor de laatste wedstrijd gingen er stemmen op om te spelen in een feestopstelling, maar na rijp beraad werd besloten om toch in ieder geval serieus te starten. Jeroen maakte zijn rentree op het veld als doelman bij deze wedstrijd die overigens op veld 3 werd gespeeld, terwijl de meesten al automatisch naar het kunstgras waren gelopen. Ook Vincent kon bij zijn afscheidsduel weer meespelen. Wouter en Sjors haalden de eerste biertjes van de dag, terwijl de wedstrijd op het punt van beginnen stond.

In de eerste helft was duidelijk merkbaar dat de competitie gespeeld is. Het tempo kwam nooit in de wedstrijd, dat natuurlijk ook te maken had met deze zeer zwakke tegenstander. Jordy opende de score na een assist van Jeffrey en een aantal minuten later was het Marcel die de score verdubbelde en zo de ruststand op 2-0 bepaalde, inmiddels was ook Hessel gearriveerd aan de Hazelaarweg. Het lustrum had er behoorlijk ingehakt.

Halverwege wisten we dat we dit niet meer uit handen gingen geven, ondanks de toch kleine voorsprong. Terwijl Jeroen met enkele goede reddingen de 0 had gehouden. We gooiden het over een andere boeg, het was tijd voor de feestopstelling. De grootste verrassingen daarin waren natuurlijk dat het spitsenduo Pepijn en Marcel centraal achterin kwam te spelen. De trouwe backs Matthijs en Wessel kwamen samen in de spits te spelen met daarachter Sjoerd op de nummer 10 positie. Oftewel lachen, gieren, brullen... Dat gebeurde ook langs de kant van het veld waar de gebroeders Banis, goed voor gemiddeld de meeste speelminuten dit seizoen, gewisseld waren en alvast een biertje namen als voorschot op alles wat nog zou gaan komen.

In de tweede helft was er helemaal geen tempo meer in de wedstrijd te krijgen. Opvallend was dat Pepijn verdedigde alsof het de normaalste zaak van de wereld was, maar voorin probeerden Wessel en Matthijs alles wat in hun macht lag, maar een doelpunt kwam er niet. Halverwege de tweede helft werd Jeroen als doelman door Sjoerd vervangen. Enkele minuten later maakte Jeroen zijn rentree ook als speler. In de slotfase kwam Sjoerd net te laat en kon Nieuwerkerk alsnog de aansluitingstreffer maken (2-1). Jeroen scoorde, maar helaas in buitenspelpositie. Vincent kreeg zijn publiekswissel onder toeziend oog van zijn vader. Ondanks dat Nieuwerkerk nog zijn best deed de gelijkmaker te scoren bleven de punten aan de Hazelaarweg. 

Na de wedstrijd was het tijd om eindelijk de teamfoto te maken. De eerste competitiewedstrijd was iedereen er, maar de foto moest over. Nu, de laatste wedstrijd, was iedereen er weer. Behalve natuurlijk Jelle die Zuid-Amerika onveilig aan het maken was. Na de foto begon de organisatie voor de afsluiting met een kleine quiz. De ‘te laat koning’ prijzen gingen naar Jack (wedstrijden) en Nick (trainingen). De meeste assists waren dit seizoen van Marcel en de topscorerstitel ging, zoals verwacht, naar Pepijn. De ‘gekste’ prijs was dit jaar voor twee personen, zowel Jeroen als Sjors viel deze eer ten deel. Vanwege een heel seizoen coachen en vlaggen terwijl ze zelf geen speelminuten maakten tot aan de laatste wedstrijden. Tot slot werd Jeffrey, als teamcaptain, bedankt voor de voor vele onzichtbare samenwerking. 

Daarna was het wachten op de lang verwachtte open bus ala platte kar. Na Ommoord werd ‘ie afgebeld en bij TOGB niet gereserveerd. Vanaf het eerste tot het laatste moment was het één groot feest. Vanaf de Hazelaarweg gingen we via de Molenlaan naar de Bergse Dorpstraat en Straatweg/Kleiweg door Schiebroek richting Peppelweg. Uiteraard ging de bus de hoek om met My Lighthouse door de speakers. De supporters stonden er klaar. Ook onbekenden maakten foto’s en filmpjes. Dit zie je tenslotte ook niet elke dag, zo’n feestende menigte. Nadat we de Peppelweg over waren besloot de buschauffeur op eigen initiatief over de trambaan te keren voor een nieuwe ronde over de ‘Peppel’. Via de Ringdijk, een rondje van het huis over de rotonde en een ritje over de parkeerplaats van HCR keerden we terug bij de club. Het was ‘t meer dan waard.

Aldaar volgde de eindbarbecue en natuurlijk werd er nog even gek gedaan: buikschuiven over de kantine tafels. Waarna de derde week feesten op de club erop zat. Een week later stond voor de meesten een tripje naar Brugge op de planning. De meesten gingen donderdag al en sommige kwamen later. Coach Wilko zou niet meegaan, maar kwam als ‘verrassing’ op vrijdagmiddag met een cadeau ter herinnering aan dit kampioensjaar. Qua activiteit werd er niet veel ondernomen. Een stoepsessie tegenover het hostel was de beste optie, maar uiteraard was er genoeg te beleven met Hessel en Wouter, vallende (volle) bierplateaus en een mini bierpong. 

Na wat overheerlijk eten, een aantal drankjes in het goedkoopste zaakje van Brugge en nog even gedag zeggen bij Michiel, Jeroen, Sebas en Ravi (die later kwamen) zat het er voor de coach op. De andere verhalen blijven in Brugge...

Het was een mooi seizoen! Volgend jaar een klasse hoger gaan we er weer helemaal voor, allemaal een fijne zomer!