A1 op de Easter Open: Sfeer en gezelligheid voorop

In feestopstelling naar keurige 12e plaats.

Neptunus-Schiebroek A1 heeft in Overloon, het dorp van drie schepenen, vier gezworenen en twee schatbeurders, één weekend uitgerekt tot twee en ondertussen toch in een daverende feestopstelling een keurige twaalfde plaats bereikt op de Easter Open.

Centrale plaats: Huize De Bloem in Overloon in het land van Jan van Cuijk met één plaatselijke Plus, een Griekse Cyprus, een niet voltooid BP-toernooi en eerste nacht waar ReinierJansen hopeloos op zoek was naar zijn slaapzak.

Zaterdagmorgen: ochtendzon, een lading vers door Hessel Tromp gebakken eitjes, herriemuziek op minimale afstand uitgevoerd door Leander Barendse en Pepijn Kruseman Aretz, een zoekritje naar Venray met scherpe bochten en glazige geluiden, en dan: Sportpark Het Domein voor een paar wedstrijden. Sommigen begonnen aan een hinderlijke onderbreking. Maar ineens een mooi ceremonie protocollair: de speechende aanvoerder Hessel met het verzoek om het beter te doen dan het A1 van vorig seizoen: 0 punten en 0 doelpunten. Daar zat wel een vracht eigen belang in, want een goed resultaat gaf het vooruitzicht en de gunst van langer uitslapen.

De eerste wedstrijd was tegen SC ’t Zand uit Tilburg. Eén van de ploegen die vorig seizoen ook onderaan de eindranglijst stond. Destijds werd er in Oeffelt met 0-1 verloren. De wedstrijd van dit jaar ging gelijk op. Pepijn kreeg kansen, maar had het vizier nog niet op scherp en doelman Willem Lugard hield op uitstekende wijze zijn doel schoon. Nadat we onder aanvoering van middenvelder Sam Dölle steeds meer druk konden uitoefenen op het doel van de tegenstander was het invaller Jurriaan Ham die, op aangeven van Gijsde Graaf, het verlossende doelpunt scoorde, 1-0! Het bleek ook de eindstand te zijn.

Het nu al verbeteren van het resultaat van vorig seizoen werd met veel gejuich ontvangen. Nu op naar de volgende doelstelling. Na drie kwartier ‘rust’ stond de tweede wedstrijd op het programma tegen thuisploeg vv Excellent. Via een supporter was bij ons bekend dat ze de eerste wedstrijd met 2-1 wonnen (later bleek dat 4-1 te zijn). De eerste helft verliep moeizaam. We gaven veel te veel ruimte weg en soms stonden er meer tegenstanders dan verdedigers voor het doel van Willem. Tot overmaat van ramp moest Hessel zich laten vervangen met pijn op de pijnlijkste plek. Hij werd overigens uitstekend vervangen door Eden op de voorstopper positie.

Maas Abbink werd de tweede helft, net als in de eerste wedstrijd, weer voorstopper en dat bracht rust. Met ook een vernieuwd middenveld, waar Eden Wessel deel vanuit maakte met Fabian Visser, Sam, Gijs en later Hessel, werd meer en meer de aanval gezocht en gevonden. Ook was de voorhoede met JasperMeyboom en Pepijn hersteld en de enige doelpuntenmaker Jurriaan was naar de kant gehaald. We werden sterker en sterker en stonden soms met 6 man in de zestienmeter van de tegenstander. Het doelpunt viel echter niet: 0-0.

De laatste tegenstander, Ludlow College, na opnieuw een pauze van 45 minuten had de tweede wedstrijd gewonnen en deed in volle vaart nog mee om een plaats in de finalerondes. Drie teams streden om twee plaatsen in de finaleronden. De opstelling, met de gedachten: iedereen evenveel speeltijd, werd vlak voor aanvang omgegooid naar zo sterk mogelijk. Echter mocht het niet baten. Al snel keken we tegen een 2-0 achterstand aan en halverwege (wedstrijden duurden 2x 18 minuten) zelfs 3-0. In de tweede helft maakten we er het beste van, maar van de vele kansen werd er niet eentje benut. De scheidrechter maakte een eerder over het hoofd geziene overtreding goed en gaf een strafschop. Pepijn verzilverde het buitenkansje, maar veel verder dan deze eretreffer kwam ‘Neppie A1’ niet meer. De Engelsen bepaalden de eindstand na een vrije trap, waarbij Leander geel kreeg, op 4-1.

Weliswaar overheerste de teleurstelling, maar tegelijkertijd was er ook realisme. Waarom zou je op zondagmiddag nog om 17.15 uur willen spelen om des keizersbaard, wat sowieso zou gaan gebeuren. Als je dan al lang en breed ‘thuis’ kan zitten. ‘Elk nadeel, heeft zijn voordeel’, zou wijlen Johan Cruijff gezegd hebben. Om iets na 18.00 uur keerden we deze zaterdag terug naar Overloon. Met dus gemengde gevoelens. Terug in De Bloem, waar de plaatselijke cafetaria erg blij was met onze grote bestelling. De frites en snacks smaakten prima en daarna werd er gemext en even later werd de BP-tafel weer opgesteld. De tijd vloog voorbij. Ook Stijnvan Rooijen deed aan alle spellen mee terwijl zijn broer Daan, vorig jaar deelnemer, zich afvroeg of hij al onder de tafel lag, maar dat was niet zo!

In de loop van de avond/nacht was het om 02.00 uur ineens 03.00 uur! Tijd voor waterballonnen, scheerschuim, touwtjes, piepende deuren, maskers, afijn, een gros aan studentikoze onzin om iedereen die wilde slapen dit te beletten. Om er vervolgens achter te komen dat onze derde plaats in de poule ervoor had gezorgd dat we, kort daarop, om 9.45 uur moesten spelen. Het viel zwaar. Mede door het ingaan van de zomertijd. Vertrek stond echter om 9.00 uur gepland, dat werd 10 over. Laatste man Leander in keeperstenue, doelman Willem als veldspeler en Nielsvan Dijk met het rugnummer ´14´. Dat zei alle kleine oogjes genoeg: feestopstelling! Terwijl Gijs nog naar zijn voetbalschoenen zocht zat iedereen klaar in de auto’s om te vertrekken. Uiteindelijk ging hij zonder schoenen mee naar Oeffelt, alwaar Hessel vijf maten te grote reserveschoenen aan hem uitleende.

In de kleedkamer was iedereen benieuwd naar de opstelling: doelman Leander, Jurriaan rechtsback, Hessel linksback, Gijs en Eden als centrumverdedigers. Niels rechtshalf en Stijn op links. Jasper en Fabian midmid. Maas en Sam in de spits. Pepijn als grensrechter en Berend Knol, Reinier en Willem moesten om moverende redenen op de bank plaatsnemen. Nadat we halverwege al met 0-2 achterstonden, kwamen Willem en Reinier het spitsenduo vervangen. Het leverde uiteindelijk één schot op doel op van Willem. Berend verving Fabian die een tegenwerkende maag had. De morning-after-wedstrijd ging kansloos verloren: 0-4.

Meteen moest er weer gespeeld worden. Jasper, die als enige écht zin had om te spelen, bleef staan en Pepijn vormde nu het centrale defensie duo met Gijs. Willem mocht nu vanaf de aftrap in de spits beginnen. De Engelse tegenstander en de Duitse scheidsrechter wisten niet wat hen overkwam, een veelvuldig lachend Rotterdams team zocht keer op keer de aanval en was de baas op het veld. Nadat zowel Sam, Jasper als Willem al dichtbij een doelpunt waren geweest, was het uiteindelijk laatste genoemde, doelman Willem, die ons op voorsprong zette. De 1-0 werd gevierd alsof zojuist het toernooi gewonnen was. Uiteindelijk sloeg nog voor de helft wissel de vermoeidheid toe, 1-2 achter en de 1-3 nederlaag kon niet worden voorkomen.

Voorafgaand aan de laatste wedstrijd hadden we twee wedstrijden pauze, dat is anderhalf uur rust. Men kon het goed gebruiken. We kozen ervoor om in de auto’s te gaan zitten en daar verscholen van de kou ons zelf meegebrachte eten en drinken te nuttigen. In de bus werd de opstelling gemaakt. Pepijn die opnieuw graag achterin wilde staan kreeg nu vier man naast zich als laatste man, tevens kreeg hij ook de aanvoerdersband van Hessel, die op bank begon. We startten het laatste duel in een 5-3-2 opstelling. Vlak voor de aftrap kwam de toernooi topscorers titel ter sprake. Willem, Jurriaan en Pepijn maakten allen één doelpunt. Met de vraag of Pepijn bang was om geen topscorer te worden als hij laatste man stond en dan toch niet voorin wilde staan, antwoordde hij met een volmondig ‘nee’. Jurriaan en Willem stonden allebei in een meer doelpuntrijke positie, maar toch was de teamtopscoorder trefzeker na enkele minuten spelen. Met een solo vanaf ongeveer de middenlijn, rondde hij ook nog keurig af en zette de 1-0 op het niet aanwezig scorebord van dit matige derde veld. "Wat nou geen topscoorder”, schreeuwde hij met de laatste stembanden naar de kant. Schitterend!

Lang bleef het 1-0 en hadden Jasper én Willem dé kans om één op één met de goalie de score te verdubbelen. Maar halverwege de tweede helft werd een (letterlijk) zondagsschot doelman Leander teveel die goed op weg was om zijn doel schoon te houden dit duel. In de laatste acht minuten werd er door beide teams 2-2-6 gespeeld of iets dat daarop leek, maar wonder boven wonder werd er niet meer gescoord. Mede door een sterk vlaggende Reinier. Het laatste duel eindigde in 1-1 waardoor Neptunus-Schiebroek op de twaalfde plaats eindigde. Dat is twaalf plaatsen beter dan vorig jaar, ondanks pranks, eierdouches, extra stomerijkosten en brandalarmen.