A1 op de Easter Open: Sfeer en gezelligheid voorop
In feestopstelling naar keurige twaalfde plaats.
Neptunus-Schiebroek A1, het is alweer het twintigste team (23 in totaliteit)
waar ik in de laatste dertien seizoenen bij betrokken ben, een bijzonder vriendenteam.
Voor de twaalfde keer werd er deelgenomen aan een Internationaal toernooi. Het
werd weer een bijzonder lang weekend.
Vrijdag 25 maart – Start in de Mac &
BierPong
Op Goede Vrijdag was het dan eindelijk zover. Al maanden werd er uitgekeken
naar het Teamweekend/Trainingsweekend/Toernooi, zoals het door velen anders
genoemd werd. De voorbereidingen waren al vroeg ingezet dit seizoen waardoor
een locatie dicht bij de velden kon worden bemachtigd. Een locatie waar ik drie
jaar eerder ook al was geweest. De Bloem in Overloon. "Een heerlijk huis”,
privé, luxe en ruim genoeg voor een grote groep. Om 12.30 uur haalden Hessel Tromp en Reinier Jansen mij op om
het gehuurde busje op te halen en rond 14.30 uur vertrokken we vanaf de
parkeerplaats van Neptunus-Schiebroek, nadat alle tassen waren ingeladen,
richting Overloon. Al vanaf het eerste bordje McDonald’s schoot men in het
busje bij mij overeind: "Nemen we deze afslag?” Het duurde uiteindelijk tot een
half uur voor de eindbestemming toen ik opeens de afslag nam. Contact met de
andere auto was tevergeefs geprobeerd, maar Hessel volgde als bestuurder van de
andere auto trouw. Verbaasd reageerde men wel, maar het bezoek aan de Mac werd
met evenveel gejuich ontvangen.
Na wat ontspannen te hebben gegeten en gedronken werd de reis naar Overloon
vervolgd en arriveerden we even na 16.30 uur bij onze accommodatie. Als eerste
werden de auto’s uitgeladen en moest er vervolgens natuurlijk eerst bier
gehaald worden. Zo gezegd, zo gedaan. De tray blikjes was al soldaat gemaakt en
dus moest er snel aangevuld worden. Bij de plaatselijke Plus werd er voorlopig
voldoende ingeslagen en terug in de accommodatie snel koud gezet.
Jasper Meyboom
maakte een BierPong schema nadat Reinier de teams in overleg had samengesteld.
Nadat de kamers verdeeld waren en de eerste spellen waren begonnen was het tijd
om eten te gaan bestellen bij het Griekse Cyprus. Om 19.00 uur konden we eten
en vervolgens werd er begonnen met het BierPong toernooi. Tussendoor werd er
gekeken naar de wedstrijd van het Nederlands elftal tegen Frankrijk. De
werkelijke finale van het BierPong werd nooit gespeeld en daardoor benoemde
‘het Gouden duo’: Gijsde Graaf en Jasper zichzelf tot winnaar, helemaal onterecht waarschijnlijk
niet. Met in gedachten dat er pas om 14.15 uur gespeeld moest gaan worden de
volgende dag werd de tijd voor lief genomen. Die nacht werden Berend Knol en Niels van Dijk de eerste
‘slachtoffers’ om uiteenlopende redenen. Reinier sliep op de bank. Waarom? Hij
was zijn slaapzak kwijt. De volgende ochtend kwam hij erachter dat die gewoon
op zijn bed lag.
Zaterdag 26 maart – Meer (doel)punten dan
in 2015
Op zaterdagochtend werden er een aantal, verdeeld over de ochtend, op tijd
wakker. Iedereen die dat niet op tijd werd moest het bekopen met luide muziek
op minimale afstand, door de uitvoering van Leander Barendse en Pepijn Kruseman Aretz. Terecht! Op het terrasje
werd er genoten van een ochtendzonnetje terwijl men gebruik maakte van de
douches. Hessel bakte eieren voor iedereen die dat wilde. Gijs, Eden Wessel en Fabian Visser haalden
extra bier, maar in de Plus van Overloon was er geen kratje meer te vinden. We
reden daardoor naar Venray. Niet zover bij ons vandaan, maar het kostte toch de
nodige extra tijd. Op de terugweg leidde de TomTom ons door een
bedrijventerrein en na een scherpe bocht kantelden enkele kratjes. Gelukkig
viel de schade mee! Eenmaal terug in De Bloem was het tijd om meteen weg te
gaan naar Oploo, waar op Sportcomplex Het Domein de eerste wedstrijden gespeeld
zouden gaan worden. De kratjes werden snel uitgeladen en ook de kratjes die nog
buiten stonden werden nog even binnen gezet.
We arriveerden nog ruim op tijd voor de eerste wedstrijd in Oploo. Hierdoor kon
men nog even de op het gemak de schoenen aantrekken, hield captain Hessel een
speech en kon er aan de warming-up worden begonnen. Hessel vroeg in zijn speech
in eerste instantie om het beter te doen dan het A1 van vorig seizoen, 0 punten
en 0 doelpunten leek ook niet zo moeilijk te verbeteren. Ten tweede om een goed
resultaat neer te zetten zodat er de volgende dag niet al om 9.00 uur gespeeld
zou moeten worden. De eerste wedstrijd ging om 14.15 uur tegen SC ’t Zand uit
Tilburg. Eén van de ploegen die vorig seizoen ook onderaan de eindranglijst
stond. Destijds werd er in Oeffelt met 0-1 verloren. De wedstrijd van dit jaar
ging gelijk op. Pepijn kreeg kansen, maar had het vizier nog niet op scherp en
doelman WillemLugard hield op uitstekende wijze zijn doel schoon. Nadat we onder aanvoering
van middenvelder SamDölle steeds meer druk konden uitoefenen op het doel van de tegenstander was
het invaller JurriaanHam die, op aangeven van Gijs, het verlossende doelpunt scoorde, 1-0! Het bleek
ook de eindstand te zijn. Het nu al verbeteren van het resultaat van vorig
seizoen werd met veel gejuich ontvangen. Nu op naar de volgende doelstelling.
Na drie kwartier ‘rust’ stond de tweede wedstrijd op het programma tegen
thuisploeg vv Excellent. Via een supporter was bij ons bekend dat ze de eerste
wedstrijd met 2-1 wonnen (later bleek dat 4-1 te zijn). De eerste helft verliep
moeizaam. We gaven veel te veel ruimte weg en soms stonden er meer
tegenstanders dan verdedigers voor het doel van Willem. Tot overmaat van ramp
moest Hessel zich laten vervangen met pijn op de pijnlijkste plek. Hij werd
overigens uitstekend vervangen door Eden op de voorstopper positie. Maas Abbink werd de
tweede helft, net als in de eerste wedstrijd, weer voorstopper en dat bracht
rust. Met ook een vernieuwd middenveld, waar Eden deel vanuit maakte met Sam, Gijs,
Fabian en later Hessel, werd meer en meer de aanval gezocht en gevonden. Ook
was de voorhoede met Jasper en Pepijn herstelt en was de enige doelpuntenmaker
Jurriaan naar de kant gehaald. We werden sterker en sterker en stonden soms met
6 man in de zestienmeter van de tegenstander. Het doelpunt viel echter niet:
0-0.
De laatste tegenstander, Ludlow College, na opnieuw een pauze van 45 minuten
had de tweede wedstrijd gewonnen en deed in volle vaart nog mee om een plaats
in de finalerondes. Drie teams streden om twee plaatsen in de finaleronden. De
opstelling, met de gedachten: iedereen evenveel speeltijd, werd vlak voor
aanvang omgegooid naar zo sterk mogelijk. Echter mocht het niet baten. Al snel
keken we tegen een 2-0 achterstand aan en halverwege (wedstrijden duurden 2x 18
minuten) zelfs 3-0. In de tweede helft maakten we er het beste van, maar van de
vele kansen werd er niet eentje benut. De scheidrechter maakte een eerder over
het hoofd geziene overtreding goed en gaf een strafschop. Pepijn verzilverde
het buitenkansje, maar veel verder dan deze eretreffer kwam ‘Neppie A1’ niet
meer. De Engelsen bepaalden de eindstand na een vrije trap, waarbij Leander
geel kreeg, op 4-1.
Weliswaar overheerste de teleurstelling, maar tegelijkertijd was er ook realisme.
Waarom zou je op zondagmiddag nog om 17.15 uur willen spelen om des
keizersbaard, wat sowieso zou gaan gebeuren. Als je dan al lang en breed
‘thuis’ kan zitten. ‘Elk nadeel, heeft zijn voordeel’, zou wijlen Johan Cruijff
gezegd hebben. Om iets na 18.00 uur keerden we deze zaterdag terug naar
Overloon. Met dus gemengde gevoelens. Terug in De Bloem was het tijd om om
beurten te douchen en ondertussen eten te bestellen. De plaatselijke cafetaria
was erg blij met onze grote bestelling op een voor hen toch al drukke avond. Na
een minuut of twintig kon het worden opgehaald en rond 19.45 uur kon er worden
gegeten. De frites en snacks smaakten prima en daarna werd er gemext en even
later werd de BierPong tafel weer opgesteld. De tijd vloog voorbij. Ook Stijn van Rooijen deed
aan alle spellen mee terwijl zijn broer Daan, vorig jaar deelnemer, zich
afvroeg of hij al onder de tafel lag, maar dat was niet zo! Alleen Sam liet de
tweede avond grotendeels aan zich voorbij gaan en ging nog tijdens het eten op
bed liggen. Hij voelde zich na een korte nacht en voetballen in de zon niet zo
lekker. Uiteindelijk bleek dat hij te weinig gegeten had.
In de loop van de avond/nacht ‘verdween’ de één na de ander richting zijn kamer
om te proberen te gaan slapen. Maar niet voordat we het letterlijk zagen
gebeuren: Om 02.00 uur was het ineens 03.00 uur! De zomertijd was ingegaan. Toen
er nog maar enkele over bleven werden de eerste pranks uit de kast gehaald. De
eerste was voor de, wederom op de bank, in slaap dommelende Reinier. Hij kreeg
een waterballon over zich heen. Omdat hij daarvoor mislukt was om Niels te
laten schrikken met een Scream masker. Later was het tijd voor scheerschuim.
Leander had de diep slapende Pepijn snel te pakken, maar in de andere kamers
was er nauwelijks een doorkomen aan, omdat iedereen nog een beetje wakker was
of was geworden van de piepende deuren. Toch werd ook Maas nog gevonden en de
totaal niet reagerende Reinier. Hij zocht vervolgens een nieuw (schoon) bed op,
die van Leander. Een bekertje water met een stuk touw werd met tape aan de
bovenkant van de deur geplaatst om Reinier bij het naar buiten komen (wat hij
sowieso zou gaan doen) een ‘nat pak’ te bezorgen. Maar het was Jasper die als
eerste die kamer kwam uitstormen omdat zijn nachtrust voor de tweede en derde
keer verstoord werd. Eerst door snurkende kamergenoten, daarna door een te
luide in beslag name van Leanders bed door Reinier en vervolgens door
scheurende tape aan de buitenkant van de deur. Gevolg: een nat pak! Het bleef
hier vervolgens wel zo´n beetje bij. Jasper sliep, deze tweede avond, uit
voorzorg op de bank.
Zondag 27 maart – Bier record verbroken
Op zaterdagavond waren we erachter gekomen dat onze derde plaats in de poule
ervoor had gezorgd dat we om 9.45 uur moesten spelen en dus niet het zo
gevreesde tijdstip van 9.00 uur. Toch viel het zwaar. Mede door het ingaan van
de zomertijd. Vertrek stond echter om 9.00 uur gepland, dat werd 10 over.
Alleen het waterballonnen ´dreigement´ werkte. De spelers hijsen zich in het
witte uittenue van de club. Laatste man Leander in keeperstenue, doelman Willem
Lugard als veldspeler en Niels van Dijk met het rugnummer ´14´. Dat zei alle
kleine oogjes genoeg: feestopstelling! Het is nog best lastig om dat op papier
goed uitgewerkt te krijgen. Je neigt al snel naar logische oplossingen. Toch
lukte het wel enigszins. Terwijl Gijs nog naar zijn voetbalschoenen zocht zat
iedereen klaar in de auto’s om te vertrekken. Uiteindelijk ging hij zonder
schoenen mee naar Oeffelt, alwaar Hessel vijf maten te grootte reserve schoenen
aan hem uitleende. In de kleedkamer was iedereen benieuwd naar de opstelling:
doelman Leander, Jurriaan rechtsback, Hessel linksback, Gijs en Eden als
centrumverdedigers. Niels rechtshalf en Stijn op links. Jasper en Fabian
midmid. Maas en Sam in de spits. Pepijn als grensrechter en Reinier, Berend en
Willem mochten op de bank uitkateren. Nadat we halverwege al met 0-2
achterstonden, kwamen Willem en Reinier het spitsenduo vervangen. Het leverde
uiteindelijk één schot op doel op van Willem. Berend verving Fabian die een
tegenwerkende maag had. De wedstrijd ging kansloos verloren: 0-4.
Meteen moest er weer gespeeld worden. Tijdens de vorige wedstrijd had ik
geprobeerd om ook ieders speeltijd vandaag weer gelijk te krijgen en toch de
wisselingen van posities te handhaven. Jasper die als enige vanochtend écht zin
had om te spelen bleef staan en Pepijn vormde nu het centrale defensie duo met
Gijs. Willem mocht nu vanaf de aftrap in de spits beginnen. De Engelse
tegenstander en de Duitse scheidsrechter wist niet wat hen overkwam, een
veelvuldig lachend Rotterdams team zocht keer op keer de aanval en was de baas
op het veld. Nadat zowel Sam, Jasper als Willem al dichtbij een doelpunt waren
geweest, was het uiteindelijk laatste genoemde, doelman Willem, die ons op
voorsprong zette. De 1-0 werd gevierd alsof zojuist het toernooi gewonnen was.
Uiteindelijk sloeg nog voor de helft wissel de vermoeidheid toe, 1-2 achter en
de 1-3 nederlaag kon niet worden voorkomen.
Voorafgaand aan de laatste wedstrijd hadden we twee wedstrijden pauze, dat is
anderhalf uur rust. Men kon het goed gebruiken. We kozen ervoor om in de auto’s
te gaan zitten en daar verscholen van de kou ons zelf meegebrachte eten en
drinken te nuttigen. In de bus werd de opstelling gemaakt. Pepijn die opnieuw
graag achterin wilde staan kreeg nu vier man naast zich als laatste man, tevens
kreeg hij ook de aanvoerdersband van Hessel, die op bank begon. We startten het
laatste duel in een 5-3-2 opstelling. Vlak voor de aftrap kwam de toernooi topscorers
titel ter sprake. Willem, Jurriaan en Pepijn maakten allen één doelpunt. Met de
vraag of Pepijn bang was om geen topscorer te worden als hij laatste man stond
en dan toch niet voorin wilde staan, antwoordde hij met een volmondig ‘nee’. Jurriaan
en Willem stonden allebei in een meer doelpuntrijke positie, maar toch was de
teamtopscoorder trefzeker na enkele minuten spelen. Met een solo vanaf ongeveer
de middenlijn, rondde hij ook nog keurig af en zette de 1-0 op het niet
aanwezig scorebord van dit matige derde veld. "Wat nou geen topscoorder”,
schreeuwde hij met de laatste stembanden naar de kant. Schitterend!
Lang bleef het 1-0 en hadden Jasper én Willem dé kans om één op één met de
goalie de score te verdubbelen. Maar halverwege de tweede helft werd een
(letterlijk) zondagsschot doelman Leander teveel die goed op weg was om zijn
doel schoon te houden dit duel. In de laatste acht minuten werd er door beide
teams 2-2-6 gespeeld of iets dat daarop leek, maar wonder boven wonder werd er
niet meer gescoord. Mede door een sterk vlaggende Reinier. Het laatste duel
eindigde in 1-1 waardoor Neptunus-Schiebroek op de twaalfde plaats eindigde.
Dat is twaalf plaatsen beter dan vorig jaar.
Na een korte schoenenwissel vertrokken we uit Oeffelt. Terug in De Bloem werden
de nog altijd witte tenues verzameld, werd er gedoucht en waren de tosti’s niet
aan te slepen. Enkelen haalden wat slaap in en anderen kwamen niet verder dan
alleen op bed of bank liggen. Nog snel werd er nog wat proviand ingeslagen voor
die avond, omdat er al veel op was gegaan. Nadat iedereen zo’n beetje weer de
centrale ruimte in gekomen was werd het tijd om weer eten te bestellen bij het
Griekse Cyprus. Iedereen koos waar hij trek in had en aan de lange tafel werd
er gezamenlijk gegeten. De vertrektijd van maandag werd voorgesteld en unaniem
geaccepteerd. Daarna werd de tafel leeggeruimd en werden er in twee groepen
meerdere spellen gespeeld, het bier moest tenslotte op en daarmee zou het
record van de 20 kratjes vorig jaar gaan sneuvelen. 24 zouden er totaal
doorheen gaan en eigenlijk waren ze net te vroeg op. Nu gingen ze makkelijk
leeg. Hessel had het zwaar, maar dat kwam door zijn allergie en was tussendoor
even op bed gaan liggen. Het laatste spel van de avond had een opdracht. De ene
groep moest een willekeurig straatbord halen en de anderen moesten in
onderbroek naar de weg kruipen (er zijn écht geen foto’s of filmpjes van). De
ene groep ‘schrok’ nog van de ander. Een groepsfoto bij het ‘veroverde’ bord
werd een mooie afsluiting, maar het was nog veel te vroeg…
Hierna was het tijd om het scheerschuim op te maken en geprobeerd om iemand een
eierdouche te geven met een bekertje boven de deur. Dat laatste lukte
uiteindelijk niet, maar Niels, Willem en vooral Jasper kregen wel een hoofd vol
scheerschuim. Toen de ‘rust’ was weergekeerd was het opnieuw voor een aantal
tijd om het bed op te zoeken met de nodige risico’s van dien natuurlijk. De nog
wakker zijnde Sam werd echter het eerste slachtoffer van een waterballon
waarbij Leander er onbewust aan meewerkte.
Toen slechts nog een enkeling wakker was en bedacht werd wat er nog uitgehaald
kon worden maakte Leander een saucijzenbroodje warm in de magnetron. Dat ging
echter helemaal mis. Zo erg zelfs dat het brandalarm afging van de ontstane
rook. Ondanks dat het alarm drie keer afging bleef iedereen rustig op bed
liggen… Nadat de rook was opgelost en het alarm voor de derde keer was uitgezet
bleef er een irritante piep over, elke zeven seconden…de hele nacht! Er waren daarna
nog wat waterballonnen over. Sam, Reinier en Leander gingen tegelijk naar
Niels, Jasper en Pepijn. Alleen de ballon bij Pepijn ging goed. Hij was klaar wakker
en had een nat bed. Na een logische discussie volgde een bedden wissel, waarna
uiteindelijk Niels op de bank belandde. Toch handig zo’n bank!
Een aantal pranks werden voor de ochtend voorbereid, maar niet eentje lukte
uiteindelijk. Alhoewel…
Maandag 28 maart – Paasontbijt (lunch)
We hadden afgesproken om rond de klok van 12.00 uur samen te ontbijten
(lunchen). De tafel stond paasachtig klaar en de lucht van croissantjes haalde
iedereen uit zijn bed. Op tijd was iedereen aan tafel, maar niemand vertrouwde
de omgekeerde drinkbekers op tafel. De laatste prank was mislukt en had ook
niets met die bekers te maken, dat was afleiding. Voordat iedereen aan tafel
ging had Pepijn echter last van een alle kanten opspuitende waterkraan en
blijkbaar had ook iemand water achtergelaten op één van de stoelen en op
precies die stoel ging Pepijn zitten… het zat niet mee!
Na het ontspannen eten was het tijd om alles op te ruimen, de mislukte pranks
schoon te maken, de bierkratjes weg te brengen en de auto’s in te laden. Rond
14.30 uur reden we weg en overwonnen we onderweg de paasstorm en arriveerden we
om 16.15 uur op de parkeerplaats van Neptunus-Schiebroek. Voldaan na een mooi
weekend!
Tot slot!
Elk soortgelijk weekend verslag sluit ik af met dat het weer een onvergetelijk
en ‘een niet te willen missen’ event was. Dit keer is dat niet anders. Toch is
er dit keer wel iets anders. Zoals jullie als groep, vriendenteam, met elkaar
omgaan heb ik zelden meegemaakt. Zowel binnen als buiten het veld een eenheid
vol gezelligheid en humor. Altijd samen en zonder onvertogen woord. Alhoewel
één keer wel, maar dat ging om en tegen het veld in Oploo… Mannen, bedankt voor
dit mooie weekend! Ik heb het maar getroffen met jullie!