We verzamelden slechts een uur voorafgaand aan de wedstrijd, een vreemde gewaarwording voor de spelers die gewend waren aan het verzamelen anderhalf uur voor de wedstrijd, voor de ouders was het een welkome boodschap. Later verzamelen en dichtbij voetballen, het zal wellicht eenmalig zijn….

Het was niet de enige verandering die plaatsvond bij de C1 vandaag, ook de opstelling veranderde. Er werd vandaag niet gespeeld in het zéér vertrouwde 4-3-3, maar in een soort van 4-4-2 opstelling. Warm lopen deden we nog op het harde veld achter de kleedkamers, maar nadat er ingeschoten was op het kunstgrasveld werd in de kleedkamer de tactische bespreking gehouden. Deze keer behoefde we geen motiverend gesprek te houden, want het is natuurlijk logisch dat je van een rivaal wilt winnen! Mede daarom werd er extra aandacht besteed aan de gewijzigde samenstelling van het team en werd de sfeer in de groep extra uitgelicht.

Vanaf de eerste minuut stond C1 als een huis, de aanvallende tactiek werd de thuisploeg al snel fataal. Een uitbraak van het spitsenduo Simon en Jurriën leverde al snel een doelpunt op. Jurriën gaf voor en Simon werkte binnen een minuut de 0-1 in de touwen! Een droomstart was het en een dejavu naar aanleiding van het duel bij Leiden werd al besproken. Een dejavu werd het gedeeltelijk, want vanwege een foutje achterin werd het al snel 1-1. De eerste wissel vond plaats in de tiende minuut van de wedstrijd. Quincy kwam in het veld voor Mo en Jeffrey nam plaats op de rechtsback positie.

Één minuut na de wissel werd een nieuwe aanval opgezet door het gevaarlijke duo voorin. Echter werd de inzet geblokt, maar in de rebound was de zojuist ingevallen Quincy erg alert en kon zo de 1-2 op het scorebord zetten. Dit doelpunt betekende bovendien ons honderdste doelpunt dit seizoen! Terwijl sommige supporters langs de zijlijn dachten dat het 1-1 stond keken we zelfverzekerd tegen een voorsprong aan, halverwege de eerste helft. Zestienhoven kwam er zo af en toe uit, maar kon eigenlijk nooit overtuigen in "the battle of the year".

In de rust was er nauwelijks commentaar over de speelwijze, echter werd wel besproken dat we in deze samenstelling gedwongen worden te communiceren met elkaar. Wie dekt wie en wanneer? Dat was hetgeen wat in voorgaande duels nogal eens ontbrak en iets wat we nog steeds kunnen verbeteren.

De tweede helft begon en al snel bleek dat we niet de kans kregen om in onze ‘oefenwedstrijd’ verder te oefenen op deze strijdwijze. De thuisploeg trok zich (bewust of onbewust) massaal terug op de eigen helft om een grote nederlaag te voorkomen….? Het duurde dan ook lang totdat we de ruimte vonden om tot een uitbreiding te komen van de score. Zestienhoven dat in de tweede helft nauwelijks kon acteren op onze helft had zojuist een aanval afgesloten met een matige voorzet. Keeper Elmar nam uitstekend deel aan het spel en gaf de bal mee met de uitgezakte Dominick. Hij pakte een paar meter en liet het laatste stuk aan Jurriën. De geplaagde, maar altijd sterke spits gaf de bal voor op goaltjes dief Simon, die op zijn beurt, met een beetje hulp van een verdediger, de 1-3 maakte. Een doelpunt waarvoor de handen op elkaar gingen. Vooral het samenspel mocht er zijn, het was van grote klasse!

Onze gastheren leken mentaal gebroken en een corner van Mitchell werd even na de 1-3 door Jurriën uitstekend ingeschoten, dit betekende de 1-4 op het terrein van de grote rivaal! De laatste tien minuten werden goed uitgespeeld, een afstandsschot van Lucas bereikte het doel helaas niet, maar de strijd tussen de klasgenoten werd op het veld al begonnen. De arme jongens van Zestienhoven zullen dit nog lang moeten horen. Echter wil de thuisploeg nog een keertje oefenen. Krijgen ze hun revanche?

Eigenlijk was het een vreemde wedstrijd: we verzamelden laat, we speelden dichtbij huis, we speelden in een andere opstelling, de wissels vielen nooit in op de positie waarvoor er iemand uitging, de midmid positie werd door vier (!!) verschillende spelers ingevuld, maar we waren wederom wéér niet compleet. Ondanks al deze niet logische feiten werd er met eenvoudig voetbal een uitstekende overwinning behaald door hét team dat als eenheid strijd voor elke meter op het veld!

Man of the match: Jeffrey Vos (uitstekende wedstrijd gespeeld! Ook als rechtsback niet te benijden!)

Uitspraak van de dag (meerdere): "Wat je als trainer in eigen hand kan hebben, heb ik in eigen hand. Daar heb ik controle over." - "Voetbal is geen voorgeprogrammeerde les. Ik ben geen trainer van tjak, tjak, tjak, zo is het en niet anders." - "Ik kijk niet naar een beunhaas met een flutdiploma." - "Ik vind het niet alleen belangrijk hoe een jongen kan voetballen, maar ook hoe hij is als mens. Misschien… (dat volgt misschien ooit nog)".

Opstelling eerste helft: Van de Ree; Mokhtari (Suurbach ’10), Van Kan, Van Leersum, Pors (Mokhtari ’35); Vos, Vredebregt, Van Dam (Van Beelen ’28), Van Deelen; Minke en Koeleman.

Opstelling tweede helft: Van de Ree; Vos (Pors ’42), Van Kan, Van Leersum, Mokhtari; Suurbach, Vredebregt (Vos ’58), Van Deelen, Van Beelen; Minke en Koeleman.