Verslag Zonder Naam

Het Schiebroekse zaalteam is de dip waar het vorige week al inzat nog niet te boven, vandaag inspireerde de roep om eerherstel slechts één helft. In Sporthal Zadkine bleek dat deze week wel genoeg voor 3 punten.

Vorige week verdiende de wedstrijd eigenlijk geen verslag, maar vanwege de grote vraag werd er toch een "vernietigend” verhaal geschreven. En het had nog erger gekund. Deze week was er vanuit de staf gevraagd om eerherstel. Dat moest dan gaan gebeuren in de uitwedstrijd bij Alexandria’66. Een team dat weliswaar nog lager staat dan NOCKralingen, maar waartegen het heen duel nog met 6-6 werd gelijk gespeeld.

Thomas, Dave en Dimitri waren geblesseerd en Simon meldde zich af vanwege de training met A1. Maarten moest werken en dus was er deze week maar een klein groepje. Slechts 2 wissels namen plaats op de reserve bank en dat was even wennen, maar werd wel gezien als verbetering. Het duel tegen Alexandria’66 begon om 21.00 uur en stond onder leiding van de ervaren scheidsrechter Van Vliet.

Neptunus-Schiebroek begon goed en sterk aan het duel. Zo goed zelfs dat we zelf verbaasd waren over het verschil wat we zagen in vergelijking met vorige week. Dankzij een goede onderschepping van Freek werd Mark alleen vrij gezet voor het doel. De aanvoerder zette ons na 4 minuten op een 0-1 voorsprong. De doelpunten vielen als rijpe appelen uit de boom. Weer dankzij goed werk van Freek, ditmaal aan de andere kant van het veld, kwam dit keer Lucas vrij voor het doel. 1-op-1 met de doelman liet Lucas het net voor de tweede keer bollen, 0-2. Opnieuw een minuut later werd Tim aangespeeld. Hij zag en vond Mark, die in de verre hoek inschoot, 0-3. Binnen de eerste acht minuten ging Tim een een-tweetje aan met Freek en scoorde zelf, 0-4! Een flitsende start!

Alexandria’66 kwam er daarna een aantal keer uit, maar doelman Ashwin hield zijn doel een aantal keer goed schoon. Toch kon hij niet voorkomen dat na 12 minuten de ‘0’ van het scorebord verdween, 1-4. Een ingevallen ‘gastspeler’ probeerde op onverklaarbare wijze Mark te bereiken. De getrapte voorzet kreeg echter een hele andere wending. De doelman taste mis en de bal verdween vanaf eigen helft in het doel (1-5). De supporters bleven er bijna in en kwamen niet verder dan een soort van Oehh & Ahh..Het ging zo raar dat er geen tijd of besef was voor applaus. En dan krijg je zo’n doelpunt ook niet eens op je naam bijgeschreven. De Speler Zonder Naam besloot dan ook direct maar weer te wisselen, tja dat doe je toch nooit meer.

Het goede spel bleef daarna gehandhaafd. Mark was het deze keer die de bal bij het uitverdedigen van Alexandria onderschepte en daarmee Lucas vrij zette. Met een goed schot maakte Lucas zijn tweede treffer van de avond, 1-6. Enkele minuten later mocht Tim een vrije trap nemen na een overtreding op hem zelf. Hij legde de bal af aan Freek die de bal heerlijk het doel inschoot, 1-7. Dankzij een uitstekende individuele actie was het Tim even later gegund om ook voor de tweede keer het net te vinden. Hij bracht daarmee de tussenstand na 19 minuten op een onverwacht groot verschil, 1-8.

Het lukte Alexandria om nog voor de rust een keer te scoren. Bij de 1e paal verdween een hard schot achter doelman Ashwin, 2-8. We zakten vlak voor rust wat in en Mark veroverde de bal en gaf deze mee aan Tim. Tim heroverde de bal en soleerde richting het doel van Alexandria. Vanuit een onmogelijke hoek verraste hij de doelman, 2-9. De doelman had dit schot nooit verwacht, maar ja "dan kent ‘ie pappa nog niet, ‘ie schiet altijd!”

In de rust waren er tevreden gezichten. De scheidsrechter (zelf gespeeld in de eerste divisie zaal) vroeg zich al een aantal keer hardop af waarom wij in de tweede klasse spelen en verbaasde zich erover dat we niet bovenaan stonden in de competitie. Het leek wel of we dat dan maar even moesten laten zien, waarom we niet bovenaan staan, in de tweede helft.

We stapelden fout op fout van de hervatting van de wedstrijd. Alsof we het ineens niet meer konden. Doelman Ashwin, die in de eerste helft nog een aantal onmogelijke ballen had gepakt, grabbelde naar de bal en ook Mark kon op de doellijn via de scrimmage een doelpunt niet meer voorkomen, 3-9. We zullen deze dit keer niet meetellen als eigen doelpunt…

De Speler Zonder Naam dacht waarschijnlijk even op het (gras) veld te staan, want hij kreeg de bal aangespeeld van Ashwin en speelde deze meteen weer terug. Omdat dit niet mag in de zaal kregen we een indirecte vrije trap tegen. Dit leverde overigens geen noemenswaardig gevaar op. Toch kwam de thuisploeg even later opnieuw tot scoren, 4-9.

We leken even wat op te leven en Matty kon alleen door op de doelman. Na een ‘kaats’ met de goalie gaf hij de bal breed op de meegelopen Freek. Freek scoorde wel en gaf ons weer wat meer lucht, 4-10. Ashwin gleed door nadat hij de bal pakte en leek even buiten de cirkel te komen. De scheidsrechter die het allemaal goed zag, leek het door de vingers te zien of was hij er echt van overtuigd dat Ashwin binnen de cirkel bleef. Freek gaf ons nog wat meer lucht, maar niet voordat Alexandria weer scoorde, 5-10. Van achteruit brak Freek door het centrum door en schoot de bal met links heerlijk binnen, 5-11! We leken veilig na dit doelpunt, maar het stortte bij ons nog verder in. Alexandria scoorde binnen 4 minuten ook 4 keer, 9-11. Zenuwachtig werd er verdedigd en alle basis regels werden volledig vergeten. Er werd gesmacht naar het einde van de wedstrijd. In de laatste minuut gooide Ashwin de bal richting Tim die, na een overtreding - wat de scheidsrechter was ontgaan - tot frustratie van de thuisploeg, de eindstand bepaalde op 9-12.

De thuisploeg zag een sterke terugkomst ineenstorten. Even later klonk het eindsignaal en werden er dus wel 3 punten gepakt. Het was echter toch wel teleurstellend. De eerste helft werd immers met 9-2 gewonnen, maar de tweede helft werd met 7-3 verloren. De discussies waren er natuurlijk ook weer. Wat was nou het goede strijdplan en waar lag het aan? Niemand kwam eruit en dus ging de muziek maar aan…aangezien de douches het niet deden werd er verhuisd naar een andere kleedkamer.

Later op de avond verwachtte we al een tijdje een Bierhuiziaanse uitspraak van de geblesseerde Dave, maar het enige wat hij bedacht was, "gebrek aan motivatie”. Ondanks dat hij wellicht bedoelde ‘inspiratie’ sloeg hij daarmee misschien wel de spijker op zijn kop in meerdere opzichten. Die uitspraak  "gebrek aan motivatie” klonk volgens Mark als "dit is mijn uitspraak en daar moet U het meedoen” (Rijdende Rechter).

Het gebrek aan inspiratie verklaart ook de titel van het verslag. En als je ergens geen naam voor weet dan noem je het maar: '… Zonder Naam' (zoals Zangeres Zonder Naam ooit tot stand kwam). De winst was een feit ook al was het maar één helft goed en daar moeten we het dan maar meedoen… Aankomende maandag speelt Zaal 1 weer in de Wilgenring. Voor eigen publiek is er ook nog wat recht te zetten, maar of dat kan gebeuren tegen tegenstander Maense 4 is de vraag. Weer een ploeg waartegen de eerste wedstrijd moeizaam was verlopen (eindstand 4-4). Er wordt maandag om 21.00 uur afgetrapt.