Zaterdag 2 boos naar volgende bekerronde

Te laat. Gemopper. Wisselfanfare. Magere zege. Buikkramp en bosjes.
 

door Jan D. Swart

Boosheid behoort tot de amusementsindustrie, dus wat jammer nu dat de dure schandknapen van FOX zich in de nabloei van het betaalde voetbal vergeefs in de gangpaden van de eredivisieclubs een ongeluk zoeken naar mopperende spelers, trainers, leiders en verzorgers, terwijl die real life in het amateurvoetbal nog gewoon voor het oprapen liggen.

Ook Neptunus-Schiebroek (zaterdag 2) kwam tegen Smitshoek in aanmerking voor een paar leuke shots met een verborgen camera. Rauwe gezichten, kort voor de ontploffing. Nee en nog eens nee schuddende hoofden in het veld. Zware wenkbrauwen als zonwerende jaloezieën in de dugout of met reden net ernaast. Wie men ook aansprak, iedereen had zo zijn solo ‘woody’. En dat terwijl de volgende bekerronde toch via de methode appeltje-eitje was bereikt.

Smitshoek ging met 1-3 ter zielen. Maar het had 1-13 moeten zijn. Daar zat de crux van de algemene boosheid. Steeds sloeg de thermosmaat van de verwarming af. Die van Simon Koeleman vlak voor de goal net even meer als die van anderen, maar daar staat tegenover dat hij zich rehabiliteerde door met twee doelpunten toch nog wedstrijdtopscorer te worden. En dan was er nog een andere gezamenlijke ergernis: het liep niet. David van Dijk zei: de kat lag erop.

Men zag weinig stroomlijn. Er was geen Fingerspitzengefühl en ditmaal ook geen grote saamhorigheid, en juist in dat laatste schuilt normaal gesproken de aantrekkingskracht van zaterdag 2 – zeker voor wedstrijden kiezende supporters. Tim Maat vond het op die manier even niet leuk meer, en keek na rust verkleed somber toe. Dat deed Maarten Maissan óók, maar die had ongelukkigerwijs na tien minuten al een spontaan buikkrampje en kon vanuit het veld nog net schadevrij de bosjes halen. Toen hij na een half uur bevrijd te voorschijn kwam was het 1-1, terwijl het 0-6 had moeten zijn.

Ziedaar een middagje Nieuw Barendrecht, dat eigenlijk bij de voorbereiding al was verkrampt omdat niet iedereen zich aan het verzameltijdstip had gehouden. Daar had trainer Piet van Veen op zijn beurt weer de pest over in. Vooral omdat het er te veel niet op tijd waren. Dat maakt weliswaar een strafkeuze (wissel) makkelijker, maar ook weer niet als het wisselen door omstandigheden een limiet gaat bereiken. Enfin, al met al, we troffen het niet. Dat vond na afloop ook Martijn van den Berg, terwijl David van Dijk er geroutineerd zijn schouders over ophaalde, zo van: kom op zeg, vanavond het 8 uur Journaal, en dan denk je er weer heel anders over.

Als we trouwens een cijferlijst mochten invoeren wie er het best gekleed bij loopt in de selecties, dan scoort Martijn van den Berg met doelman Mitchell Romijn hoog. Broek in het shirt, kousen met een tapje opgezet tot aan de knieën. Marco van Basten zei altijd: dan sta je al een straatlengte voor.

Eén klein triviaatje-humor nog. Aan het einde van de wedstrijd was (clubpenningmeester) David Stolk zó hondsmoe, dat hij bijna zelf tegen een gele kaart (€ 13,80) aanliep en die jammer genoeg net niet kreeg. Het stond toen 1-2, want het doelpunt van de witte stormram Jurrien Minke viel in de laatste seconde. Een sprintje, niet twijfelen en raggen.

Opstelling: Mitchell Romijn; Tim Maat (45. David van Dijk), David Stolk, Martijn v.d. Berg, Roland van Deelen; Maarten Maissan (14. Jaoud Taouil), Wesley Banis; Simon Koeleman, Tim Haupler (45. Marouane Taouil), Marcel v.d. Leije, Patrick v.d. Gaauw (26. Jurrien Minke).
Resterende wissel: Stefan Boers.