Tiki-Taka op het Toepad

Concurrent maakt pas op de plaats in misschien wel de beste wedstrijd van het seizoen tot nu toe.

Na de monsterlijke zege, vorige week, tegen Hillegersberg (12-1) moest Neptunus-Schiebroek C1 ditmaal op bezoek bij de virtuele nummer 3 van de competitie, NOCKralingen C1. Die ploeg speelt zijn thuiswedstrijd met een aanvangstijd van 8.45 uur en dus was het ’s morgens heel vroeg verzamelen. Vroeger nog dan dat men normaal gesproken opstaat voor school of werk. Rond de klok van 7.30 uur zagen de trainers Ricardo en Wilko nog eigenlijk wel veel uitgeslapen koppies in de kantine verschijnen. De parkeerplaats stond, zoals gewoonlijk, vol met auto’s van geïnteresseerde ouders.

Tijdens de warming-up speelden we het laatste beetje dauw van het gloednieuwe kunstgrasveld op het Toepad weg. De coaches waren duidelijk in hun betoog en hadden twee kleine aanpassingen gemaakt in de startopstelling, positiewisselingen. De meegereisde supporters kwamen vlak na de spelers de warme kantine uit om te kijken naar de titelkandidaat (voor het eerst openbaar uitgesproken). De gevoelstemperatuur was zo vroeg op de ochtend nog diep onder nul, maar de kou en later de zon en de regen waren het de moeite waard vanochtend op het Toepad.

Neptunus-Schiebroek C1 speelde als een ware titelkandidaat en daar werd men vanzelf warm van. Een enkeling durfde, "Tiki-Taka” in z’n mond te nemen en het was terecht. De speelsheid die erin doorklinkt kan je niet ontgaan, zelfs al weet je niet wat het betekent. Bij Tiki-Taka speel je geen verdedigend, saai anti-voetbal, dat hóór je. Het is een woord dat ontstaat door het nabootsen van een geluid. Hier gebruikt voor het snelle samenspel van het Nationale Spaanse elftal, waar men elkaar vond met kleine, snelle passjes. Tik, tik, tik. Met Tiki-Taka (in het Spaans tiqui-taca)gaat het hele team swingend over het veld en vindt elkaar blindelings op weg naar het vijandelijke doel.

Het combinatiespel, waar het trainersduo al vanaf het begin van het seizoen op hamert, kwam eindelijk boven water. Neptunus-Schiebroek was duidelijk met maar één doel naar het Toepad gekomen deze vroege zaterdagochtend: de laatste achtervolger uitschakelen! Na vanochtend zou dat een feit zijn en blijft Barendrecht, dat virtueel een punt meer heeft, als enige concurrent over.

Vandaag was het even niet aftasten en zette Neptunus-Schiebroek meteen druk op de helft van de thuisploeg, dat direct met de rug tegen de muur moest. De druk werd hen na zeven minuten spelen al teveel. Linkshalf Tomas Visser, daar geposteerd vanwege het sterke linkerbeen, gaf de voorzet. Deze werd bij de eerste paal door een verdediger van de thuisploeg in zijn eigen doel gewerkt, 0-1. Slechts twee minuten later volgde, na een aanval over meerdere schijven, de volgende grote kans. Olivier Hermans, de stille kracht van het team, werd vrijgespeeld binnen de zestienmeter, maar raakte de doelman op weg naar zijn doelpunt. Scherp en geconcentreerd als altijd kreeg hij in de rebound een herkansing. Niet teveel nadenken maar doen! De bal lag beter voor zijn linkerbeen en aangezien er weinig tijd was, om te switchen naar zijn sterkere rechter, bedacht hij zich geen moment en schoot ons tweede doelpunt tegen de touwen, 0-2!

Binnen tien minuten op een 0-2 voorsprong, een ideale uitgangspositie voor het vervolg van de wedstrijd. De thuisploeg was nergens toe in staat vanmorgen tot frustratie van hun trainer. De bezoekers domineerden. Met ruim 90% balbezit en uitstekend samenspel was het genieten op de vroege ochtend. Achterin deed de vierkoppige verdedigingsvesting, met aanvoerder Tom Houtschilt als centraal middelpunt en aan zijn zijde Karim Lamiri, Achraf el Bouzouiki en Jay Lachman, al vroeg de deur op slot. Werkelijk het enige dat ontbrak, waren meer doelpunten. Amado Cahuma, Jayson Binda en Dennis Snoeck waren dichtbij, maar meer doelpunten vielen er niet voor rust.

Dat was dan ook het enige puntje van kritiek dat het trainersduo halverwege kon leveren. Naast de gebruikelijke prietpraat zijn we daarmee bijna waar we willen zijn, voor dit moment dan natuurlijk, want er is nog veel meer winst te boeken in de opleiding. Ook in de tweede helft komt het team sterk uit de kleedkamer. Julian Heemskerk nam de plaats in van Achraf, die al heel de week met wat pijntjes kampte en Sercan Alniak maakte na bijna twee maanden blessureleed zijn rentree op de velden en verving spits Amado.

Acht minuten na de hervatting van de wedstrijd, door een goed leidende scheidsrechter, heeft rechtshalf Jordy Oudenalder aan de rechterkant van het veld zijn eigen ruimte gecreëerd en geeft een prima voorzet. Identiek aan de 0-1 in de eerste helft werd de bal bij de eerste paal in het eigen doel gewerkt, 0-3. Een paar minuten daarvoor had Jordy na een prima aanval al kunnen scoren, maar hij raakte daarbij de paal. Het veldoverwicht bleef en het weergaloze combinatiespel werd nu eindelijk beloond met een doelpunt. Vanaf het middenveld won Olivier zijn directe duel en speelde de bal meteen door aan Tomas. Hij stuurde zijn tegenstander het bos in door de bal meteen terug te leggen op Sercan. De invaller gaf de voorzet en ondanks dat er een verdediger tussenzat kwam de bal voor de voeten van Jordy. Met een heerlijk afstandsschot rondde hij deze schitterende aanval ook prachtig af, 0-4.

Het vijfde doelpunt liet vervolgens even op zich wachten. Meer doelpunten hadden moeten vallen, maar dat was tevergeefs. Ruim tien minuten voor het einde gaf Jordy de voorzet op Dennis. Hij was niet zelfzuchtig en legde de bal panklaar voor Sercan, hij maakte het karwei af en scoorde bij zijn rentree, 0-5! De laatste tien minuten wilden we allemaal wel erg graag scoren en vergaten we soms om te schakelen. Hierdoor kwam NOCKralingen er wat vaker uit.

Het uitgelezen moment voor doelman Thijs Menke om zich net als zijn teammaten te onderscheiden in deze wedstrijd. De eerste keer kwam de sluitpost goed zijn doel uit en weerde het gevaar, vervolgens was hij in een scrimmage in zijn zestienmetergebied de sterkste en als klap op de vuurpijl tikte hij een schot uit het uiterste hoekje van zijn doel. Uitstekend keeperswerk! Twee minuten voor tijd maakte linksback Julian een allerminst slimme (domme) overtreding in de zestienmeter. De scheidsrechter wees terecht naar de elf meter. Doelman Thijs had zich voorgenomen de nul te houden, maar ondanks dat hij er heel dichtbij was, bleek de bal aan de gladde kant en belandde alsnog in het doel, 1-5.

De eindstand was hiermee bepaald. In de kleedkamer vond een mix van gedachtes plaats. Natuurlijk, het team had misschien wel de beste wedstrijd van het seizoen tot nu toe gespeeld, maar verzuimde dat in de score verder te laten uitdrukken. De meeste mixed feelings waren voor doelman Thijs nadat hij, net als de rest van het team, de complimenten van trainer Wilko in ontvangst had genomen, "ik had liever de nul gehouden”. Die gedachten en die motivatie betekend alleen maar dat de spelersgroep hetzelfde met zichzelf en elkaar voor heeft als de trainers, streven naar het allerbeste per moment, per duel. Balen van een gemiste kans en balen van dat ene tegendoelpunt in een bijna perfecte wedstrijd. En doet de trainers goed en extra genieten na een vroege zaterdagochtend wedstrijd.

Op het moment van schrijven, van dit wedstrijdverslag, weten we nog niet exact wanneer we de volgende wedstrijd spelen. VVOR heeft zich immers teruggetrokken en dus zal dat tweetal aan wedstrijden niet gaan plaatsvinden. Tel daarbij op twee weken voorjaarsvakantie en dan heb je zomaar vier weken geen wedstrijd… wel heeft Barendrecht zo de kans om wedstrijden op ons in te halen. Op dit moment hebben we twee wedstrijden meer gespeeld en geen fout gemaakt, we nemen een voorsprong van vijf punten. Het woord is nu aan Barendrecht. De inhaalwedstrijden moeten ze immers nog wel winnen. Op 14 maart komt Barendrecht naar de Hazelaarweg, aanvang 8.45 uur. Een aanvangstijd met een voorbode…!?

Klik hier voor de foto's van deze wedstrijd.

Opstelling: Menke; El Bouzouiki (Heemskerk ’35), Houtschilt, Lamiri, Lachman (El Bouzouiki ’61); Oudenalder, Hermans (Lachman ’67), Binda, Visser (Cahuma ’61); Snoeck en Cahuma (Alniak ’35).