Grande Farewell (2) of toch niet...
Hoe een teamweekend ervoor kan zorgen dat het team toch door wil... een reddingslijn is uitgegooid naar alle vrienden. Redden zij Neppie 9?
Tijdens het weekend van 22 t/m 25 juni verbleef (een deel van) Neptunus-Schiebroek 9 een lang weekend in het 'rustgevende' Heuvelachtige Belgisch Limburg. Aldaar werd ter afsluiting van het seizoen een teamweekend georganiseerd. Teamweekenden zijn bedoeld voor teambuilding, vaak met een hoog herinneringsgehalte. Ditmaal zou het gaan om een afscheidsweekend. Want Neppie 9 - zou/gaat - stoppen. Dit weekend veranderde echter de algemene gedachte en dus werd er nog een ultieme poging gedaan.
Op vrijdag vertrok de groep, met een busje en de auto van Casper, op tijd richting België, om onderweg te stoppen bij de Mac, en vervolgens de weg te vervolgen naar Hombourg. Een klein dorpje met toch nog zo'n 1200 inwoners. Vlak buiten de dorpskern werd een huisje betrokken in groepsaccommodatie De Vakwerkschuur van Ten Hof. Al snel was duidelijk dat het beloofde privé gebied vanaf de website, toch wel erg beperkt was. Nadat de bus was uitgeladen, het bier was koud gezet en de kamers verdeeld konden de eerste Desperados worden geopend. Nadien besloten we de drie dichtstbijzijnde dorpjes te verkennen en besloten bij de derde te stoppen om pizza's te halen. Het lange wachten werd beloond met een zeer slechte fles wijn en maagkrampen bezorgende pizza's, dit geen tweede keer meer. Nadat een ieder de pizza's enigszins verwerkt had werd het bierpong toernooi gestart, waarna nog een paar slecht aflopende spelletjes binnen werden gedaan. Het bleef lang onrustig tot ergernis van de buren.
Dit bleek de volgende ochtend toen de eigenaar de waarschuwing gaf: "vanavond is het rustig of vertrekken". Dat was te verwachten, maar een andere keus, dan het rustig aan doen, hadden we niet. Na het ontbijt, dat eigenlijk een lunch was gingen we op pad voor de eerste 'activiteit' van het weekend. We reden naar het centrum van het dorpje en stopten bij de plaatselijke bierbrouwerij, dit had niemand zien aankomen. Aldaar kregen we een kleine rondleiding, ervaarden we het brouwproces, hoorden we het bijzondere verhaal van Brice & Joup, dronken we een alcohol distillaat en proefden we de twee belangrijkste bieren van het dorp. En last but not least juichten we met de Belgen mee in het plaatselijke café met hun overwinning op Tunesië. Vervolgens was het tijd om zelf onze biervoorraad te verbreden. In de plaatselijke super was de prijs dusdanig hoog dat we besloten om de kratten terug te plaatsen en naar de Spar in Nederland te rijden (slechts 15 minuten). Onderweg dacht Houyu zijn telefoon te zijn vergeten en dus keerde de negen-persoonsbus (met elf man erin) midden op de steilste en langste heuvel om er vervolgens achter te komen dat de telefoon gewoon in zijn broekzak zat. Uiteindelijk was het de trip wel waard, want in Nederland kochten we bier voor bijna 50% goedkoper.
Terug bij de accommodatie werd er nog wat gevoetbald tot de barbecue volledig werd geleverd en door grillmasters Willem en Houyu aangestoken. De barbecue beviel duidelijk beter dan de pizza's, er werd goed gegeten voor een goede bodem. Na de wedstrijd Duitsland - Zweden werden de bierpong tafels uit voorzorg binnen geplaatst. Ook na het toernooi op de tweede avond werden er nog andere spellen gedaan, met een iets betere afloop dan de avond ervoor. Alleen het 'bierspel' viel een beetje tegen, letterlijk. Keurig 'op tijd' zocht iedereen zijn bed op nadat wel iedereen 'zijn ding' gedaan had. De volgende dag zou namelijk om 13.00 uur al de volgende activiteit gepland staan. Dat het toch nog lastig werd bleek de volgende ochtend. Een enkeling moest het doen met een snel ontbijtje en een ander nam een broodje mee voor onderweg. Dat onderweg was niet zover. We bleven op het terrein en liepen richting de survivalbaan, waarbij een ieder 'het ergste' vreesde. Dat was echter niet nodig. Casper raadde de activiteit nog voor we er waren: boogschieten. Of eigenlijk hand-en kruisboogschieten. "Een leuke activiteit" bleek later. Hier vindt je alles foto's terug.
Na deze ontspannende, maar toch spannende activiteit werden er een paar broodjes knakworst gegeten in de accommodatie en besloot met nog even te voetballen onder zeer aangename temperaturen. Een biertje in de pauze en het leven is goed in Belgisch Limburg. Na het voetballen werd er voetballen gekeken, gegeten met alle restjes van de barbecue en daarna was het tijd voor de grote finale van het weekend en van 2 jaar voetbal bij Neptunus-Schiebroek. Een lange speech (zie onderaan de volledige speech) volgde met een elftal aan herinneringen en ook werden alle spelers nog even doorgenomen. De belangrijkste prijzen gingen naar Casper (mooiste doelpunt), Tim (supportersprijs), Bob (speler van het jaar) en Willem (MVP). Nadien hadden ook J.J., Thijs en Willem nog een paar woorden voor het team en de duidelijke geroerde coach. Houyu had nog een mooi erebord gemaakt met de 4 (op de verschillende dagen van de week) recordomzetten in de derde helft, die een mooi plekje zal krijgen bij de coach (omdat ik bang ben dat 'ie uiteindelijk op de club kwijtgeraakt wordt).
Toen het 'officiële' gedeelte ten einde was en de champagne werd opgemaakt, kwam bij iedereen het besef dat het einde nu echt daar was. En dat was meteen het moment om de discussie te openen: waarom gaan we niet toch nog gewoon proberen om door te gaan? En zo geschiedde. De whatsapp groep is gemaakt, de eerste vraag is gesteld en nu doorpakken... is dit de redding van Neppie 9? Of moeten we het doen met een al beloofde twee jaarlijkse reünie?
Die avond bleek er een inschattingsfout te zijn gemaakt met het bier, we hadden tekort. De buren van een paar huizen verder hadden geen zin om ons iets verkopen en een bierkoerier kon niet worden gevonden, helaas. Na een spelletje 30 seconds was het eind van het weekend daar. Na een ontspannen ontbijtje, opruimen en een beetje schoonmaken reden we keurig om 10.15 uur weg uit België om ruim 3 uur later op het complex van Neptunus-Schiebroek (voorlopig) afscheid te nemen. Het was een prachtig mooi weekend!
De volledige speech:
Mannen,
Ik ga proberen er geen langdradig verhaal van te maken, maar ik wil beginnen met nogmaals te zeggen dat ik het onwijs jammer vindt dat er op dit moment geen vervolg komt aan de afgelopen twee seizoenen, want ik heb ervan genoten. En ik denk dat jullie dat wel gemerkt hebben met de vele derde helften, het oud&nieuw feest van vorig jaar, het curling-teamuitje, het weekendje van vorig seizoen, nu dit weekend weer en zoveel andere dingen daarom heen.
Het vorige seizoen eindigde ik met de tekst/titel: Leave No Doubt. Dat ging over de kampioenswedstrijd tegen Berkel. Jullie lieten er geen twijfel over bestaan wie zich kampioen mocht noemen, dit seizoen ging het anders: er was alleen maar twijfel. Of er wel of niet getraind zou worden, of er wel of niet genoeg spelers zouden zijn, hoe een wedstrijd zou gaan verlopen. Het was allemaal onvoorspelbaar. Topwedstrijden bij Schoonhoven, SVS, CVV Zwervers, eigenlijk ook DRL en Capelle thuis werden gewonnen en bovendien met vaak goed voetbal. Terwijl er bij laagvliegers of middelmatige ploegen als Berkel, DCV, Spirit en Perkouw verloren werd. Zo werd het een seizoen van alles of niets daartussen zat vrij weinig. Dat was soms moeilijk en zo had ik zelf heel veel moeite met de nederlagen bij Berkel en DCV, later werd dat makkelijker en kon ik het beter accepteren.
Terug naar de afgelopen 2 seizoenen. Ik wil even terugkijken op een elftal bijzondere momenten.
(1) De eerste is een moment dat heel goed nog op mijn netvlies staat. Maar teruggaat naar een moment waarop slechts 1 iemand van jullie lid was van Neptunus-Schiebroek. Op 5 februari 2016 bespraken Gijs en ik de voortgang van zijn plannen om een nieuw team te gaan formeren, voorafgaand aan een door dat team toen georganiseerd Bierfeest op de club. Gijs, je vroeg mij toen of ik de vaste trainer en coach wilde worden van jullie nieuwe team, toen ik je vroeg of er al een coach was. Mijn antwoord toen was 'nee', want ik kan mezelf niet in tweeën splitsen. Een keuze waar ik later spijt van had, maar anderzijds kon ik daardoor op andere vlakken belangrijk zijn en in de schaduw van Marcel en Ralph het team de juiste kant op manoeuvreren.
(2) De eerste trainingen deden jullie zelf onderling of met Marcel en echt kennis maakte ik met jullie tijdens de eerste thuiswedstrijd, die ik uiteraard floot (7-1 tegen Kethel Spaland, een vervelend ploegje). Anderhalve week later moesten jullie doordeweeks een uitwedstrijd spelen bij VVOR. Dichtbij dus ik dacht ik ga daar even kijken, toevallig viel die wedstrijd gelijk met mijn verjaardag en dus nam ik een kratje mee. Toen ik dat aankondigde begonnen jullie te zingen, maar toen dat kratje écht in de kleedkamer verscheen zag ik alleen maar verbaasde blikken, alsof jullie niet verwacht hadden dat dat echt zo zou zijn, voor mij begon het daar allemaal.
(3) Het derde moment komt nog steeds van het begin van het vorige seizoen toen jullie de eerste derde helft op onze club meemaakten. Na een goede, maar minimale overwinning bij TOGB (3-5) werd er mede dankzij Gijs een leuke en meer dan gezellige eerste derde helft georganiseerd in ons clubhuis, dit is het moment dat het voor jullie waarschijnlijk echt allemaal begon.
(4). Het volgende een vierde moment komt niet zo heel lang daarna. Op 19 november werd er een thuiswedstrijd gespeeld tegen DSO. De topper van dat moment (Nept.Sch. 1 en DSO 2) werd door DSO stormachtig ingegaan, ze kwamen tot 0-4 na 40 minuten. De 1-4 was een troost vlak voor rust en lange tijd in de tweede helft leek het schaakspel tussen de twee teams geen doelpunten meer te gaan opleveren. Elf (!!) minuten voor tijd wordt de 2-4 gemaakt door Gijs (assist Bob) en op dat moment gebeurde er 'iets' met het team én met mij als scheidsrechter (in scherpte bedoel ik). Vanaf elf meter maakte Rex vervolgens 3-4 (nadat Bob gehaakt werd) en twee minuten later maakte Ruben 4-4. Weer twee minuten slaat een DSO verdediger de bal met zijn handen uit het doel en dus weer een strafschop, ditmaal miste Rex. In de extra tijd werd Lars van achteren met een gestrekt been neergehaald, er volgde een rode kaart en een vrije trap. Wat daarna gebeurde is van grote herinneringswaarde. Willem nam plaats achter de bal en krulde de bal in de kruising. Een mooier doelpunt heb ik zelden gezien.
(5). Hieraan vast zit ook het vijfde moment, de derde helft die daarop volgde. Niemand, maar echt niemand was van plan na afloop heel lang te blijven vanwege de aankomende toetsweek, maar bijna iedereen bleef omdat het zo'n bijzonder moment was. Het bleef nog lang onrustig aan de Hazelaarweg. En ik zie jullie nog lopen (en ik erachteraan fietsend) op de Hoge Limiet, waar we terecht kwamen via een omweg, nadat Ruben zijn fietssleutel kwijt was en die van Willem afbrak. Schitterende momenten.
(6). Voor nummer 6 schakel ik even door, anders blijf ik teveel in vorig seizoen hangen. Maar natuurlijk vergeet ik de twee andere 5-4's niet/nooit. Stompwijk uit in de ijzige kou en Soccer Boys thuis (weten jullie het nog?). Het zesde moment is de kampioenswedstrijd. Na de nederlaag in de heenwedstrijd moest de return gewonnen worden om de rechtstreekse concurrent definitief af te schudden en daarmee de titel binnen te slepen, maar Berkel deed moeilijk met het verplaatsen van de wedstrijd omdat wij niet konden vanwege het teamweekend van vorig jaar. Uiteindelijk bereikten we overeenstemming. We speelden bij Berkel, maar met een scheidsrechters van ons. Jullie vonden alles best, al werd de wedstrijd gespeeld op Tjilitjap, als ik de wedstrijd maar floot. Zo gezegd, zo gedaan. Ik hoefde geen rol te spelen in die wedstrijd (al hielp het misschien psychologisch wel), maar deze donderdag-club-avond, zal ik nooit, nooit meer vergeten toen we het na een geslaagde en gezellige avond weer licht zagen worden aan de Hazelaarweg (en dat op een vrijdagochtend).
(7). De Dit is Voetbal! Cup van vorig seizoen. Nee, de wedstrijd tegen het Zesde (toen) was niet geslaagd, maar de derde helft daarop destemeer. (1-5 of 1-6?) Dat werd er eentje van grote historische waarde. De avond begon vroeg, dus het weer licht zien worden konden we niet verwachten, maar laat heel laat werd het zeker, mét record omzet. (Ik ga proberen deze wedstrijd van 2018 in oktober te plannen. Komende week ontvangen jullie de datum, zorg dat je erbij bent!)
(8). Even doorschakelen, we begonnen het nieuwe seizoen met mogelijkheden met kleine verwachtingen en verlangens. Na een titel wil je altijd meer. Het weer opnieuw meemaken. Na twee competitie wedstrijden en twee nederlagen werden we snel uit die droom geholpen, maar na het Oktoberfest op de club wisten we zeker dat de kwaliteiten van dit team op een ander vlak lagen: namelijk in de derde helft. Een uniek moment volgde die avond naar later bleek, namelijk werd het t enige moment dat het gehele team gezamenlijk tegelijk aanwezig was op de club!
(9). Nummer 9 betrek ik op mezelf. Op bezoek bij Schoonhoven wonnen we met 1-3. Dat was tegen de toenmalige nummer 2, we geloofden weer in een goede eindklassering. Maar tijdens uitwedstrijden wist ik dit seizoen meer dan het jaar ervoor dat er waarschijnlijk geen derde helft zou volgen. Dit keer was dat anders, dat kwam door de wedstrijd en de virtuele stand op de ranglijst, ook al was het een select gezelschap. Ik ging hierdoor niet naar Feyenoord-Vitesse (1-0) en meestal loopt dat dan slecht af. Ook in dit geval, ook al was het écht qua drank niet mijn slechtste avond. Ik weet niet eens zeker of iedereen dat hier weet. Na het afsluiten kwam ik erachter dat ik mijn camera was vergeten. Omdat Stijn en Thijs op mij stonden te wachten wilde ik die nog snel even halen, maar toen ik dacht ik ren even heen en weer miste ik het eerste stoepje op het complex en viel vol op m'n gezicht.
(10). Het tiende moment begint met de ultieme wraak op Berkel, ook al had het team waartegen we speelden er niet heel veel mee te maken. De strafschop een aantal minuten voor tijd was de beslissing in een 'krankzinnig doelpuntenfestijn', maar het gaat me in dit geval vooral om (uiteraard) 'de derde helft'. In die derde helft was het zoals vaak Tim die de derde helft een beetje extra glans gaf. Hij benoemde zich tot de schrik van Krimpen, ook al was de wedstrijd nog niet eens gespeeld bij DCV (het werd de slechtste wedstrijd van het team en de halve tweede helft was Tim in de kleedkamer met een bloedneus), maar in die derde helft na Berkel hebben we wel genoten!
(11). Het elfde moment valt/viel precies op het goede moment. CVV Zwervers uit. Kansloos dachten we vooraf. Martijn appte: 'dit wordt een Dilettantje'. Ja, dat dachten we allemaal. We hadden de hulp van Yousry hadden we wel één wissel en dat was hard nodig. We verdedigden met man en macht en ondanks de (nog altijd zijnde) blessure van Casper, scoorde hij de enige goal van de wedstrijd. We geloofden onze eigen ogen niet en mede daardoor de enige timide sfeer na afloop. Later gingen we het pas echt beseffen.
Natuurlijk was er meer, veeeeel meer... eigenlijk doe ik jullie met elf momenten tekort en daarom ga ik elke speler nog een keer langs.
Ik begin met iedereen die er vandaag helaas niet bij kan zijn:
Lars Aartsen
Lars, was de gezelligste back die je je in je team kan hebben, ever. Tijdens het kampioensfeest wist hij niet meer waar hij was en ook hij, ook al was het kort, zeer kort, heeft dit seizoen (uit bij Berkel) nog speelminuten gemaakt. Onwijs blij was ik persoonlijk dat Lars bij de laatste wedstrijd van dit seizoen toch nog even aanwezig kon zijn.
Rex Vroon
Rex was vooral vorig seizoen heel belangrijk en aan zijn gezicht kon je aflezen hoe hij dacht over een vervolg na de eerste oefenwedstrijd tegen het 8e van onze club. Enerzijds, heel erg jammer. Anderzijds, begrepen we het ook wel. Maar toch hebben we hem dit seizoen gemist.
Thomas Becker
Thomas ging naar Amsterdam (foutje, dat was dus Utrecht), maar zou indien mogelijk beschikbaar zijn om mee te doen. Schoonhoven uit, toen hebben we echt van hem genoten, maar toen ie de 'paniek' in mijn ogen echt had kunnen zien en we uit naar Perkouw moesten toen liet ie het afweten. Het 'laatste' moment van iemand staat je voor altijd bij, maar voor Thomas maak ik graag een uitzondering, wat een energie en wilskracht kan hij tijdens wedstrijden uitstralen en daarmee het team motiveren. Thanks!
Joshua Lieuw On
Joshua is de volgende. Hij was een nachtmerrie voor elke spits. Je zat ze altijd letterlijk (!!) op de hielen. Tot zelfs, zo af en toe, een 'karate trap' aan toe. Een aanwinst voor dit seizoen!
Vos Wijnen
Ik ben aangekomen bij Vos. Vos mag je geen speler van alleen het afgelopen seizoen noemen. Vos maakte al deel uit van het team voordat ik dat zelf echt deed. Samen met Claire zie ik hem nog met een spandoek staan op de tribune na de vierde wedstrijd 'Neppie makes us happy'. Tijdens de laatste wedstrijd van vorig seizoen tegen TOGB maakte hij zijn onofficiële debuut en het afgelopen seizoen zorgde hij niet alleen als Deejay tijdens de derde helft voor een (voor jou) stilzwijgend en door een iedereen gewaardeerd plezier, maar het afgelopen seizoen was ie ook op het veld een gewaardeerde kracht. Vos, na de laatste wedstrijd tegen Perkouw zag je mijn tranen en de kans is aanwezig dat ze er straks weer zijn. Ik ga je oprecht heel erg missen op en naast het veld: Dankjewel voor wie je bent, blijf jezelf!
Mendel Boset
De volgende is Mendel. Mendel was vorig seizoen vaak boos op Marcel omdat ie zo vaak gewisseld werd. Ik hoop dat je dat inmiddels wel een beetje begrijpt. Ik deed het anders, maar stelde voor de zekerheid wel een extra voorstopper op. Dat werkte niet altijd. We zullen nooit meer die panna op het toernooi vergeten vorig sezioen. Zijn energie na afloop werkte vaak toch aanstekelijk voor ieder ander. Captain 'derde helft' werd hij niet, maar toch zat ie heel dichtbij.
Guus Kooimans
Guus had een haat liefde verhouding met het team (en dus met mij) en misschien ook wel een beetje met zichzelf. Hij was de enige die het aandurfde om in Rotterdam met een Ajax-shirtje op de training te verschijnen, tenminste op die enkele keer dat je er was. Toch gaf ik je altijd een hesje, dat shirtje kon natuurlijk niet. Je hield vol, maar kwam minder vaak. Gestraft werd je met een waterballon in je bed. Tegen het einde van dit seizoen had je steeds minder zin in en wilde eigenlijk door als coach. Dat gaat nu niet gebeuren, maar wie weet wat er in de toekomst gebeurd.
Ruben So
Ruben is bijna de laatste van degene die dit weekend niet aanwezig zijn. Ruben gaat zowel binnen als buiten het veld voor het teambelang. Tot zijn eigen spijt lukte het hem dit seizoen niet altijd om erbij te zijn, zo ook dit weekend niet. Hij gaat nu een nieuw avontuur aan in een nieuwe stad met nieuwe vrienden en een nieuwe toekomst. Ik wil je heel graag danken voor je mooie woorden. Van trainer en coach tot vriend. Ik zal het nooit vergeten! Ik hoop je jaarlijks terug te zien op onze club, voor mooie verhalen en herinneringen! Voor nu veel succes én plezier!
Stijn van Rooijen
Onze officieel benoemde captain derde helft van dit seizoen is de één na laatste van de niet-aanwezigen. Ineens was Stijn de captain derde helft na de zware nederlaag tegen SVS op eigen veld: Hij vroeg iedereen "wanneer kon je stemmen dan", maar stemmen kon niet het was door een aantal en door mij misschien wel het meest, gewoon bepaald en terecht bleek. Op het veld kwam een tegenstander je minimaal twee keer tegen als diegene je probeerde te passeren, maar in 'de derde helft' wist je iedere 'tegenstander', soms tegen beter weten in minimaal drie keer tegen te komen. Onze (mijn) beslissing bleek dus terecht. Zorg je ervoor dat die speciale aanvoerdersband nooit kwijtraakt? Ooit ga ik je ernaar vragen...
Martijn Tukker
De laatste van degene die er niet bij zijn kan er maar eentje zijn en dat is natuurlijk Martijn, de laatste man. Degene waar iedereen altijd, ook als hij er niet was, op vertrouwde. We speelden echt totaal andere wedstrijden met en zonder Martijn. Martijn, zonder jou verloren we alles. Met jou, wonnen we bijna alles. Je was vaak aan het leren en natuurlijk is je studie vele malen belangrijker. Voor je teamgenoten was je vaak 'on tour', voor jou hoop ik dat je nog vaak 'on tour' zal zijn. Letterlijk. Het zat niet echt in de planning, maar toen ik het zag moest ik het kopen. Ik zorg ervoor dat dit shirt jou zo snel mogelijk zal bereiken. "Tukker On Tour".
Gijs de Graaf
Dan zijn we aangekomen bij degene die er dit laatste weekend wél bij zijn. Ik begin met Gijs. Gijs, vorig seizoen hebben wij letterlijk afscheid genomen met tranen. Halverwege de eerste seizoenshelft was je er dit seizoen nog even bij, maar daarna lukte het niet meer. Jij was de initiatiefnemer van het team. Ik zei het je al meerdere keren, maar dankjewel daarvoor!
Jan-Julius Goeijenbier
JJ, zelden heb ik met iemand zoveel wederzijds respect gevoeld als bij jou, niet dat dat bij de andere zoveel minder is, maar het gevoel is net iets anders. Op het veld bracht je soms niet helemaal wat we er allemaal van verwacht hadden, incluis jijzelf waarschijnlijk. Tijdens de derde helften kon je er soms niet bij zijn vanwege de reisafstand terug naar Den Haag, maar als je er wel was dan was dat altijd erg gezellig, ben daarom ook blij dat je er dit weekend bij bent!
Thijs Nivard
Thijs, Schoonhoven uit en Berkel uit zal ik niet snel vergeten. Als 'onervaren' voetballer moest je de middenlijn over, dat vond je niks. Het was nog net niet zo erg als Stijn, die toen die ooit als linkshalf werd opgesteld bij een feestopstelling vroeg of er teruggewisseld kon worden, maar ook jij voelde je niet fijn om in de voorhoede te acteren. Bij Schoonhoven was het noodzaak. Spelers die nog niet gewisseld waren stonden in de voorhoede en doelpunten hoefden we niet meer te maken. Bij Berkel was het toeval. De wissels kwamen nu eenmaal zo uit. Je wist geen passeerbeweging te maken maar gelukkig zijn dat je eigen woorden, maar toch scoorde je die wedstrijd op een rebound na een vrije trap van Willem, een heerlijk moment. Verder ging je hoe dan ook altijd voorop in de strijd, zowel op het veld als daarna in de derde helft. Dankjewel voor het afgelopen jaar.
Timber Johnson
De komende drie namen hadden allemaal iets met elkaar gemeen, ook al waren ze op het veld totaal verschillend. Ze moesten dit jaar examen doen. Timber, ik snap nog steeds niet wat ik met dat rugnummer gedaan heb, ik had het goed van je overgenomen, maar verkeerd doorgegeven aan de drukker, een typefout waarschijnlijk. Jij was, zoals ik dat vroeger eens bij iemand noemde en positief bedoeld: 'de hoer van het elftal'. Je kon jou overal neerzetten. Op bijna elke positie hield je je niet aan je aangewezen plek. Soms zorgde dat voor frustraties, maar vaak (niet altijd) had je gelijk. Je was er ook niet vies van om als de nood aan de man was plaats te nemen onder de lat. Dankjewel voor je loyaliteit aan het team!
Wolf Kaan
Wolf, nieuw dit seizoen maar als snel was het zo alsof je er altijd al bij hoorde dat kwam om je er altijd bij was. Bij elke 'derde helft'! Eigenlijk zonder uitzondering. Je kwam zelfs een keer eerder terug van een studiedag om de wedstrijd spelen en natuurlijk daarna de derde helft mee te pakken. Daarmee heb ik een kleine 'maar' aan in mijn lofzang, want in eigenlijk elke derde helft was je ervan overtuigd dat je beter kon en moest, misschien werkte dat ook een beetje tegen je. Je wilt niet stoppen met voetballen, maar in combinatie met je studies en feesten is écht op niveau voetballen moeilijk. Mijn advies is daarom accepteer daarom dat je een stapje terug hebt gedaan en geniet van wat wél lukt en geloof me dat is genoeg. Dank voor je inzet en alle gesprekken. Veel plezier en succes in Eindhoven!
Houyu Shih
De derde van degene die dit jaar examen moest doen is Houyu. Houyu, je bent op meerdere vlakken heel belangrijk geweest voor dit team én voor je vrienden. Jij deed de eigenlijke ondankbare taak van doelman in dit vriendenteam. Soms vergat je wat, soms schold je wat. Op het veld hebben we je de meest fantastische reflexen zien maken en ook de grootste blunders. In je studie lijkt het niet anders te gaan. Eén advies. Volgend jaar alles voor de studie. Ik (!) had er nu al alle vertrouwen in. Timber, Wolf, Houyu (toch ook als troost dan maar), een kleinigheidje: [celebrations]
Pauze
Een verhaal vertellen over twintig man die me dierbaar zijn geworden is niet makkelijk. Soms een klein verhaal, soms een lang verhaal, maar dat betekent niet dat ene meer betekende dan de ander.
Casper van Peijpe
De eerste van de laatste vier is Casper. Cas, je was de laatste tijd niet fit, dat merkten we aan alles, maar toch koos je jou momenten om er voor de volle honderd procent voor het team te zijn. Zo was je in een aantal wedstrijden heel belangrijk, waaronder de al genoemde wedstrijd bij CVV Zwervers. Belangrijk was je ook voor het team als er vervoer nodig was, bij trainingen, wedstrijden en ook dit weekend. Een echte teamspeler. Het afgelopen seizoen zijn er weer een paar prachtige doelpunten gemaakt. Uiteindelijk bleven er voor mij drie goals over. Het doelpunt van afstand van JJ thuis tegen Berkel in de beker, de ingedraaide hoekschop van Willem bij Schoonhoven en jou doelpunt uit bij Perkouw. Omdat in dat doelpunt van jouw zoveel passie zat en bovendien gescoord was met het verkeerde been heb ik ervoor gekozen om dat doelpunt te verkiezen tot het doelpunt van het jaar.
Tim Bieshaar
<Jeetje, nog drie namen te gaan. Wat is het toch snel gegaan.> De op twee na laatste is degene die er pas dit seizoen is bijgekomen. Tim, ik begin bij jou, je bent degene die de 'belofte' nooit heeft ingelost. Maar toch ook een beetje wel. Na de eerste wedstrijd kreeg ik van je medespelers te horen: ja, hij heeft het gister laat gemaakt dus vandaag was het niet best, maar je hebt toch wel gezien dat er wel wat inzit. Ja, ik had gezien dat er wel wat in zat, maar vervolgens maakte het je bijna elke vrijdag laat (en vooral als we op zaterdag vroeg speelden naar mijn gevoel). Desondanks was je er op zaterdag altijd bij in de 'derde helft'. De nieuwe mogelijkheden van voetbal.nl zorgen ervoor dat je sinds dit seizoen kan stemmen voor de 'man of the match'. Ik geloof dat dit enigszins is beïnvloed, maar moet je die stemmen dan negeren? Nee, dat denk ik niet. Je bent door iedereen het vaakst aangewezen als de beste speler van de wedstrijd: Jij wint daarom, en een kleine notitie is op zijn plek, de grootte van de laatste prijzen is een beetje uit de hand gelopen, { jij wint } 'de supportersprijs' van dit seizoen!
Bob de Jager
Ik spreek honderd procent voor mezelf als je soms in een team spelers hebt die je hart sneller doen kloppen. Vorig seizoen overigens al, maar toen had ik nauwelijks iets te zeggen over de opstelling. Dit seizoen was dat vaak anders, zeker als ik niet zelf hoefde te fluiten. Ik veranderde iets en bracht daarmee meer stabiliteit en daarmee zag je resultaat. Bob, natuurlijk ben je iemand die je op elke positie kwijt kan en je zal altijd naar eer en geweten de gevraagde plek naar behoren proberen uit te voeren en over het algemeen gaat je dat uitstekend af en daarom is het zo fijn om een speler als jou in het team te hebben. Ik hoop oprecht dat je het me vergeeft dat ik je heb gepusht om dit weekend mee te gaan, maar ik ga je hiermee niet proberen om te kopen ofzo. Je had deze prijs sowieso gekregen. Tim kreeg op voetbal.nl de meeste stemmen, maar ik gaf mijn stem op een enkele uitzondering na aan jou. Je was er door weer en wind. Je ging voorop in de strijd en dat soms tegen beter weten in met een aantal forse trappen tot gevolg. Je hebt werkelijk geen enkele wedstrijd gemist en daarom ben jij voor mij de ´speler van het jaar´!!!
Willem van Dommelen
Negentien spelers zijn nu geweest. Willem, jijzelf en eigenlijk iedereen wist al dat jij de laatste zou zijn. Ik ging helemaal de mist in toen jij mij op een zekere wedstrijddag vroeg of we nog een teamweekend konden doen. Ik stelde 3 weekenden voor en jij reageerde als eerste dat je alleen dit weekend kon. Met een paar omtrekkende bewegingen om toch zoveel mogelijk ´anderen´ mee te krijgen probeerde ik nog iets, maar ik had e.e.a. natuurlijk moeten omdraaien. Ik had jou eerst moeten vragen welke weekenden jij kon. Natuurlijk konden we volgend weekend meer man meekrijgen, maar jij stond en staat op één, om te beginnen om het feit dat jij degene was die überhaupt het initiatief nam dit weekend te laten plaatsvinden. Zonder die vraag hadden we sowieso geen teamweekend gedaan. Zo neem je altijd het initiatief. Ik vind het dan leuk om daarop in te haken en er dan iets mee te doen. Toch heb ik een kleine kritische noot voor je en ook die zie je al aankomen. Vorig seizoen werd je met 30 doelpunten topscorer, dit seizoen maakte je er slechts 17. En dat komt, naar mijn mening, dat je je soms iets teveel inzette voor het team en in te zakken naar het middenveld (ook al gebeurde dat soms door mij en de opstelling) overigens is dat opzich ook weer een compliment waard. We hebben vele mooie gesprekken gehad over heel veel dingen en ik ga je straks ongelooflijk missen. Met 17 doelpunten en 14 assists (ook al staat het verkeerd gespeld) ben je de meest waardevolle speler van het afgelopen seizoen, zowel binnen- als buiten het veld en daar wil ik je héél erg graag voor bedanken!!!
Ik wil tot slot afsluiten met het volgende: Ik zag nog niet zo lang geleden de afscheidswoorden van Humberto Tan en toen dacht ik beter goed gestolen, dan slecht bedacht. Ik heb me afgelopen 2 jaar (ondanks alles) de koning te rijk gevoeld. Dit alles heeft mij zoveel ongelooflijk veel gegeven, dat kan je niet in woorden uitdrukken. Alles wat je krijgt in je leven moet je heel lang onthouden, wat je geeft moet je vergeten, maar wat je krijgt moet je onthouden en koesteren. De afgelopen 2 jaar heeft mij zoveel gegeven, dat is onbeschrijfelijk. Iets wat me tegelijk motiveert om door te gaan met het zevende (dat het zesde gaat worden), omdat ik het anders allemaal wel heel erg ga missen. Als er nu of in de toekomst nog iets te bespreken is dan kan dat natuurlijk. En hopelijk komen we elkaar snel en jaarlijks bij het Adema Hemelvaart toernooi nog eens tegen. Daar verheug ik me op. Alle spelers, andere coaches en ouders die dit alles (rondom het team) op zijn of haar, in sommige gevallen, zo'n eigen manier hebben gedaan, en dat allemaal in goede of in slechte tijden, dankjulliewel voor de afgelopen 2 jaar!!! Veel liefs! Dankjewel!! Proost!