Verdedigen is een kunst

Vorige week schreef ik al over geluk, maar geluk gaat gepaard met inzet - veel strijd. En soms een Engeltje op de lat.

 

Ook voor mij was het lang geleden dat ik me bij een uit club in alle vroegte meldde in een leeg clubhuis. De thuisploeg zat in de kleedkamer en de oudere kantinejuffrouw zat in de keuken een boekje te lezen, terwijl de terreinmeester de was opvouwde voor het eerste elftal en me vertelde dat we de hoofdkraan moesten opendraaien als er gedoucht ging worden. Het zijn de charmes van De Kelderklasse. Als één voor één de spelers binnendruppelen op het overigens zonnige sportpark aan het Toepad zien we aan de slaperige koppies dat het toch nog wel erg vroeg is. Twee spelers ontbreken en worden in allerijl gebeld, maar tevergeefs. We zullen het moeten doen met de 12 - en Jan-Julius die nog onderweg was - die op dat moment wel aanwezig waren. Terwijl Vincent (bovendien vervanger van de zieke Houyu) zich 's nachts om 05.00 uur (af) meldde met een verzwikte enkel.

 

De zieke doelman Houyu haalde voor de coach een bakkie koffie om rustig tot een nieuw strijdplan te komen. De pen gaat door een groot deel van de opstelling en de geplande wissels. Vervolgens vraagt de (KNVB-) scheidsrechter om de ID bewijzen van de spelers zonder pasfoto. Terecht. Gelukkig had iedereen die bij zich... Vanwege een verkeerd gecommuniceerde veld indeling worden we van het kunstgras gestuurd om aan te treden om het (gras) hoofdveld van SDV. Zonder, letterlijk, een bal te hebben geraakt - want die lagen nog in de kleedkamer - begonnen we de wedstrijd tegen SDV. Een nieuw team, waarvan enkele spelers elkaar nog niet bij naam kenden. Timber (waarvoor nogmaals dank!) nam plaats onder de lat en werd daarmee de zo genoemde derde doelman voor deze wedstrijd. 

 

Na een aftastend begin wisten we na nog geen kwartier spelen via Jurriaan een aanval op te zetten. Hij bracht de bal bij Wolf. De aanvaller kwam in schietpositie en waagde zijn kans. De doelman grabbelde en zag de bal onder zich door het doel in gaan, 0-1! De thuisploeg werd wat sterker en wist een aantal keer gevaarlijk bij het doel van Timber te komen. Iets meer dan vijf minuten na onze openingstreffer wisten we opnieuw een alleraardigste aanval op te zetten. Bij het doel probeerde Wolf het nog maar eens en kreeg de doelman letterlijk op de knieën. De goalie sloeg de bal zo zijn eigen zestienmeter in. De snel reagerende captain Willem wist dankbaar gebruik te maken van het buitenkansje en in een leeg doel te scoren, 0-2!

 

Andermaal moesten we daarna met de rug tegen de muur, maar wisten we met kunst en vliegwerk overeind te blijven. Vos coachte zich suf om de verdediging in de juiste linie te krijgen tegen een veelvuldig weg bewegende voorhoede bij SDV. Timber pareerde een aantal doelpogingen, waarna de bal tot twee keer toe dood viel vlak voor de doellijn, wij de bal in eerste instantie niet weg kregen en het voor SDV makkelijk zou moeten zijn de aansluitingstreffer te maken, maar beide keren lukte het ons alsnog om de bal in veiligheid te brengen. Daar was het Engeltje...

 

Vijf minuten voor rust leek al het werk voor niets als Jan-Julius zijn tegenstander in de lucht en in de rug volledig uit balans brengt en de scheidsrechter de bal op elf meter legt. Eerlijk is eerlijk: als de spits en aanvoerder van SDV achter de bal gaat staan tellen we het doelpunt al. Behalve Timber, hij keerde de inzet op heerlijke wijze en dan weten we het: 'dit gaan we niet meer weggeven'. In de rust genieten we van een bekertje thee en weten we met een paar belangrijke aandachtspunten de motivatie scherp te houden. Als de tweede helft start krijgen we een zelfde spelbeeld. We verdedigen en proberen soms de weg naar voren te vinden. Wolf, Bob en later ook Tim lopen zich kapot als we de bal achterin wegkrijgen. Jan-Julius is dichtbij een derde treffer als de doelman van SDV te ver uit zijn doel staat en de bal vervolgens via de onderkant van de lat terug het veld in stuiterde. 

 

Samen met Vos wordt er achterin hard gewerkt en weten Thijs, Joost-Jan, José, Stijn en Joshua het dicht te houden, tot op het tandvlees. Zulke grote kansen als in de eerste helft krijgt SDV niet meer, maar toch zijn ze nog een paar keer zeer gevaarlijk voor het doel van Timber gekomen. Even dachten wij ook aan een strafschop toen Jurriaan in de zestienmeter werd vastgehouden, maar de leidsman de andere kant op wees. Mond houden hadden we gezegd en dat deden we dus ook. Jurriaan en Willem vormden het vernieuwde middenveld en kregen de opdracht: "dichthouden", toen er nog iets meer dan tien minuten te spelen was. Op dat moment komt Timber in botsing met een tegenstander, probeert het nog even, maar geeft dan aan dat het echt niet meer gaat. Met toestemming van de scheidsrechter gaat Houyu, die op dat moment als grensrechter dienst deed, de laatste minuten in spijkerbroek en met bril op het doel verdedigen. Ja, Kelderklasse dus. Maar wel met respect voor het teamgevoel! De overwinning werd na een klein beetje extra speeltijd uit het vuur gesleept. Verdedigen werd vandaag tot kunst verheven met veel strijd en inzet. De complimenten en felicitaties na afloop waren meer dan op zijn plaats en een enkeling genoot op het heilige hoofdveld nog even van het herfstzonnetje, maar vooral om bij te komen en na te praten (zie foto).

 

Volgende week mag er weer om 16.45 uur gespeeld worden. Op eigen veld ontvangt Het Achtste dan HermesDVS 5. Op naar een nieuwe klassieker...