Saamhorig naar dubbele cijfers
Voor het eerste met ons clublogo op de borst. Een verademing.Een nieuw A1, een nieuw seizoen. John Jansen weer leider, Wilko Poulie weer trainer. De enige speler die actief bleef in de nieuwe groep: Fabian Visser. De manschappen lieten bij de eerste en tweede training vooral indruk achter in de kantine, maar ook de doelstelling op het veld om het beter te gaan doen dan het A1 van vorig seizoen mag er zijn. De omzet op deze trainingsavonden (maandag en woensdag) was zelden zo hoog geweest. In opkomst mocht er ook niet geklaagd worden. Op één na gaven alle spelers acte de presence. Een weelde. Gemotiveerd bleek de groep toch al toen er voor de zomerstop al meermaals onderling getraind werd.
En ondanks dat de positiviteit in de groep wel goed lijkt te zitten bleek er toch bij een enkeling nog twijfels over de seizoensopening tegen Capelle A3. Leider John vroeg midweeks of ik de coaching van de eerste wedstrijd meteen kon overnemen, omdat hijzelf en zoon Reinier het weekend afwezig waren. Ik, toch al van plan mee te gaan, vond dat prima. In overleg met aanvoerder Hessel Tromp werd de eerste opstelling gepresenteerd. In de kleedkamer vond eerst nog het rugnummer ‘gevecht’ plaats. De club leverde voor het nieuwe A1 weer tenues (voormalige selectie tenues). Sam Dölle had ‘zijn’ nummer veilig gesteld, maar het afzijdig liggende rugnummer ‘17’ werd door Hessel keurig samengevoegd met alle andere tenues. Sam, terug op zijn plek in de kleedkamer, verbaasd. "Waar is mijn shirt?” Ik wil nummer 17, iedereen vroeg zich af waarom… "gewoon omdat het een mooi nummer is”, was zijn stoïcijnse antwoord. Daarna kwam het meest hilarische moment van de late zaterdagmiddag wedstrijd. Pepijn Kruseman Arentz is de spits van het team. Je kan er niet omheen. En de tegenstander, later, leerde dat ze hem ook niet konden bijhouden. Hij wilde rugnummer 9, ondanks dat het verder niemand heel veel interesseerde met welk nummer hij zou spelen zocht Pepijn naar ‘zijn’ nummer. Hij vond hem. Tenminste dat dacht hij.
Een oplettende medespeler (weet even niet meer wie) ontdekte echter even later het rugnummer 9 op de rug van Stijn van Rooijen (ja, het broertje van de aanvoerder van A1 van vorig jaar). Pepijn kon zijn ogen niet geloven. In alle haast had hij nummer 6 uit de stapel shirts gepakt en verdween met het schaamrood op de kaken naar het toilet, waarnaar hij toch al onderweg was. De shirts werden gewisseld voordat het team naar het veld vertrok voor de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen.
Het was zomers warm op het vernieuwde complex van Topklasser vv Capelle vlak voor aanvang van de wedstrijd tegen het A3 team. Een scheidsrechter werd gevonden in een goedwillende ouder langs de kant en zo kon met enige vertraging de eerste wedstrijd van het seizoen worden begonnen. Alleen niet voor Gijs de Graaf, door Hessel in de basis 11 opgenomen, want hij was zijn voetbalschoenen vergeten. Hij belde en smeekte het thuisfront om schoenen te brengen en zo geschiedde. Zijn vervanger voor de eerste tien minuten was de enige zonder nazomerse trainingsminuten, Jurriaan Ham.
Het eerste kwartier was aftasten tussen de twee teams. Spits Pepijn was even gevaarlijk en aan de andere kant hield doelman Willem Lugard, zelden een doel verdedigd, zijn doel schoon. Na ruim een kwartier spelen gaf Fabian de bal op de rand van de zestienmeter af aan middenvelder Berend Knol. Hij bedacht zich niet en schoot de bal op fantastische wijze tegen de touwen, 0-1! Het doelpunt meteen genomineerd voor doelpunt van de week. Vele mooie doelpunten zouden volgen. Drie minuten later al. Halverwege de helft van Capelle mocht Neptunus-Schiebroek A1 een vrije trap nemen. Hessel nam plaats achter de bal en plaatste deze afgemeten op het hoofd van Pepijn, die onhoudbaar binnenkopte, 0-2! Een heerlijk begin.
Vijf minuten later bracht Capelle het verschil terug tot één doelpunt, een vrije trap werd in de verre hoek (ook weer erg mooi) ingeschoten, 1-2. Lang konden de Capellenaren dat niet verdedigen, want meteen na de aftrap werd de bal de diepte ingespeeld, een met successie uitgevoerde tactiek, en gaf Fabian de bal in de scrimmage af aan Pepijn, hij tekende voor zijn tweede doelpunt van de middag, 1-3. Even later was het Pepijn die de bal klaarlegde voor Gijs. Met een strak schot vergrootte de rechtsbuiten de score naar 1-4.
Door iets dat leek op een miscommunicatie en laat ingrijpen maakte Capelle de 2-4. Dichterbij zou de thuisploeg vanmiddag niet meer komen. Ondertussen wisselde men onderling naar eerlijke maatstaven. Eén van die invallers was Leander Barendse, laat aanwezig omdat hij als coach eerst aanwezig was bij zijn team (VOC C4). Leander tekende bij zijn eerste bal contact met een heerlijk afstandschot voor de 2-5 ruststand.
Halverwege wachtte men op een donderspeech, maar daar was, gezien de stand, geen enkele reden voor. Saamhorig sprak men de wissels voor de tweede helft af en keerde men terug op het veld. Nauwelijks ervan doordacht dat er weer was begonnen scoorde Capelle hun derde doelpunt, maar er was geen vuiltje aan de lucht, letterlijk. "Neppie A1” was wakker geschut en dus stuurde men Pepijn maar weer op avontuur. Op snelheid was hij iedereen te slim af en schoot ook zelf, opnieuw, raak, 3-6. Het opeisen van het rugnummer 9 bleek terecht. Een tiental minuten later scoorde Pepijn in de rebound ook zijn vierde doelpunt nadat een schot van Gijs gekeerd werd door de Capelse doelman, 3-7.
Twintig minuten lang bleef het ‘scorebord’ onaangetast, maar dat betekende niet dat er niets te beleven viel. Capelle kon echter niet beter en bij Neptunus-Schiebroek wilde de bal er maar niet in. Fabian kreeg de grootste kans op 5 meter van het doel, maar de bal verdween in het dak van de… ballenvanger. Ook Sam was een paar keer dichtbij. In de eerste helft nog centrale verdediger, maar nu als vooruitgeschoven middenvelder. Tot twee, drie keer was ‘nummer 17’ dicht bij zijn treffer, maar wilde hij er niet in. Acht minuten voor het laatste fluitsignaal kreeg hij de bal, perfect aangespeeld door Maas Abbink, wel tegen de touwen, 3-8. Tussendoor had verdediger Niels van Dijk zijn wissel aangevraagd en gekregen. Hij kon meteen aan de beademing. Na zijn doelpunt toonde Sam zich meteen inschikkelijk aan laatste man en aanvoerder Hessel en wisselde men van rol.
Slechts een minuut later was het alweer raak. De thuisploeg was gebroken. Fabian maakte de vooractie, maar de uiteindelijke assist was van Jasper Meyboom. Doelpuntenmaker werd Eden Wessel, 3-9. Het tiende doelpunt kwam een paar minuten voor tijd van captain Hessel (3-10), hij soleerde door de zestienmeter en rondde zelf af. Het slotakkoord was voor de thuisploeg, tenminste dat dachten ze toen ze in de laatste seconde een vierde doelpunt maakten, maar ze hadden niet gezien dat de doelpuntenmaker zich in buitenspelpositie bevond en dus werd dat doelpunt geannuleerd.
Het was meteen tijd en de teams trokken nog één sprintje naar de dug-out. Smekend om water. Tevreden keerde Neptunus-Schiebroek terug in de kleedkamer. Een mooie seizoensopener. Vooral de saamhorigheid mag worden geprezen. Een verademing. Dank voor een mooie middag, dat er nog maar vele mogen volgen dit seizoen!