Zaterdag 6 wint in extremis

Meest minimale overwinning, (tijdelijk) afscheid van twee spelers, een lange derde helft en de ontdekking van ezels.

Na de 6 overwinningen uit 6 wedstrijden voor het 6e elftal hebben de trouwe volgers ‘even’ niets gehoord van het Neptunus-Schiebroek vriendenteam. Dat kwam omdat de zegereeks stokte en er toch al zoveel verslagen geschreven ‘moeten’ worden. De dreun, na de nederlaag bij Hermandad (6-2), was weliswaar hard, maar men was ook realistisch: het was een betere tegenstander. Er volgde vervolgens een overwinning op de puntloze hekkensluiter SDV (1-3), maar daar mocht ook geen twijfel over bestaan. Op bezoek bij die andere titelkandidaat, XerxesDZB, werd er een behoorlijke tegenstand geboden en uiteindelijk met een vertekende eindstand van 5-0 verloren…

Midweeks werd Friso van der Werf uitgezwaaid. Hij gaat voor twee maanden naar Australië. Zijn vertrek moest ‘gevierd’ worden. Ondanks de drukke studie agenda werd er onder leiding van Sjoerd Kolner een klein feestje gevierd. Deejay Friso en zanger Mert Öztürk maakten er weer een onvergetelijke avond van. Vervolgens werd voor zaterdag ook een ‘derde helft’ afgesproken waarbij er na de wedstrijd op de club gegeten zou gaan worden.

Echter moest er natuurlijk eerst nog gevoetbald worden. Tegenstander PKC’85 1 kwam naar de Hazelaarweg om vervolgens om 16.45 uur af te trappen. Coach Peter Harreman toverde weer een tactische opstelling uit de hoge hoed en het vertrouwen op een goed resultaat groeide. Onder leiding van scheidsrechter Jaap Versluis ontstond een evenwichtige wedstrijd met over en weer wat lichte irritaties. De bank bij de thuisploeg was sterk bezet met de geblesseerden Jeffrey Banis en Bas de Jong (die de vlag ter hand nam) en supporter Thijs Kubben. Naast Friso moesten ook Vincent Veldhuizen en Ties Verhagen deze wedstrijd aan zich voorbij laten gaan. Neptunus-Schiebroek nam in een gelijk opgaande strijd toch een voorsprong in de eerste helft. Een verkregen vrije trap werd door Ravi Rajcomar op de dwarslat gemikt, waarna Wouter Jansen als snelste reageerde en de 1-0 tegen de touwen schoot.

Halverwege volgde de eerste helft evaluatie en vlak voor de aftrap van het tweede bedrijf zag men trainer Wilko Poulie nog net wegscheuren in de bolide van eerste elftal keeper Jelle Visser, want in alle haast ’s morgens was ik Jesse zijn ‘cadeautje’ thuis vergeten. Gelukkig was ik wel op tijd terug om te zien hoe doelman Jesse Swagemakers zijn derde strafschop dit seizoen keerde. Op dat moment stond Neptunus-Schiebroek al even met de rug tegen de muur en moest de defensie onder leiding van Sjoerd met Matthijs van der Wagt, Wessel Vis en Daan van Rooijen alle zeilen bijzetten. Lennart Harreman, Nick Heikens en de opvallend goed spelende Renze Straatsma moesten het middenveld bemannen en de gaten tussen de linies dichten. Bas Posner moest afwisselend samen met Wouter wachten op counters en hopen dat de bal een keer goed viel.

Er volgden wel kansen, maar geen doelpunten. Neptunus-Schiebroek was er dichtbij, maar ook PKC’85 (waaronder de eerder genoemde strafschop) was er dichtbij. De thuisploeg kwam niet echt meer lekker in het spel en de gelijkmaker hing in de lucht, maar de meest minimale voorsprong werd behouden en over de streep getrokken. Een heerlijk gevoel!

In de kleedkamer werden de laatste overgebleven kratjes van het A1 feest soldaat gemaakt en met een klein officieel moment afscheid genomen van Jesse, die voor 3 maanden naar Amerika gaat. Na enig aandringen om het in de kleedkamer niet té laat te maken schoof (bijna) iedereen aan bij de lange tafel in het midden van de kantine. De door Hellen van Hoorn gehaalde en bereidde maaltijd smaakte uitstekend en het bier vloeide rijkelijk. Hellen werd onder aanvoering van Sjoerd door het team in de bloemetjes gezet als dank. De ‘derde helft’ duurde deze zaterdag niet alleen langer dan de eerste en tweede helft bij elkaar, maar ook langer dan het dubbele daarvan. Natuurlijk had Sjoerd snel weer de microfoon te pakken en sleepte hij ook Daan daarin mee. De shotjes later op de avond, geïnitieerd door de geblesseerde eerste elftal speler Max Bronswijk, werd een enkeling wat teveel. En of het nou daardoor kwam of dat het andere redenen had zullen we ons wellicht altijd blijven afvragen, maar men kwam die nacht tot de ontdekking dat er ook ezels in Schiebroek zijn… Daarmee werd in ieder geval weer een historische clubavond tot een ‘goed’ einde gebracht.

De spelers van Neptunus-Schiebroek 6 mogen er een weekje van uitrusten, want komende zaterdag wordt er niet gespeeld. De week erna ontvangt het team Zestienhoven aan de Hazelaarweg. Daartegen is nog het één en ander recht te zetten. In de tussentijd kan men nadenken over hoe het ‘verlies’ van Jesse en in mindere mate (maar alleen omdat er toch wel voldoende veldspelers zijn) Friso opgevangen gaat worden.