Niets zo pijnlijk als thuis verliezen

Een week na de aansluiting op de koppositie is het Zesde terug bij af.

Vorige week was er nog de jubel- én jodelstemming na de uitstekende overwinning op koploper Vitesse Delft. Hierdoor werd de koploper in punten geëvenaard. Het feest werd gevierd tijdens het jaarlijkse clubfeest. Een week later is het (letterlijk) grauw en grijs aan de Hazelaarweg als er in een zeer matige tweede helft een dure thuisnederlaag wordt geleden tegen het Haagse VUC (2-4). De Hagenezen wisten de afgelopen weken enkele opvallende resultaten neer te zetten. Winnen van Wippolder (2-1) en DSVP (3-5) dat is niet niks en dus mocht er geen onderschatting zijn. Met het schrijven van dit (verloren) wedstrijd verslag denk ik aan ‘deel niet alleen de successen, maar ook de misstappen’.

Het Zesde miste een leger aan spelers (dat overigens geen excuus mag zijn), zag de aan het Tweede uitgeleende Thomas van Kan uitvallen en kreeg er (onbegrijpelijk) niets voor terug. Dat weten we dan ook weer. Ravi Rajcomar ontbrak, doelman Willem Lugard zat in de studieboeken en ook ‘coach’ Sjors Joosen was er niet bij. Men vond in de doelman van JO19-2, Houyu Shih, in ieder geval een doelman als vervanger en dus hoefde er geen speler het doel in, waarvoor Jeroen van Dorp zich weliswaar wel bereid had verklaard. Eerder in de week werd Maarten Maissan bereid gevonden om als invaller mee te doen en op zaterdagochtend was, op enige duistere wijze, de contributie van Furkan Basbug voldaan. Een vriendendienst!? Ach ja, je moet er iets voor overhebben om die koppositie te behouden.

Terwijl topschutter Bas de Jong – "niet ineens verliezen” verzocht hij nog – vanuit Amerika enkele zonnige plaatjes stuurde was het aan de Hazelaarweg koud en kil. En toch was die eerste helft niet eens zo onaardig. Sterker, vooral voorin waar men de meeste problemen voorspelde was het Milan Koster die zich, onder toeziend oog van zijn vader, ontpopte als de Haagse nachtmerrie. Eerst zette hij met een uitstekende voorzet Amar Mahmood vrij voor het doel, waardoor Amar in de gelegenheid gesteld werd om de 1-0 te maken en ook deed. Vervolgens raakte Milan zelf de paal. En op slag van rust scoorde hij een werkelijk schitterende treffer uit de draai op een assist van Furkan Basbug (2-1). Tussendoor had VUC de gelijkmaker – van grote afstand – laten aantekenen.

Halverwege was er dus eigenlijk niet echt iets om over te klagen, maar in de tweede helft was Neptunus-Schiebroek geen schim van de ploeg die de eerste helft speelde. Was het de kou die insloeg en had aanvoerder Jeffrey Banis niet beter een glaasje Schelvispekel kunnen schenken in de rust in plaats van de aangeboden aanmaaklimonade? Wat het het specifieke ‘karakter’ van de tegenstander waarvoor men wel erg onder de indruk was? Hadden de interim-coaches niet beter kunnen kiezen om de beste man van het veld de wedstrijd te laten uitspelen in plaats van de ongetwijfeld zeurende bankzitter?

Soms is namelijk teambelang en/of teamspirit niet alleen; iedereen evenveel speelminuten, maar ook; iemand anders meer speeltijd gunnen. (Niet dat de interims er iets aan konden doen trouwens.)

Het was koren op de molen voor de super gemotiveerde Haagse tegenstander. De Haagse bluf was groot, maar het Rotterdamse ontzag nog groter. Het Zesde moest 3 doelpunten incasseren en kwam pas de laatste tien minuten, toen laatste man Sjoerd Kolner in de spits erbij kwam, eindelijk weer in het strafschopgebied van VUC. De ploeg die wellicht de slechtste centrale defensie had waartegen tot nu was gespeeld, maar ze bleven in de tweede helft wel kinderlijk eenvoudig overeind. Er was op het tweede veld, de knollentuin van Schiebroek, alleen oog voor het dollen van de tegenstander en ‘het mooie spel’. Ik heb het volgens mij al vaker gezegd. Kleun er eens in, maak eens een overtreding. Dit is de reserve zevende klasse, de Kelderklasse van het amateurvoetbal. Ook al denkt iedereen Messi te zijn, niemand is het! Echt niet…

De tegenstander was wel zeer effectief en pakte de thuisploeg op de zwakste plekken, waarvoor de sterkere spelers van Neptunus-Schiebroek net te weinig aandacht hadden. Ze zochten de grens op van het toelaatbare en gingen er slechts één keer overeen. Dat is de slimmigheid die we bij de thuisploeg misten!

Als je kampioen wilt worden moet je ook dit soort wedstrijden kunnen winnen. Jezelf en elkaar in teambelang over dat dode punt heen helpen. Het laatste kwartier stond de beste speler van het veld te vlaggen en de slechtste in de spits GEEN potten te breken. Omdenken? Na afloop was het dodelijk stil, maar verwonderlijk werd de spijker precies op de kop geslagen in de gezamenlijke WhatsApp groep. Te laat tot inkeer gekomen?

Neptunus-Schiebroek 6 maakt een week pas op de plaats, de wonden likken en volgende week er weer staan als de derby tegen Zestienhoven, dat – ik zeg het nog maar een keer – erop gebrand zal zijn opnieuw een gevoelige tik uit te delen, gespeeld gaat worden. Het zou fijn zijn als een ieder zich dan minder druk maakt om randzaken, pingelen en eigen belang. Voetbal is nog steeds een teamsport óók of juist in de Kelderklasse. Voetbal is de belangrijkste bijzaak. Van verliezen ben je toch een weekend ‘ziek’. Falen mag immers zelden werd een team feilloos kampioen, zelden was de platte kar in december al vastgelegd en zelden gaat alles van leiendakje. "The lower you fall, the higher you bounce”. Dit was een off-day.Niet vergeten, van leren en als aandachtspunt meenemen naar de volgende wedstrijd. Volgende week is om 12.00 uur de aftrap tegen Zestienhoven.