Van euforie naar mineur...

...in 7 dagen.

Vorige week was er nog de euforie na het behalen van de achtste finales in de beker. Heerlijk was dat, dat gevoel van de winst, dat gevoel van gezelligheid. Dat werd voortgezet op maandagavond met een bitterbal bij het drankje na de training. Woensdag was de trainingsopkomst echter weer een stuk lager én zaterdag, tja... zaterdag. Normaal de mooiste dag van de week, maar nu... In de laatste regel van het verslag vorige week vroeg ik al om te waken voor onderschatting. Het uiteindelijke resultaat? Je voelde het aankomen.

Neptunus-Schiebroek trok door de verbouwingen van het TU gebouw, via de kantine in Aprés Ski sferen richting de kleedkamers door eerst de daar op gang zijnde joga lessen te verstoren. Beter was het wellicht geweest om aldaar aan te sluiten. Men moest ertoe gemaand worden om om te kleden en de warming-up te starten. Ineens was het blijkbaar niet noodzakelijk om een positie spelletje te doen als opwarmer, maar te volstaan met de bal in een cirkel en al pratend elkaar toe te rammen. Geen enkele beleving, geen bezieling, maar een houding van 'we doen het wel even'. Vanaf de aftrap stond Neptunus-Schiebroek onder druk. Ariston'80 dat echt geen betere warming-up gedaan had, toonde wél meer beleving op het veld. Ze gingen voor elke bal en stuurde de rappe spits keer op keer weg. Jack Kuipers haakte de spits na een achtervolging van enkele tientallen meters in de zestienmeter, maar de scheidsrechter, die bivakkeerde in de middencirkel, liet doorspelen. Wat kwamen we daar goed weg! 

Neptunus-Schiebroek heeft vaak de neiging om alles maar mooi en vol trucjes op te lossen, maar voor wie eigenlijk? Supporters zijn er niet en de enige aanwezige (foto) camera werd al snel opgeborgen. Geen enkele actie zou dus ooit de wijde wereld ingaan. Praten tegen elkaar had men waarschijnlijk genoeg gedaan tijdens de zogenoemde warming-up, want het was doodstil op het veld. Een gezapig potje voetbal op een troosteloos complex. En dat alles kreeg nog meer teleurstelling toen het juist, de altijd zo betrouwbare, Sjoerd Kolner was die door het centrum uitverdedigde, de half geblokte bal kwam voor de voeten van een meegekomen verdediger waarop doelman Willem Lugard kansloos was, 1-0. Hierna werd de formatie aangepast naar 4-3-3, want met 2 aanvallers, die ook nog eens kort op elkaar speelden, waren we kansloos. Daarna ging het iets beter en gaf rechtsbuiten Milan Koster een afgemeten voorzet, maar voor het doel schrok Amar Mahmood iets van de verkregen kans (een verdediger leek toch weg te kunnen werken) en schoot de bal in de handen van de doelman. Neptunus-Schiebroek creëerde wel meer, maar was niet effectief genoeg.

Halverwege was er het gebruikelijke praatje, terwijl eigenlijk iedereen wel al wist wat er was misgegaan. In de tweede helft veranderde de formatie van Neptunus-Schiebroek steeds meer en meer met een aanvallende strijdwijze, maar het verzoek aan de voorhoede om het veld groot te houden was voor een deel aan dovemansoren besteed. De tegenstander had er baat bij om compact te spelen, want dan konden ze het allemaal wel makkelijk aanlopen. Naar mate de wedstrijd vorderde speelden we het laatste kwartier nog met 1 echte verdediger, twee en een halve middenvelder en verder alleen maar aanvallers. Toch kwam Neptunus-Schiebroek niet verder dan een paar afstandsschoten, een indraaiende hoekschop en een onmogelijke scrimmage. Ondertussen behoedde de laatste overgebleven verdediger Ravi Rajcomar voor erger. Alles-of-niets spelen is dan ineens niet zo erg meer, als je weet dat elke aanval van de tegenstander onderschept zal worden. Top!

De scheidsrechter die een prima wedstrijd floot kon geen streepje bijschrijven voor de bezoekers. Het doelpunt viel niet, mede door goed keeperswerk van de doelman van Ariston'80, maar moest hij nou één keer gestrekt naar de hoek? Nee, echt op de proef gesteld werd hij niet. "Een gevoelige nederlaag in de titelstrijd", stuurde een van de vrienden van Zestienhoven die avond (die overigens zelf al een tijdje zijn uitgeschakeld). Er volgden nog twee pijnlijke momenten voor de Schiebroekenaren. Op weg naar de kleedkamers hadden de Delftenaren, die ook onderin de ranglijst bivakkeren, liever gelijk gespeeld. Waarom? Ze hadden dan 10 punten gehad en dat vonden ze mooi omdat ze het tiende elftal zijn. Auw! Later op de dag bleek concurrent Wippolder thuis te hebben verloren van Berkel (1-4). Auw! 

Met nu week na week elke week een finale voor de boeg moet men bij Neptunus-Schiebroek écht uit een ander vaatje gaan tappen om mee te blijven doen in de competitie. Achtereenvolgens staan nu de pittige wedstrijden tegen Berkel (thuis), Nootdorp (uit), Soccer Boys (thuis) en koploper Vitesse Delft (uit) op het programma in de competitie. Tussendoor staat ook nog de achtste finale van de beker gepland (CWO-thuis). Later krijgt men ook nog VUC en Wippolder (beide uit) voor de kiezen. Een ander vaatje dus... en aangezien dit de tweede keer (eigenlijk derde als je Berkel uit ook meereken) is dat ik vanuit het verslag (en ook al tijdens de wedstrijd) probeer te zeggen dat simpel en in teamverband voetballen de beste manier is in deze reserve zevende klasse, zal dit het laatste verslag zijn bij een nederlaag. Hetzelfde verhaal elke keer vertellen heeft dan tenslotte ook geen zin...

Na slechts, met moeite, 2 biertjes was de derde helft snel voorbij in de kantine van Neptunus-Schiebroek. De mineurstemming compleet...