JO19-2 terechte kampioen: Leave No Doubt

Concurrent Berkel in rechtstreeks duel overklast. De kroon op een mooi seizoen.

Neptunus-Schiebroek JO19-2 heeft in een rechtstreeks duel afgerekend met concurrent Berkel en de titelstrijd beslist. Er ging veel vooraf aan de belangrijkste wedstrijd van het seizoen. Eerst moest de wedstrijd verplaatst worden. In februari meldde ik de wedstrijdsecretaris van Berkel al dat het problemen zou gaan opleveren als zij uitstel zouden vragen. Zoals voorspelt gebeurde het: Berkel deed moeilijk. Sommige clubs doen nou eenmaal graag moeilijk om het moeilijk doen. De voorgestelde datum werd resoluut afgewezen. Oké, dat kan. Vervolgens moesten we ons maar aanpassen aan hun trainingsavonden. In overleg met ons G elftal wilden zij wel een keertje hun training overslaan zodat we op een dinsdagavond op ons derde veld hadden kunnen spelen, maar ook dat werd afgewezen. Toen kwam er een tegenvoorstel: we draaien de wedstrijd om, we spelen bij Berkel. "Nee!" was de onuitgesproken eerste reactie eerst, maar ja hadden we veel keus? Nee, eigenlijk niet. Reden: het is te ver reizen i.v.m. toetsweken... Belachelijk! Maar goed we kozen eieren voor ons geld en stemden in met het plan, waarvoor nadien ieder clublid ons van voor gek verklaarde.

Er volgde nog een probleem in aanloop naar de kraker van de competitie. Tijdens het teamweekend (waarvan nog een apart verslag volgt) vielen de spelers om bij bosjes. Vele blessures noopten het coachingsduo Ralph So en Marcel Vroon tot wanhoop. Gek werden ze ervan. Stijn van Rooijen had zich al vroegtijdig afgemeld vanwege examentraining. Lars Aartsen en Houyu Shih die al langer last hadden haakten definitief af. Casper van Peijpe probeerde het nog bij het teamweekend, maar kon niet spelen tegen Berkel. Tot overmaat van ramp hadden ook Rex Vroon, Ruben So en Martijn Tukker in ons huisje te Meterik pijntjes van klein naar groot gevoeld. Thomas Becker verdraaide lelijk zijn knie in Wanroij (waar gevoetbald werd), maar werd tijdens de warming-up op Sportpark het Hoge Land wakker geschud door het eigen lichaam. Dit ging niet lukken vandaag. Hij trok vervolgens een trainingspak aan en verwende de nostalgische supporter door als 'derde coach' de touwtjes in handen te nemen tijden de wedstrijd zoals alleen Martin Jol dat vroeger kon. Zenuwachtig als laatste der Mohikanen (in trainingspak) voor zijn dug-out heen en weer te ijsberen, druk coachend en af en toe even iemand goed de waarheid toe schreeuwen. Heerlijk! Al hadden we hem natuurlijk liever op het veld zelf gezien.

Afbeelding invoegen

Als helden werden in Berkel ontvangen Pepijn Kruseman Aretz, Willem Lugard en Sam Dölle, die al eerder meededen. Ditmaal brachten ook Kevin Heemskerk, Berend Knol en Maas Abbink hulp en konden de coaches alsnog met een volwaardig team de topper ingaan. Neptunus-Schiebroek had weliswaar een voorsprong van 3 punten, maar een nederlaag zou betekenen dat de ploeg uit Berkel en Rodenrijs toch over ons heen ging vanwege een beter doelsaldo. Dat gebeurde ook al vlak voor de winterstop, waarna Berkel winterkampioen werd. Vanaf dat moment heeft Neptunus-Schiebroek maar één ding gedacht: 'dat winterkampioenschap (waarmee ze nog steeds pronken op hun website) mogen ze hebben, maar wij worden uiteindelijk de échte kampioen'. En zo geschiedde.

Na de warming-up volgde de aftrap en begon de in het begin vooral zenuwachtige strijd. Beide ploegen wisten wat er op het spel stond. Duels moesten worden gewonnen, strijd moest worden geleverd, maar het liep niet bij Neptunus-Schiebroek. Af en toe kwam de eigenlijke thuisploeg er een beetje uit, maar waar vooral veel strijd op het middenveld werd uitgevochten kreeg Berkel de beste mogelijkheden of leverde minimaal meer gevaar. Er was weinig rust in de ploeg en de defensie met Kevin Heemskerk, Mendel Boset en Guus Kooimans onder leiding van Martijn Tukker had het zwaar. Het middenveld kreeg geen vat op de wedstrijd waardoor iedereen elke keer een stapje te laat was. Gijs de Graaf en Timber Johnson vonden ook nauwelijks ruimte op de flanken. De spanning liep op en na bijna een half uur spelen gebeurde het tot dan eigenlijk onvermijdelijke. Berkel nam een 1-0 voorsprong na een snel uitgevoerde aanval. Neptunus-Schiebroek bleef te veel achteruit lopen en wist de bal niet lang genoeg in de ploeg te houden. Enkele minuten na de 1-0 kreeg Berkel een vrije trap te nemen op een gevaarlijke plek. De goed getrapte vrije bal eiste het uiterste van doelman Willem Lugard. Hij strekte zich zover als mogelijk en tikte de bal over de achterlijn. Neptunus-Schiebroek begon hierna soms iets beter te voetballen, maar er werd nog niet al teveel mee bereikt. Kevin Heemskerk moest vervolgens ook nog geblesseerd het veld verlaten. Daags na de wedstrijd blijken er twee stukjes kraakbeen te zijn gebroken en wordt er gevreesd voor een scheurtje in de kruisbanden. Een kijkoperatie volgt om een definitieve uitslag te vinden. Veel sterkte vanaf hier nogmaals!

Op slag van rust was laatste man Martijn Tukker het zat. Hij onderbrak ruw, maar fair een Berkel-aanval en ramde de bal uit de defensie. De enige van het veld die iets in deze bal zag was spits Pepijn Kruseman Aretz. Hij startte een fractie sneller dan zijn directe tegenstander, zette een geweldige sprint in en verschalkte de twijfelend uitkomende doelman, 1-1 en rust. Een heerlijk moment om gelijk te maken.

Halverwege nam Berkel niet de moeite om iets te drinken te verzorgen, maar daar hadden we gelukkig aan gedacht. Inclusief een gevulde koek en een donderspeech van Marcel werd er nieuwe energie getankt voor de tweede helft. Feller in de duels en je niet zo makkelijk laten uitspelen was één van de boodschappen die werd meegegeven. In het tweede deel van deze kraker had Neptunus-Schiebroek alle schroom en zenuwen van zich afgegooid. De ploeg wervelde in het tweede deel van het duel en sloeg meteen na rust toe. Pepijn kwam er weer sterk doorheen en gaf de bal bij de eerste paal scherp voor alwaar teamtopscorer Willem van Dommelen op schitterende wijze de voorsprong liet aantekenen, 2-1! De meegereisde supporters waren door het dolle en de steun werd uitbetaald door de spelers op het veld. Ook op het veld was de opluchting groot en viel de spanning zichtbaar van de schouders. Het doelpunt werd gevierd alsof het al gedaan was en inderdaad, deze voorsprong zou JO19-2 niet meer weggeven. Langs de kant nam men vanaf dat moment al een voorsprong op wat later zou gaan komen, deze steun voor de ploeg was werkelijk fantastisch! Berkel speelde op het eigen (prima) hoofdveld, maar kreeg alle hoeken te zien waar ze nog nooit eerder geweest waren. Neptunus-Schiebroek was heer en meester, controleerde, domineerde en had geen kind meer aan de concurrentie. Alhoewel, er moest in de eerste fase van de tweede helft nog even worden uitgekeken voor de ledematen. De frustratie zat er tot twintig minuten na rust goed in.

Daarna brak het verweer van Berkel. Het was tevens het moment dat het derde doelpunt viel. Pepijn kreeg de bal halverwege de helft van Berkel aangespeeld en soleerde richting het vijandelijke doel. Hij leek wel lijm aan zijn schoenen te hebben. Meerdere benen kregen hem niet van de bal en de bal niet van hem of andersom (als je begrijpt wat ik bedoel). De solo rondde hij keurig af en de wedstrijd was beslist, 3-1! Berkel leek zich er ook bij neer te leggen, tenminste een aantal van hen. Er werd goed gecombineerd door Neptunus-Schiebroek én ook hard gewerkt. Iedereen ging er de tweede helft vol voor en ook spits Willem zagen we meerdere slidings maken. Berkel was niet 1, maar telkens wel minimaal twee stappen te laat om het de spelers van JO19-2 moeilijk te maken. Ruben So en Rex Vroon genoten zichtbaar in het veld en voelden de gevreesde pijntjes niet meer. Na een half uur in de tweede helft bracht Gijs de bal in de zestienmeter en had Pepijn opnieuw een soort van lijm op zijn schoenen. Met veel wilskracht baande hij zichzelf een weg door 4 (inclusief doelman) spelers van Berkel. De bal belandde op de paal, maar zichzelf losgemaakt uit de menigte gaf hij zelf nog het laatste tikje, 4-1!

Verder dan een aantal afstandsschoten en vrije trap pogingen die hoog over gingen kwam Berkel in de tweede helft niet en als Neptunus-Schiebroek in de laatste fase nog iets zorgvuldiger was geweest in de buurt van het doel was de score nog hoger opgelopen. De twee backs verdienen tot slot nog een beetje extra aandacht. Guus, het hele seizoen al rustig en gewoon zijn taak uitvoerend, was ook vandaag weer de rust zelf. Controlerend en gewoon heerlijk meevoetballend. Gelukkig was die teenblessure geen spelbreker. De tweede was sinds halverwege de eerste helft Bob de Jager. Wat moet het toch fijn zijn als coach om zo een speler in je team te hebben. Overal inzetbaar, nooit klagen en altijd met 100% inzet spelen. Nou, bijna alle ondankbare posities heeft Bob al gehad en hij bood zelfs aan om eenmaal eerder het doel te verdedigen (wat uiteindelijk niet nodig was), klasse!

Het eindsignaal na 48 minuten in de schemering bracht een groot feest. De supporters deelden mee in de feestvreugde op het veld. De fakkels werden ontstoken, het kampioenschap was binnen! Uiteraard was het feest in de kleedkamer. Verrassend snel was die van Berkel er tegenover leeg. Een eerste biertje was daar en de supporters namen er eentje in de kantine. Het feest ging door in het clubhuis van Neptunus-Schiebroek. Op de clubavond van onze club was het druk (vanwege het eerste dat de zaterdag erop thuis speelde en voetbal op TV). Er volgde aan de lange gecreëerde tafel, snoep, chips, snacks en bier, vooral veel bier. En later shotjes en nog meer bier. Het werd laat aan de Hazelaarweg of eigenlijk werd het vroeg. Samen met de supporters werd er een groot feest gevierd. Er waren zoveel supporters dat voorzitter Jan Swart zich afvroeg: "hoe groot is dat team eigenlijk?" toen men bleef binnenstromen..., de voorzitter betaalde de eerste Pitchers en daarna volgden er nog velen. Ook donderdagsluiter Marc van der Steeg en de eerste elftal spelers Max Bronswijk en Nick Erkelens vierden het feestje mee tot in de vroege uurtjes.

Officiële huldiging na laatste wedstrijd!
Op donderdag werd medegedeeld dat zaterdag na de laatste wedstrijd tegen TOGB de officiële huldiging zou volgen. Uiteraard waren er nog enkele invallers nodig, maar konden (behalve Lars, Guus - Peppie en Kokkie volgens TOGB-spelers - en de zaterdagochtend ziek geraakte Martijn) alle spelers wat minuten maken. Houyu, Casper en Thomas kregen tijdens de wedstrijd speelminuten naar hetgeen ze aan konden. Uiteindelijk was het supporter Vos Wijnen die de show stal, deze wedstrijd was niet de meest leuke wedstrijd van het seizoen. Hij maakte het daaromheen dragelijk.

Al heel snel in de wedstrijd tegen TOGB, die zaterdagmiddag om 16.45 uur startte, wist Pepijn opnieuw het net te vinden. Na een assist van Gijs zorgde hij voor de 1-0 voorsprong. TOGB had er zichtbaar geen zin in en Neptunus-Schiebroek kon gewoonweg niet meer. Halverwege de eerste helft schoot een speler van TOGB op doel en de bal zeilde zo het doel in achter de verbouwereerde Willem, die iets te ver voor zijn doel stond, 1-1! Tien minuten voor rust was Willem op de juiste plek om een rebound tegen de touwen te schieten nadat een inzet van Pepijn gekeerd werd, 2-1. De rust werd met een voorsprong bereikt, maar meteen na rust scoorde TOGB de gelijkmaker. Lange tijd kwam Neptunus-Schiebroek niet echt in het spel en dat kwam vooral door het agressieve spel van de bezoekers. Hard het duel aangaan is oké, maar bewust naschoppen of doorlopen als de bal al lang en breed weg is, dat is gewoon heel vervelend, ondergingen vooral Ruben en Rex. Halverwege de tweede helft stelde Neptunus-Schiebroek alsnog orde op zaken aan de hand van Thomas. Thomas? Ja, Thomas! Met twee assists in vijf minuten tijd bediende hij tot tweemaal toe Bob, die nu overigens weer linkshalf speelde. Bob rondde tweemaal keurig af tot tevredenheid van de supporters, die ook nu weer in grote getale aanwezig waren. Eindstand: 4-2. Er was al geen enkele twijfel meer, maar door ook de laatste wedstrijd winnend af te sluiten kon Neptunus-Schiebroek de competitie ook goed eindigen.

Vervolgens volgde de beloofde huldiging. De kampioenshirts werden uitgedeeld en iedereen kreeg de welverdiende felicitaties met medaille. Een doosje uit de grote doos volgde en de blikken die volgden nadat die open ging waren 'onbetaalbaar'. De kampioensschaal! Aanvoerder Rex mocht hem in ontvangst nemen en onder toeziend oog van een vol terras ging de schaal omhoog. Het kampioenschap officieel een feit. Een heerlijk moment, eentje om niet snel te vergeten. Nadien mochten de kampioenen mee eten van de barbecue van het derde elftal en volgde uiteraard nog een gezellige feestavond.

Mannen, al vaak bedankten jullie mij voor het afgelopen seizoen, maar dat werkt uiteraard twee kanten op. Als jullie niet de groep waren, die jullie wel zijn dan had ik dit nooit gedaan. Dan was ik hier nooit ingestapt. Samen met jullie groep is er ook nog eens een leuke groep supporters omheen en dat maakt het helemaal compleet, dankjewel daarvoor! Op een later moment, tijdens de seizoensafsluiting op een nader te bepalen datum, zal ik nog uitgebreider ingaan op het afgelopen seizoen en zullen we dit mooie seizoen passend afsluiten.