A1 sfeermakers op Easter Open

Vijf wedstrijden gespeeld, zes verloren. Twintig kratjes bier gedronken en vijftien betaald.

Op Goede Vrijdag vertrok Neptunus-Schiebroek A1 naar Maasbree. In groepsaccommodatie De Plaats – huis Dalwigk verbleef het jongste (in lidmaatschapsjaren) Neptunus-Schiebroek team het gehele paasweekend om vervolgens op zaterdag en zondag deel te nemen aan de 15e editie van de Easter Open. Een jeugdtoernooi rond Nijmegen op 15 sportparken met bijna 500 deelnemende teams uit alle windstreken. Het had nogal wat voeten in de aarde gehad om tot een juiste datum te komen voor ‘een weekend weg’. Uiteindelijk kon niet het hele team mee dit Paasweekend. Bijna was het trainer Wilko Poulie alsnog gelukt, maar rapportcijfers en herkansingen gooiden roet in het eten.

Twee jaar geleden nam Wilko ook al deel aan de Easter Open. Het toenmalige A1 team werd destijds zesde en tevens het beste Nederlandse team van dat toernooi. Voor Wilko was deze editie alweer zijn tiende internationale event. Na Lindelhoeven, Langförden, Zutendaal, Hasselt, Vadum, opnieuw Hasselt, Praag, Nijmegen/Overloon en Düsseldorf stond dus nu Maasbree aangegeven op de TomTom. Vrijdagmiddag om 15.00 uur stond alles klaar voor vertrek en konden naast Wilko de chauffeurs Ties Verhagen en Mert Öztürk de rit naar Maasbree beginnen. Uiteraard was dit later dan gepland...

Na een tussenstop bij de Mac, alwaar Wilko bijna de afslag miste maar deze op het laatste moment nog haalde en daarmee de inzittenden in het busje bij Ties verbaasde, arriveerden we rond 17.45 uur in Maasbree. We kregen de sleutel van huis Dalwigk en verdeelden de kamers. Als eerste moest er natuurlijk nog bier gehaald worden. In de Plus van Blerick / Venlo werd er begonnen met twaalf kratten Heineken. De kassière verstond ‘elf’, huh!? Meerdere malen hadden we toch twaalf gezegd… het eerste gratis kratje dus. Terug in Dalwigk kon Wouter Jansen de koelkast vullen en werden tevens de al meegenomen koude blikjes opgedronken. Om de tijd naar het eten te overbruggen werden er al diverse spelletjes gespeeld om bier. Stef Stuntpiloot en verschillende kaartspelletjes werden uit de kast gehaald. Tevens kwamen de 1 kilo zakken mandarijnen tevoorschijn, "netjes” (met dubbele betekenis) volgens Bas de Jong.

Er werd eten besteld bij Santa Maria in Maasbree en rond de klok van 21.00 uur konden we uiteindelijk eten. Na het eten, wat bij de meesten goed smaakte, was het tijd om te mexen. Afwisselend was het hele team compleet aan de lange mex-tafel. Ook Ravi Rajcomar ontliep de dans niet. Als niemand zich onttrekt aan de groep is dat natuurlijk het leukste en dus was bijna continue de groep compleet aan die lange tafel. De ene na de andere mex werd gegooid, waarbij vooral Daan van Rooijen de longen uit zijn lijf blèrde. Ook Wilko kreeg een drie dubbele mex te verwerken, maar Amar Mahmood steunde hem: "Wilko is mijn trainer en ik steun hem”. Sommige deelnemers ‘verdwenen’ ineens van tafel, maar werd er eentje betrapt. De ‘anonieme’, maar de bekentenis van Lasse Rogie volgde al snel. Bas Posner en Jeroen Pröpper bleven ongemoeid aan tafel.

Hoe laat de eerste avond eindigde weet ik niet meer precies, maar de kamer van Friso van der Werf, Jesse Swagemakers, alwaar ook Mert en Lasse sliepen werd nog lang belaagd, dat gebeurde met water, WC-papier, paaseitjes en Fanta. Dat moet een zooitje zijn geworden…en dat was het ook!

De volgende dag moest er pas tegen 13.00 uur worden vertrokken naar het sportpark van die dag dus de tijd maakte ook totaal niets uit. Er kon immers ‘uitgeslapen’ worden. Wessel Vis was als eerste, volgens eigen zeggen, "veel te vroeg” wakker. Na het ontbijt, voor sommigen inmiddels lunch vertrokken we naar Odiliapeel, 45 minuten vanaf Maasbree. We arriveerden ruim op tijd, maar door de bezette kleedkamer was er niet veel tijd meer voor een goede warming-up. De (muziek) box van Jeroen zorgde wel meteen voor sfeer op het complex van de plaatselijke Rooms Katholieke Sport Vereniging. De eerste wedstrijd werd dramatisch begonnen. In de eerste helft van de wedstrijd die twee keer 18 minuten duurde keek A1 al tegen een 0-3 achterstand aan tegen Alphense Boys. Na een preek in de rust was de tweede helft een stuk beter, eindstand alsnog 0-4. 

Na elke wedstrijd heeft het team een ‘wedstrijd’-rust, ongeveer 45 minuten. Het was lekker vertoeven als het zonnetje er doorheen kwam, maar koud als ‘ie zijn weg niet door de wolken konden vinden. De tweede wedstrijd stond gepland tegen Liskeard Football Academy uit Engeland. Na de kansloze eerste nederlaag werden de wedstrijden al snel niet heel serieus meer genomen. Ook al ging het over het algemeen wat beter dat tweede duel, maar toch werd ook deze wedstrijd ging met 0-4 verloren. En dat terwijl de doelstelling toch was; voorkomen dat er de tweede dag al om 9.00 uur gespeeld moest worden. Het tegenover gestelde werd nu bereikt. 

Ook na de tweede wedstrijd zorgde Jeroen voor de muziek en voerden Friso, Lasse en Bas de Jong de sfeer nog wat op met een (bijna) perfect uitgevoerd dansje, waarvoor applaus volgde van niet alleen de eigen teamgenoten, maar ook iedereen op het terrasje voor de kantine!

De laatste wedstrijd van de eerste dag ging op het hoofdveld tegen de thuisploeg. Tot aan de rust bleef het 0-0. Na rust viel Bas de Jong in en kreeg de eerste grote kans, maar kreeg de bal niet hard genoeg richting doel om de doelman te verrassen. Inmiddels wisten we ook dat er bij winst nog een ontsnappingsmogelijkheid in zat om de laatste plaats te ontlopen. We waren beter en hadden een veldoverwicht in de tweede helft, maar het doelpunt viel via de kluts aan de andere kant. Zo werd ook de laatste wedstrijd verloren (0-1). Met 0 doelpunten voor en 9 tegen werd A1 laatste in de poule en dus veroordeeld om op zondag om 9.00 uur acte de présence te geven.

Aangezien we de derde wedstrijd pas om 17.15 uur speelden en het eindsignaal dus rond de klok van 18.00 uur klonk was het alweer bijna etenstijd. In de 45 minuten terug naar Maasbree bedachten Wouter en Wilko dat het handig zou zijn dat we de plaatselijke snackbar maar moesten leeghalen. Zo gezegd, zo gedaan. Ook moest er nog extra bier gehaald worden en dus reed Ties met sjouwers naar de Plus in Blerick. Aldaar bleek de Heineken op te zijn (was ook in de aanbieding), maar navraag leerde dat er een betere aanbieding was voor Brand, namelijk 2 voor de prijs van 1. Zo konden er 4 gratis kratjes worden bijgeschreven! Bas de Jong, één van de sjouwers, haalde ook nieuwe ‘netjes’.

Na het eten waren er een aantal die nog even TV keken, maar de tafel ging snel leeg voor een nieuwe ronde mexen. Doelman Jesse had enkele weken geleden een penaltyserie aan het einde van de training gewonnen. Hij pakte de beslissende strafschop in de finale. Het beloofde biertje was er nog niet van gekomen. Wilko had nu een 1,5 liter fles Grolsch bij zich, belofte maakt schuld! Toen Jesse even later een vierdubbele mex kreeg en zelf het laagste gooide, moest die fles natuurlijk leeg, en dat ging die (uiteindelijk)… Tijdens het bier halen voor de verschillende spelletjes stortte in de koelkast de ‘Brand-piramide’ in. Voorzichtig opende Bas Posner de deur van de koelkast, twee flesjes vielen kapot. Wilko nam de schade op en probeerde voorzichtig de instortende piramide tegen te houden. Terwijl hij dat deed haalde Ties de flesjes één voor één ertussenuit. Een ultieme samenwerking om het bier te redden! Het lukte en dus bleef de schade beperkt. Iedereen zong: "Wilko is mijn trainer en ik steun hem!”

Later op de avond had iemand bedacht, nadat er weer heel vaak een mex gegooid was en dat dus geblèrd werd, dat het leuk zou zijn om thuis te komen met het bordje Blerick. Het zou echter een barre tocht worden, omdat Blerick lopend niet naast de deur is. Ze gingen echter toch… de thuisblijvers bedachten later dat die groep ‘thuisblijvers’ wel genoegen kon nemen met Maasbree, dat was immers maar een klein stukje, zeker in de verhouding tot de afstand naar Blerick. Beide groepen kregen het plaatsnaambordje niet los. En dus op zoek naar iets anders… Ondertussen beleefde Daan, vroegtijdig afgehaakt bij de eerste groep, zijn eigen avonturen bij Dalwigk (ons huisje) met enkele Polen. Er was daar immers niemand meer van ons en alle deuren zaten op slot. De tweede groep vond een bushalte en een paal met een voorrangsbord en een vriendschapsbord met het Poolse Wolsztyn. Die groep splitste zich, aangezien het erg druk was met fietsers en auto’s in Maasbree. In drie groepen liep de tweede groep terug naar onze accommodatie. Op de Venloseweg werd een tweetal aangesproken door twee politie agentes. Precies dit tweetal had geen ‘buit’ bij zich en dus kwam men ermee weg. 

Later bleek de eerste groep de afstand toch wel erg groot te vinden en dus belden zij Mert om hen op te halen. Na enige twijfel ging hij toch, maar er kwam niemand in de auto mee terug. De ‘te koop’ borden vlogen namelijk om z’n auto. Dat was ook het enige ding van betekenis wat de tweede groep had weten te bemachtigen. Daan was inmiddels verstandig geworden en zocht zijn bed op. De leden van de tweede groep liepen de eerste groep nog wat tegemoet. Bas Posner en Ties bedachten dat ze van bovenop een heuvel meer konden zien. Dat hadden ze vast gekund als Ties niet op volle snelheid een prikkeldraadhek was ingelopen. Gelukkig bleef de schade beperkt tot de bovenbenen en een kapotte broek, maar Wilko moest hem nog wel bevrijden. Uiteindelijk besloot Mert om de eerste groep het laatste stuk toch te gaan ophalen…

Inmiddels had de klok 4 uur geslagen. Napraten en pronken met de ‘buit’ volgde. Rond vijf uur ‘verdween’ men richting bed. Amar had zich voorgenomen om iedereen rond 7.00 uur te wekken, maar was op de bank in slaapgevallen. Wilko wekte hem rond 7.30 uur. Het wakker maken werkte niet. We zouden om uiterlijk 8.30 uur weg moeten gaan om de eerste wedstrijd te halen, maar die tijd haalden we net niet. Omdat de bewegwijzeringbordjes in Oeffelt ook nog eens de verkeerde kant op stonden, liepen we nog eens een kwartier vertraging op. Hierdoor haalden we de aanvangstijd van 9.00 uur al helemaal niet meer… gevolg: eerste wedstrijd verloren (0-1).

In een heerlijk voorjaarszonnetje en bij de muziek van Jeroen werd er verder ontbeten aan de terras tafels van het complex. De eerste wedstrijd was nu immers pas om 10.30 uur. Die wedstrijd, tegen het Tilburgse SC ’t Zand, viel iedereen erg zwaar. Het duel werd overdreven serieus genomen door een arbitraal trio, waardoor Wilko ditmaal niet hoefde te vlaggen. Vanaf de kant keken de coaches van beide kanten lachend naar alle verrichtingen op het veld. Doelman Jesse behoedde zijn team voor tegendoelpunten, maar slechts één vrije trap was hem toch te machtig, wéér verloren, 0-1. Tijdens die wedstrijd klonk ook Der Alte Dessauer nog door de boxen op het sportpark. Jeroen, die deze wedstrijd letterlijk niet één bal had geraakt, zocht naar stoelen om omhoog te houden. 

Na het einde van die wedstrijd liep de groep snel richting het grasveld waar de zon op stond. Men plofte neer en sloot de ogen, voor even. De allerlaatste wedstrijd volgde nog om 12.00 uur. Tegenstander was daarin WVV Constantia, de enige andere ploeg die nog geen punt had behaald en zelf nog niet wist te scoren (slechts gescoord doormiddel van één eigen doelpunt), maar bij ons was de fut er nu écht helemaal uit. Wessel kon echt niet meer spelen en eigenlijk gold dat voor het merendeel van het hele team, maar meer dan één wissel hadden we niet. Coach Wouter zat met zijn handen in het haar. De doelpunten bleven vallen, bij vijf-nul sloot de teller en klonk het allerlaatste fluitsignaal als muziek in de oren. 

Achter de tribune langs vertrok A1 via de achterdeur van de Easter Open. Officieel laatste… het mocht de verdere pret niet drukken. Richting Maasbree stopten we in Venray bij de Mac voor een late lunch en volgden we de verrichtingen van Feyenoord via de diverse media. Terug in Dalwigk werden er foto’s gemaakt met de pronkstukken en deden we het even rustig aan, maar voor vijven werd er alweer gemext. We overwogen om ergens iets te gaan eten, maar besloten uiteindelijk om toch weer iets te bestellen, gewoon omdat dat makkelijker was.

Ondertussen klonk Der Alte Dessauer en gingen de stoelen de lucht in en spraken we af dat ’s avonds met het hele team nog eens over te doen. Daarna wilde Ravi graag 31’en, door Wilko geïntroduceerd, met de niet mexers en zo geschiede. Het eten smaakte weer prima, alleen was de pizza van Amar ineens verdwenen en dus bestelden we een nieuwe voor hem. Er werd gemext tot de late uurtjes. Mert haakte af en werd bestoken met water en dus een nat bed, die overigens door de daders wel verschoond werd. Ook Amar haakte vroegtijdig af en viel weer op de bank in slaap. De overige tien gingen op de muziek van Der Alte rond middennacht weer met de stoelen omhoog en twee uur later gingen de allerlaatste biertjes op door de kern van het weekend (Daan, Lasse, Bas, Bas, Wouter, Wessel, Jeroen, Ties en Wilko) en moest de rest wakker gemaakt worden. Het was ook de tijd voor de beheerder om even een kijkje te komen nemen. 

De laatste ochtend (2e paasdag) stond het ontbijt klaar, moest alles zoveel mogelijk op, werd er getankt en werden de kratjes teruggebracht naar de Plus. Na het opruimen en schoonmaken vertrokken we uiteindelijk toen het bijna 15.00 uur was en keerden we na een zéér geslaagd weekend rond 17.00 uur terug op de parkeerplaats van Neptunus-Schiebroek. Het hectometer paaltje van achter het huis was het enige pronkstuk dat de terugreis had mogen meemaken. Het was een prachtig mooi weekend! 

Elk event is de afgelopen 10 edities uniek en eentje ‘om niet te willen missen’, de laatste is altijd het mooist! Mannen, bedankt voor een onvergetelijk paasweekend!