Dit is Voetbal! cup prooi voor JO17-1
Het is een mooie traditie, de teams waar ik bij betrokken ben het seizoen tegen elkaar te laten afsluiten, dan een barbecue en natuurlijk niemand met lege handen naar huis te sturen. Door omstandigheden lukte de wedstrijd de afgelopen 3 jaar niet, maar deze derde volledige versie van het hiervoor genoemde was een hele mooie. In de voorgaande twee edities was ik scheidsrechter en zodoende was dit de eerste als coach, overigens vreesde het 6e even dat ik zelf zou gaan fluiten...
Het werd de tweede keer dat JO17-1 tegenover het 6e kwam te staan dit seizoen. De eerste wedstrijd ging gelijk op en eindigde in 4-4! Het beloofde dus een spannende strijd te worden. Ruim op tijd werd er verzameld en werd de opstelling besproken. Dat je wedstrijden vooraf niet echt kan voorspellen bleek wel toen na de aftrap bleek dat het 6e de opstelling voor het eerst sinds 5 jaar had veranderd en vanaf het begin druk ging zetten. Zo verras je een tegenstander wel en ons dus ook. Onze verdediging moest terug naar wat we eigenlijk al gewend waren, maar nu toch even schakelen was. Al heel snel nam het 6e een voorsprong via Pepijn, die samen met Hessel de enige was die beide eerdere edities van de Dit is Voetbal! cup wist te winnen. En dat we nog niet helemaal weer lekker stonden opgesteld zorgde bijna voor een tweede tegentreffer. Owen deed zijn verdedigende taak en achtervolgde spits Pepijn tot op het randje van de zestienmeter. Scheidsrechter Hans-Peter zag als enige een overtreding in de sliding en wees naar de strafschopstip. Spits Pepijn normaal toch trefzeker verslikte zich in Robbie. De JO17-1-goalie, die afgelopen woensdag al heel wat strafschoppen te verwerken kreeg bij de afsluitende training, keerde de inzet en Tim reageerde (als enige!) attent in de rebound. Een doelpunt voorkomen.
Het eerste half uur was het voornamelijk het 6e dat domineerde en soms tot grote kansen kwam. In één van die momenten was het opnieuw Robbie die zich onderscheidde door met twee reflexen, twee pogingen van Hessel te keren in een paar seconden tijd. We waren slordig in onze passing en stonden nog steeds niet helemaal goed gepositioneerd, toch kwamen we er na ongeveer 20 minuten heel gevaarlijk uit. Maarten (de gelegenheidsdoelman van vandaag bij het 6e) grabbelde wat naar de bal en weer was het Tim die reageerde. Ze hielden elkaar vast om de bal niet te bereiken, toen een derde speler (linksback van het 6e) zich ermee ging bemoeien, floot de scheidsrechter. Strafschop? Ja, strafschop! Zelf heb ik niet gezien wat er nou precies gebeurde, maar dit buitenkansje konden we ons niet laten ontnemen. Willem, die in de strafschoppen serie van woensdag een goede indruk maakte, werd naar voren geschoven. Maarten dook de goede kant uit, maar Willem was trefzeker, 1-1!
We hadden moeite met de snelle omschakelingen, eigenlijk al een hele tijd, en daar profiteerde het 6e niet lang na de gelijkmaker van, gevolg: 1-2. Het was vervolgens tijd om 4 frisse krachten in te brengen. De vier kregen een opdracht mee, niet meer zoveel proberen druk te zetten en vooral controlerend spelen en meer de juiste momenten uit te zoeken voor een aanval. En dat lukte. Het waren ook de invallers die een hoofdrol speelden bij de tweede gelijkmaker. Abe gaf de bal vanaf de rechterkant uitstekend voor bij de tweede paal voor Lars. Lars was goed in positie gekomen en rondde goed af in de korte hoek, 2-2! Even later kreeg Lars in een bijna identieke situatie de kans om ons op voorsprong te zetten, maar ditmaal liet de keeper zich niet verrassen.
Halverwege volgden wat puntjes om het in de tweede helft beter te gaan doen en soms anders. Enkele aanwijzingen en we zouden hopelijk meer grip krijgen op de wedstrijd. Het was behoorlijk benauwend weer en dat zou het 6e zeker gaan opbreken na een wat beperkt aantal trainingen. Echter hadden wij het door de vele omschakel momenten ook erg moeilijk.
We begonnen goed, beter aan de tweede helft. Tot hele grote kansen leidde dat nog niet, maar wat wij wisten en het 6e niet helemaal rekening mee hield, was dat wij nog 4 wissels op de bank hadden die inclusief de rust bijna 45 minuten rust hadden gehad. Na die wissels namen we steeds meer en meer een veldoverwicht. Het 6e kwam er nauwelijks aan te pas en smeekte om een drinkpauze. Ongeveer halverwege de tweede helft kwam, de nieuwste aanwinst, Mads op het middenveld in balbezit en hij bracht op tijd Willem in stelling aan de linkerkant van het veld. Willem leverde een perfecte voorzet op maat voor Kanyé. De spits kopte de bal keurig tegendraads binnen. Het 6e stond erbij, keek ernaar en klapte nog net niet voor de uitvoering, 3-2!
De energie vloeide langzaam verder weg aan beide kanten en we verzuimden de tegenstander op hoog tempo weg te spelen. Na een paar noodzakelijke laatste wissels, ook aan beide kanten, perste het 6e er nog een gevaarlijk slotoffensief uit. We bleven gezamenlijk overeind in de laatste minuten en ontsnapten aan rood diep in blessuretijd, toen Sietse de doorgebroken Pepijn vasthield. Na maar liefst 6 minuten extra tijd (waarvan 3 voor de drinkpauze) was het dan eindelijk tijd en werd de laatste spanning omgezet in opluchting en trots!
Volgens de regels van de cup reikte aanvoerder Jeffrey van het 6e de beker uit aan Sietse, die de cup vol trots presenteerde aan het aanwezige publiek. Het was mooi om zo het seizoen te eindigen en daarna 'We are the champions' door de speaker in de kleedkamer te laten horen. Na de felicitaties aan het team was het ook tijd om de genomen, maar moeilijke, beslissing van Mink te melden. Hij gaat voor weer voor Zestienhoven spelen, na twee jaar Neptunus-Schiebroek. Mink, (nogmaals) dank voor twee mooie seizoenen.
Na het douchen volgde de afsluiting en speech, waarbij niemand met lege handen naar huis ging. Een paar nieuwe, individuele, doelstellingen werden alvast doorgenomen. Daarna volgde de barbecue en uiteraard werd er nog even gevoetbald. Een, bijna vergeten, teamfoto volgde op het laatste moment toch nog even, daardoor staan helaas ook niet alle aanwezigen erop. Hopelijk mogen we met nieuwe uitdagingen weer een normaal seizoen tegemoet gaan. Desondanks heb ik genoten van afgelopen seizoen, aan allen: nogmaals dank!