IJskoud!

Voor de tweede keer in korte tijd moesten we naar Reeuwijk. De vorige keer was het warm en benauwd, nu was het koud, ijskoud...
 
Naar aanleiding van die vorige ontmoeting hadden we iets recht te zetten, na een goede eerste helft (0-2) verloren we die wedstrijd (3-2). Het inbrengen van een O19 speler, dat dit keer zelf tegelijk in Gouda speelde, en de supporters op het terras (kantine was nu zelfs dicht) hielpen ons toen niet. Net als de vorige keer waren we ruim op tijd aanwezig op Sportpark 'De Groene Zoom'. Het gaf ons de kans om uitgebreid stil te staan bij de verjaardag van Owen en even de teleurstelling van het de komende tijd niet kunnen trainen te bespreken, dat wordt hardlopen ;).
 
CVC JO18-1 bleek de vorige keer, ondanks de 'invaller', en door de andere uitslagen een geduchte tegenstander. Ze stonden niet voor niets derde op de ranglijst. Wij moesten 'gewoon' ons eigen spel blijven spelen. Kanyé en Finne ontbraken vandaag en Abe keerde terug. Een deel van de opstelling werd bij de woensdag training al besproken en, zo gezegd, zo gedaan. De warming up ging van veld 2 naar veld 3 en tot slot naar veld 1, alwaar we weer zouden spelen. Het was koud, nat en guur in Reeuwijk. De rij-ouders zochten in de directe omgeving naar een versnapering en stonden aan de aftrap al verkleumd langs de lijn, fijn dat jullie er waren! De scheidsrechter, een neutrale dit keer, kwam pas op het allerlaatste moment het veld op en liet de spelers onnodig lang wachten, ondertussen zochten de wisselspelers Mads, Abe en Wouter snel de reserve bank op met enkele dekens.
 
Afbeelding invoegen 

Het eerste half uur van de wedstrijd was voor ons. We speelden voornamelijk op de helft van de tegenstander, terwijl Robbie eenzaam en alleen aan een tweede warming-up was begonnen, probeerden we ruimte te zoeken in de Reeuwijkse muur. Dat lukte eigenlijk niet echt, tot hele grote kansen kwamen we niet. De doelman van de thuisploeg was ook een behoorlijke sta-in-de-weg. CVC had vandaag slechts 12 spelers tot hun beschikking en daar zou later nog een O17 speler bij komen, die volgens de coach het voordeel had dat "hij nog net recht vooruit kon lopen". Het druk zetten, waar ze de vorige keer nog zo'n succes mee hadden, konden ze nu niet mee beginnen, want dat zouden ze nooit lang gaan volhouden. Wij vergaten echt door te drukken en natuurlijk is het onvermijdelijk dat de tegenstander ook eens op onze helft komt. Eigenlijk was er helemaal niets aan de hand, waar kennen we dat toch van (??), en hadden we een mogelijke aanval afgeslagen, totdat Otto bij het uitverdedigen een te korte pass gaf, zo in de voeten van een tegenstander. Die legde nog net de bal goed, waardoor iedereen bij ons uit positie kwam te staan, en schoot vanuit ver buiten de zestienmeter schitterend en onhoudbaar binnen in de verste kruising, 1-0.
 
Tegen de verhoudingen in, maar dat zijn de ongeschreven regels van het spel. Het doelpunt viel al na 13 minuten en dus was er nog voldoende tijd om dat recht te zetten. We pakten het na het doelpunt weer op, maar hoe verder we kwamen in de wedstrijd en we niet echt een weg wisten te vinden naar een doelpunt werd het wat gezapiger in het veld. Tijd dus om wat 'gif' in het spel te brengen en dan is het fijn als je Mads kan inbrengen. Hij kwam erin voor Lars en Wouter nam de plaats in van Otto. Enkele minuten later kwam het volgende doelpunt weer uit een afgeslagen aanval van CVC. Een hoekschop werd door Robbie gekeerd en snel aan Tijs meegegeven. Razendsnel stak hij het veld over en gaf de bal op de voorin gebleven Owen. De jarige spits gaf de bal op randje van buitenspel mee aan Tim, die deze perfect uitgevoerde counter een verdiend slot gaf, de gelijkmaker: 1-1.
 
Zeven minuten nadat we terecht op gelijke hoogte waren gekomen en een minuutje voor rust waren we rustig aan het opbouwen ter hoogte van de middenlijn op onze eigen helft. We bespraken al regelmatig dat als één van onze middenvelders gaat lopen we die bal dan ook moeten geven en, ondanks dat we dat nog te weinig doen, werd dat nu zeer goed uitgevoerd. Het was Finn, ook vandaag weer in het centrum van de defensie, die Tim zag vertrekken. De pass van Finn was precies op maat, in een rechte lijn net achter de verdediging. Na een korte aanname wist Tim de bal met buitenkant rechts in de verste hoek evenzo schitterend in te schieten, 1-2. Hij vierde het doelpunt bij de cornervlag met het denkbeeldige publiek, terwijl Finn de complimenten bescheiden in ontvangst nam.
 
Nog voor rust schrokken we en vreesden we even een zware blessure voor Uveys. Hij draaide weg bij zijn tegenstander en werd gehaakt door zijn tegenstander. Letterlijk bleek later, vermoedelijk bleef de tegenstander met zijn noppen haken tussen de veters van Uveys. Hierdoor werden die hard aangetrokken waardoor zijn voet even gevoelloos werd en naar de kleedkamer werd gedragen door de aanwezige vaders. In de tweede helft bleef hij uit voorzorg toch langs de kant en vervangen door Abe. Tim zou daardoor naar de linkerkant verhuizen. We bespraken ook dat het soms nog steeds simpeler mag (gewoon een bal in de voeten spelen), het veld aanvallend breder moesten houden en de tegenstander dwingen keuzes te maken. Owen was als spits nauwelijks aanspeelbaar door een aan hem klevende verdediger, maar hield zo wel twee man bezig, vanaf het middenveld met Willem, Tijs en Mads zouden we daarvan moeten gaan profiteren.
 
Na het opwarmen in de rust, leek het tweede helft net iets minder koud, maar dat had ook met de wedstrijdspanning te maken. We speelden acht minuten in de tweede helft toen CVC, dat net met 10 man stond vanwege een gele kaart, een naar waarschijnlijkheid ongevaarlijke lange bal speelde. Finn en Sietse coachten elkaar en de bal viel er tenslotte precies tussenin. In een ultieme poging bij de bal te komen kopte Finn de bal zo in de voeten van de spits, die optimaal profiteerde: 2-2. De tweede keer dat we zelf de tegenstander in het zadel hielpen, terwijl we verder eigenlijk helemaal niks weggaven. Na twintig minuten in de tweede helft waren we in de aanval en die leek op niets uit te lopen. Owen dacht daar echter anders over en was aan het doorjagen, ook bij de doelman. Hij dacht de bal te pakken en op hetzelfde moment zette Owen zijn voet tegen de bal. In de beoordeling van de scheidsrechter was de doelman te laat en dus gaf hij onverbiddelijk een strafschop. Wij moesten bekennen dat hij wel wat makkelijk was gegeven. Echter was het ook de beloning van hard werken. Er was vervolgens even overleg in het veld, immers misten Willem en Owen de laatste twee strafschoppen die we kregen. Owen nam zijn verantwoordelijkheid en schoot de bal snoeihard en onhoudbaar in het dak van het doel. En zo verkregen we weer onze verdiende voorsprong, 2-3!
 
CVC, dat nu natuurlijk op zoek moest naar de gelijkmaker, kwam nauwelijks aan voetballen toe. De wedstrijd ging nu iets meer op en neer en kreeg Robbie ook iets meer te doen, maar behalve wat corners en een gevaarlijke voorzet kwam de thuisploeg eigenlijk niet. Direct na de voorsprong kwamen Otto en Lars erin voor Hidde en Willem. Met Lars erbij op het middenveld kreeg we daar weer nieuwe energie, voordat we net als in de eerste helft teveel de duels zouden gaan vermijden. Opvallend was dat we vandaag rustig bleven in moeilijke situaties, en dan niet zo rustig dat er nonchalance optreed. Nee, gewoon rustig en kalm verdedigen. Wouter, Sietse, Finn, Otto en eerder Hidde maakten allemaal deel uit van die rust. Waren telkens op tijd en gaven zo de tegenstander geen enkele kans. We kwamen nauwelijks toe aan opbouwen en dus ging Robbie telkens voor de lange bal, waarbij vooral Owen, Lars en Tim onvermoeibaar waren. Tijs, Abe en Mads stonden goed in de omschakeling en zo speelden we het laatste kwartier professioneel en 'zakelijk' de wedstrijd uit.
 
Echter niet voordat we nog een veiliger marge wisten te creĆ«ren. Owen wist zich net over de middenlijn los te wurmen van zijn 'plakker' en gaf de bal goed mee op Tim. Wederom mocht hij op het randje van buitenspel door. De verdedigers was hij te snel af en zo had hij vrije doortocht naar de doelman. Via de doelman en de binnenkant van de paal schoot 'Mister ik-maak-nooit-drie-doelpunten' zijn derde treffer van de wedstrijd binnen. Het was de definitieve beslissing van de wedstrijd (2-4). We speelden die keurig uit, zonder problemen. Zelfs kregen we nog een mogelijkheid op een extra doelpunt, maar Abe kwam jammer genoeg een stap te kort om een assist van Tim in het lege doel te werken. 
 
In de kleedkamer warmden we op met felicitaties voor de overwinning, traktaties van Owen en wat te drinken én natuurlijk muziek. De sfeer is goed, het voetbal is goed. Komende week zoals gezegd geen trainingen, tenzij de KNVB via de tweede kamer iets kan loskrijgen voor de jeugd. Volgende week ontvangen we (ook voor de tweede keer) Nieuwerkerk. Zij speelden pas drie wedstrijden in de competitie en wonnen ze allemaal. Ondanks dat wij als koploper aan de wedstrijd beginnen, hebben de Nieuwerkerkers minder verliespunten. De vorige keer wonnen we met 4-2. Dat geeft geen garanties, dat zagen we vandaag, maar ook toen al. We speelden destijds erg goed tegen een gelijkwaardige tegenstander. Op naar een herhaling daarvan, en van vandaag!