Relaxte comeback in Nootdorp

Voor de laatste competitie wedstrijd van 2021 ging Neptunus-Schiebroek JO18-1 op bezoek bij het gepromoveerde Nootdorp en zoals vorige week gevraagd, werden er drie punten bijgeschreven.

 

De Nootdorpers wonnen in de 1e bekerfase alle wedstrijden met grote uitslagen en speelde tot ons bezoek aan Sportpark 's-Gravenhout pas drie wedstrijden in de competitie. Van onderschatting kon dus geen sprake zijn, maar al snel bleek dat het op oorlogssterkte zijnde Nootdorp geen partij zou mogen zijn. Echter hebben we juist moeite met dit soort tegenstanders. Juist dan weten we het tempo niet op te voeren. Ook hadden we vandaag weer last van het 'missen van grote kansen' syndroom.

 

We stonden koud op het veld of we hadden last van het gladde veld. Robbie speelde de bal bij het opbouwen in op Sietse. De aanvoerder gleed uit en de bal werd zo ontvangen door de spits van thuisploeg. Iedereen op het verkeerde been en het was raak, 1-0. Al na drie minuten, teleurstellend natuurlijk, maar met nog meer dan genoeg tijd om dat weer recht te trekken. We probeerden ons een weg te vinden door de Nootdorpse muur. Dat lukte maar moeizaam en bij een diepe bal ging (al dan niet terecht) meteen de vlag omhoog voor buitenspel. Na een kleine tien minuten spelen joeg Finn door op een verdediger. Beide blokten de bal, hierbij bleek dat de enkelblessure -opgelopen bij het eigen bed verschonen- toch niet helemaal lekker zat, met een vroege wissel tot gevolg. Laatkomer (net als de andere wissels) Mads had mazzel en mocht invallen.

 

Nog altijd waren wij in bal bezit en speelden we de bal rond op de helft van de tegenstander, tot de zeventiende minuut. Voor de tweede keer was Nootdorp noemenswaardig op onze helft te vinden en pardoes: 2-0. Wij, al wel wat gewend aan een achterstand, bleven rustig, maar soms iets té rustig. We verzuimden het tempo te verhogen en het verdedigende blok van Nootdorp écht uit elkaar te spelen. We maakten het veld veel te klein. Toch kregen we na een aardige combinatie via Owen een levensgrote kans en even later door een overdwarse solo van Tijs in de zestienmeter opnieuw, maar met de gedane doelpogingen konden we de doelman niet verrassen. We kregen de ene na de andere hoekschop. Zelden kregen we er zoveel en waren ze zó gevaarlijk. De thuisploeg, die nu soms met tien spelers aan het verdedigen was, had ook overduidelijk moeite met de hoekschoppen. Tien minuten voor rust werden we in het zadel geholpen door de dienstdoende scheidsrechter. Een handsbal werd bestraft met een strafschop. Owen nam na plaats achter de bal en schoot raak, 2-1.

 

Er werd afgetrapt, we heroverden de bal en zochten opnieuw de weg naar het vijandelijke doel. Uit de aanval die volgde kwam een nieuwe hoekschop. Bij het wegwerken van de bal kwam deze weer tegen een hand van een Nootdorper. Volgens de letter van de wet kan je zo'n bal natuurlijk op de stip leggen, maar eerlijk is eerlijk; ik had het als 'thuis' scheidsrechter nooit gedaan, voor de tegenstander binnen drie minuten na een ander mazzeltje. We mochten niet klagen, dat deed de thuisploeg natuurlijk wel. Owen, toch al blakend van het zelfvertrouwen, nam opnieuw plaats achter de bal en schoot andermaal keurig raak: 2-2. De wedstrijd weer 'open'. Nou ja open? Het was tenslotte al continue eenrichtingsverkeer geweest. Tussen de twee strafschoppen door waren Abe en Otto ingevallen voor Lars en Wouter. Nog voor rust bleven Mads en Tijs de ene na de andere hoekschop voor het doel slingeren. Willem en even later Sietse, met een lekkere kopbal op de lat, waren onfortuinlijk in de afronding waardoor de gelijke stand bleef staan tot aan de rustpauze.

 

Hierin was zoals elke week meer drukte om het terugvinden van shirtjes, trainingsjacks of handschoenen dan om de wedstrijd en het verloop ervan, waarbij moet worden opgemerkt dat dat zeker niet bij iedereen zo is. We vroegen ons hardop af of we iets hadden geleerd van de wedstrijden bij SC Woerden en bij GHVV... we zouden toch echt moeten gaan proberen om het tempo wat te verhogen en het veld aanvallend groter te maken. Willem moest met pijntjes voorlopig even afhaken en daarmee werden de smeekbedes van de deze week wat grieperige Tim verhoord. Hij smokkelde als echte liefhebber schoenen, scheenbeschermers en tenue mee het huis uit en mocht bij aanvang van de tweede helft invallen.

  

Eigenlijk was het de tweede helft niet heel veel beter dan de eerste helft, maar we werkten er wel voor en lieten de tegenstander nooit echt heel gevaarlijk worden, in de hele tweede helft moest Robbie slechts één keer echt ingrijpen. Wat we wel goed deden is later beginnen met aanvallen en niet te snel, vaak onnodige, risico's nemen. De afstand naar het doel werd er groter door, maar met snelle uitbraken zouden we dat goed kunnen uitvoeren. Na een kwartier in de tweede helft was daar zo'n moment. Uveys kreeg de bal aan de zijlijn mee. Twee Nootdorpers probeerden hem (onreglementair) af te stoppen, maar hij was ze te snel af waardoor de ene de ander fors raakte. Dit gebeurde voor onze dug-out en doorspelen was vanuit daar het devies, want als je 'ons' zo wilt afstoppen gaan we de bal niet uitspelen. De scheidsrechter ging hier volledig in mee en liet de aanval voortduren. De aanval leek echter dood te bloeden toen de pass van Uveys niet aankwam. Nootdorp kreeg de bal onder druk van Owen echter niet weg en Abe, die zo de bal in de voeten kreeg, gaf mee aan Owen. Hij bracht de bal met buitenkant links voor het doel, alwaar Nootdorp opnieuw vooral zichzelf in de problemen bracht. De bal viel voor de voeten van -wie anders dan- Tim. De bal ging via de binnenkant van de paal binnen voor de verlossende 2-3 voorsprong! Een kolderiek gezicht langs de lijn en helemaal als je zo de beelden terugkijkt. Echter ook deze tellen...

 

De wedstrijd lag hierna enkele minuten stil vanwege de eerder genoemde blessure. Hij werd na enige tijd naar de kant gedragen, opvallend daarbij was dat de aandacht van twee vaders (een zelfbenoemde coach en grensrechter) vooral uitging naar de beslissing van de scheidsrechter en nauwelijks naar de geblesseerde speler. Terwijl juist de scheidsrechter hier niets aan had kunnen veranderen. De speler zou vermoedelijk, als hij Uveys geraakt had, minimaal zijn tweede gele kaart hebben gekregen (de eerste was in de eerste helft voor praten, voorbeeld doet volgen...). Als de wedstrijd hervat wordt krijgen we niet veel later een vrije trap en denken we aan het uitbreiden van de score. Finne mag dit keer plaats nemen achter de bal, maar zijn inzet mist de nodige power om de ingevallen doelman te verrassen. De sluitpost maakt zich ondertussen om werkelijk alles druk en beledigd daarbij de scheidsrechter meermaals. Vermoedelijk om verdere (eenzijdige) escalatie te voorkomen was de beste man 'Oost Indisch doof'.

 

De wedstrijd kabbelt voort en ondanks dat we dus nauwelijks in de problemen kwamen moesten we met slechts één doelpunt verschil geconcentreerd blijven. Wouter en Lars waren inmiddels ingevallen voor Hidde en Uveys. Finn bleef langs de kant, maar wel stand-by. Een zevental minuten voor het verstrijken van de officiële speeltijd, kwam Tijs opnieuw sterk door over de as van het veld en met een droge knal in de vrije ruimte schoot hij ons naar de definitieve overwinning: 2-4! In de slotfase was Tim nog dichtbij een doelpunt, nadat het opnieuw Tijs was die sterk speelde vanuit het middenveld en de bal meegaf, omspeelde Tim de doelman en raakte vanuit de moeilijke hoek de buitenkant van de paal. Tijs claimde in de laatste minuut van de ruim zes minuten extra tijd nog een strafschop voor een bijna identieke situatie als vorige week, maar de leidsman wilde er niet aan en dat begrepen we wel. Hij werd bedankt voor zijn leiding en de drie punten gingen mee terug in de tas naar Rotterdam.

 

De echte (rustige) coach van de tegenstander complimenteerde ons met het spel en telde de vele kansen vaak al als doelpunten. Het echte (terechte) compliment wat hij maakte was toen hij eraan toevoegde: "wat een leuk team heb je". En zo is het! Felicitaties volgden in de kleedkamer voor de jongens en natuurlijk... muziek. Ondanks de achterstand, twee strafschoppen en een scrimmage is de overwinning eigenlijk nooit in gevaar geweest. Een relaxte comeback. Bij het vertrek wensten de laatste spelers de scheidsrechter nog een fijn weekend. Volgende week sluiten we het voetbaljaar 2021 uiteraard met nóg één wedstrijd. Om 12.15 uur trappen we op eigen veld af tegen divisionist Meerburg O18-1.