Winnaars...

zijn niet degene die nooit falen... het zijn degene die nooit opgeven!

 

In de zoektocht naar een tegenstander twee weken geleden kwam ook Meerburg voorbij. Op 4 december konden ze niet, maar ze wilden wel heel graag tegen ons spelen. En zo planden we meteen dit weekend. Meerburg JO18-1 komt uit in de 6e divisie en heeft het daarin behoorlijk lastig. Ze oefenden eerder al tegen onze competitie tegenstanders CVC Reeuwijk (3-3) en Nieuwerkerk (1-1).

 

De laatste wedstrijd van het kalenderjaar speelden we nog altijd zonder Kanyé (wel aanwezig) én zonder Lars (familieweekend). Tim zou vandaag wat later zijn vanwege rijles. Grens Oscar was verhinderd en werd vervangen door David. Kevin (trainer O14-1) verving de met rugklachten kampende Hans Peter als scheidsrechter. Zo hielp de staf van O14-1 vandaag de O18-1 uit de brand, waarvoor meer dan dank.

 

Eigenlijk was het vanaf het begin van de wedstrijd vandaag meteen een open duel. Beide ploegen wilden voornamelijk graag aanvallen, ook al deden we ons verdedigende werk beter dan twee weken geleden. In de openingsfase waren wij toch wel de bovenliggende partij en hadden we al na zes minuten spelen een hele goede aanval. Finn gaf de bal op het juiste moment mee aan Mads. Mads die vandaag -eindelijk- weer eens op de nummer 10 positie mocht spelen, gaf de bal op Owen. Hij bracht ons al vroeg een voorsprong (1-0). Zoals zo vaak al gebeurde hielpen we zelf de tegenstander in de wedstrijd. Robbie was op het verkeerde moment op de verkeerde plek en de gelijkmaker was al snel een feit. Lopende de eerste helft maakten we het onszelf toch weer lastig en kwamen we niet alleen op achterstand (1-2), maar werd de score door de bezoekers nog verder uitgebreid (1-3). En toch... we waren niet kansloos, hadden moeten en kunnen scoren. We verzuimden dat, maar zagen goede aanvallen en bij vlagen toch ook echt goed positiespel.

 

We gaven de achterstand voor rust een wat beter aanzien met weer een goede aanval die dit keer bij Abe startte en door Tijs werd doorgegeven aan -weer- Owen, de spits scoorde en bepaalde de ruststand op 2-3. Halverwege bespraken we wat we niet moesten doen en ook wat we wel moesten doen, daar was best even wat over te zeggen. We begonnen echter ontiegelijk slecht aan de tweede helft en incasseerden heel snel twee doelpunten (2-5). In de rust was Tim ingevallen en die zorgde voor ons derde doelpunt na een één-tweetje met Owen (3-5). Halverwege de tweede helft deden we een kleine omzetting, ondanks de achterstand geloofden we nog steeds in een goed resultaat. We stonden dan wel achter, maar het was een gelijk opgaand duel. En toch... het werd 3-6. De wedstrijd leek gespeeld én verloren.

 

Dat lijkt misschien zo als je naar de stand kijkt, maar als je een wedstrijd van Neptunus-Schiebroek JO18-1 bezoekt (of terug leest in dit geval), dan weet je dat er in de resterende 17 minuten nog van alles kan gebeuren. Als we op dat moment na een assist van Uveys via Owen -zijn derde van de wedstrijd alweer- de score weer verkleinen naar twee doelpunten (4-6), gaan de remmen los. We hebben in het laatste kwartier de ene na de andere aanval en zien slechts enkele keren de bezoekers op onze helft acteren. De frustraties nemen toe bij de bezoekers, want ze voelen de wedstrijd uit de handen glippen op het moment dat we met Uveys en Owen razendsnel counteren. De bal gaat van Uveys naar Tim en hij brengt de bal terug voor het doel waar Uveys positie had gekozen. De inzet was dusdanig goed dat een verdediger de bal alleen nog in het eigen doel kon werken (5-6). De klok tikte door en enkele minuten na de aansluitingstreffer was de gelijkmaker al een feit. Tijs brak door met een sterke actie -wat gaat dat elke week toch steeds beter en beter-, zijn schot belandde nog op de paal, maar in de rebound was het andermaal Owen die raak schoot, 6-6!

 

Het was nu echt alles of niets. Dat wisten we allemaal en iedereen ging er ook helemaal voor. Een aanvaller van Meerburg leek door te breken, maar de zeer goed spelende Finn liet het niet toe en zorgde met een perfecte sliding dat het gevaar werd voorkomen. Dit was tegen het zere been van één van de coaches van Meerburg, terwijl de spelers zelf er veel minder om maalden. Het was naar mijn mening dan ook de onrust die zij, langs de kant, veroorzaakten, waardoor Meerburg de controle van de stand niet kon vasthouden. Als even later Finn bij een nieuwe verdedigende actie geblesseerd -kramp- de wedstrijd moet verlaten komt Wouter hem vervangen. Sietse, die hiervoor als rechtsback (de eerdere omzetting) regelmatig mee op kwam en de Meerburgers daarmee naar achter dwong, ging weer terug naar het centrum.

Als een minuutje voor tijd Mads op het middenveld de bal meegeeft aan de opkomende Wouter, die volledige werd vrijgelaten, hebben de bezoekers geen antwoord. Wouter speelt Owen aan en met een welgemikte trap schiet hij de bal strak in de rechterbenedenhoek, 7-6! De voorsprong was een resultaat van niet opgeven, blijven strijden én teamgeest. De overwinning werd dan ook uitgebreid en gezamenlijk op het veld gevierd (inclusief de wissels van dat moment, behalve Finn die zijn kramp weer voelde opkomen). Het was een klein feestje, en terecht! De laatste minuut die werd aangegeven zorgde niet meer voor problemen en dus werd deze gekke laatste wedstrijd van 2021 met een overwinning afgesloten.

 

Met de nadere lockdown in het verschiet spraken we af dat we vanaf 15 januari weer zouden gaan starten, maar juist die lockdown zorgt nu nog voor een paar trainingen overdag. Omdat het kan zeg maar, én op eigen initiatief. Bij een overwinning als die van vandaag hoort natuurlijk een traktatie, dus kwam er nog een overwinningsdrankje en natuurlijk was er muziek en een hoop gezelligheid. Het was een bijzonder jaar, dat 2021. Ik heb genoten van de vele voetbalmomenten die we samen hebben beleefd. Van avondklok tot trainen in de middag. Waar andere teams (rond dezelfde leeftijd) alleen vragen of er ruimte is op de velden, doen wij het gewoon wel. Hierom en om al die andere momenten genoten van deze groep in zijn geheel. Het vieren van dat laatste doelpunt, kippenvel. Mooi! Bedankt voor al die momenten. 

 

Op naar meer moois in het nieuwe jaar. Het (nog) verder ontwikkelen van de al genoemde teamgeest. Het minder makkelijk weggeven van tegendoelpunten. Meer continuïteit krijgen in het innemen van de juiste positie in het veld. Het onszelf vaker belonen van goed spel. We gaan ervoor binnen de mogelijkheden én regels. Tot in 2022!