Genieten langs de lijn!

Een week geleden klonk We Are The Champions uit de speakers in de kleedkamer, het geloof groeit elke week.

 

Vorige week vertelde ik al dat het genieten was in de eerste 35 minuten, vandaag was dat (bijna) heel de wedstrijd het geval, tegen Lugdunum, in de Romeinse tijd nog de benaming van tegenwoordig bekende steden zoals Lyon. Voor Leiden bleek dat later onterecht, toch zijn dus de sporen van deze benaming nog terug te vinden zoals in de naam van de tegenstander van vandaag LVV Lugdunum uit 1919. Maar genoeg geschiedenis les in de toch al zware toetsweek. We stonden voor het eerst tegen deze tegenstander en zelf ben ik de afgelopen jaren al heel wat clubs tegen gekomen, maar deze nog nooit. Oorspronkelijk was er een verwarring in het vaststellen van de wedstrijden ontstaan. Lugdunum had namelijk twee wedstrijden gepland staan. Gelukkig lukte het hen om de wedstrijd tegen Spijkenisse te verzetten, zodat wij gewoon konden spelen. Daarin ontbrak Uveys nog altijd vanwege een enkelblessure (wel aanwezig) én Kanyé, die per direct en in overleg de overstap naar JO19-1 heeft gemaakt.

 

Omdat scheidsrechter Hans Peter met rugklachten had afgezegd moest er lastminute naar een vervanger worden gezocht. Die werd gevonden in (van een aantal jongens) oud-trainer Anish Meijer. Tegenwoordig verhuisd naar 'Niemandsland' en aanstaand vader van een kleintje. Het weerzien werd met veel enthousiasme ontvangen. De binding blijft altijd, mooi! Net als vorige week begonnen we stormachtig aan de wedstrijd en dat had niets te maken met 'Eunice', die net was gaan liggen en ook niet met 'Franklin' in opkomst, maar toch echt met het eigen spel. Na een goede aanval kregen we een hoekschop. Owen nam plaats achter de bal en die leek bij de eerste paal terecht te komen bij Tim. Samen met een verdediger raakte echter niemand de bal en zo viel 'ie bij de tweede paal voor de voeten van Willem. Er tegenaan lopen was voldoende voor een snelle voorsprong: 1-0!

 

Ook hierna bleef het spel goed en verzorgd, tegen de wind in. In tegenstelling tot een week eerder wisten we echter niet meer doelpunten te maken terwijl we daar toch echt de kansen wel voor kregen. Natuurlijk was het onvermijdelijk dat de bezoekers ook voor ons doel zouden komen, een schot van afstand werd door Robbie in twee keer gepakt en vlak voor rust ging de bal via Robbie en de lat rakelings over. In de rust wat mixt-feelings. 1-0 is krap en had meer kunnen (moeten) zijn en toch ook vooral complimenten, want het voetbal was goed en onder de indruk van een tegenstander zijn we al een tijdje niet meer. We spelen ons eigen spel, met een sterk blok op het middenveld, dat vandaag weer erg belangrijk was. Opnieuw een tegenstander die moeite had met de man meer situatie die we daar willen creëren.

 

In de tweede helft bleef opnieuw een doelpunt (te) lang uit. Slechts een paar kleine slordigheidjes zagen we aan onze kant, maar toch vooral rust en geen paniek nu de verlossende tweede treffer uitbleef. Otto, Finne, Sietse en Hidde hielden het dicht achterin. Finn en Tijs speelden erg goed, en de als wissel gestarte Mads, was weer een ware plaag voor elke directe tegenstander. Lars en Tim zochten ruimte aan de zijkanten en Owen probeerde het juiste gaatje te vinden om aanspeelbaar te zijn of voor een schot. Het speloverwicht was er, we waren sterker, maar zochten dus lang naar dat tweede doelpunt. Totdat Owen na bijna 20 minuten dat ene gaatje vond, maar daarbij toch weer de doelman op zijn weg vond. Mads reageerde echter alert en schoot raak in een zeer druk 5 meter gebied: 2-0.

 

Het verzet van de tegenstander leek gebroken, maar terwijl nog niet iedereen het wilde opgeven, kregen we een paar minuten later een ingooi aan de linkerkant van het veld. Lars gooide de bal in de voeten van Tim. Na een perfecte aanname passeerde hij zijn tegenstander en speelde Mads aan. Hij draaide zich heerlijk vrij en schoot de bal met het nodige gevoel (en een beetje geluk) hoog over de doelman, schitterend: 3-0! Zie ook het filmpje, het doelpunt dingt mee naar het landelijke 'moment-van-de-week' (stemmen dus! - als je dat nog niet hebt gedaan). De wissels, uiteindelijk een paar minuten later dan 'normaal', vonden plaats. Willem verving Lars, Wouter kwam erin voor Sietse en Abe kwam Tim vervangen. Ook in de laatste 20 minuten waren we de bovenliggende partij. Niet alleen wilden we meer doelpunten maken, Abe kwam plots in de positie om te scoren maar leek te schrikken van de ineens geboden ruimte, maar we wilden ook vooral 'de nul' houden. Daar hadden we ieders bijdrage voor nodig. Dat dat ook lukte zonder defensie linie leider Sietse, die de laatste weken wat last had van zijn borst en uit voorzorg naar de kant werd gehaald, mag voor de andere verdedigers als groot compliment worden gezien.

 

De frustratie over bepaalde situaties waren er aan beide kanten en hoewel het met een sisser afliep werd Owen extra getriggerd om toch weer een doelpuntje mee te pikken. Mads speelde hem aan op het randje van de zestienmeter en met een welgemikte trap zette hij de 4-0 op het denkbeeldige scorebord, dat door 'Eunice' was omgewaaid. Direct werd zijn wissel voorbereid en kreeg Tim nog extra speelminuten in de spits. Na enkele minuten kreeg hij echter kramp en terwijl Owen al opstond om erin te gaan, mocht Lars resterende tijd volmaken. In de slotminuten was er aan beide kanten nog een potentiële strafschop situatie, maar de bal ging niet meer op elf meter. We wonnen, met 4-0! Een tevreden en breed uit lachende Robbie stapte van het veld. De man of the match van deze week werd Finn! Om man of the match te worden hoef je niet de nul te houden (want zeg nou eerlijk hoe gevaarlijk was de tegenstander in de tweede helft), te scoren (want dat hadden we veel vaker kunnen doen) -hoe mooi de doelpunten ook zijn-, een beslissende pass te geven of een perfect tackle uit te voeren. Soms is het 'gewoon' genoeg om continue en altijd op de juiste plek te zijn...

 

We verstevigden de koppositie. En dat deden we met goed en geduldig voetbal, maar hielden wel het tempo in de wedstrijd. Vitesse Delft speelde gelijk, want het was uit (in Woerden). Nieuwerkerk maakte dit weekend geen fout. Voor komend weekend staat de aanvraag voor een oefenwedstrijd nog uit, de komende 12 uur wacht ik de laatste uitvraag nog even af daarvoor (en anders waarschijnlijk een vrij weekend). Op 5 maart hebben we sowieso een vrije zaterdag en dan hervatten we de competitie weer op maandag 7 maart met een thuiswedstrijd tegen Nieuwerkerk, dé topper van dit moment. Aftrap is dan om 19.30 uur. In deze avond wedstrijd kunnen we de bezoekers al relatief vroeg in het seizoen 'schaakmat' zetten.

 

Tot slot wil ik afsluiten met een citaat van Johan Cruijff: "Als wij de bal hebben, kunnen zij niet scoren"