Sportieve revanche vol adrenaline

Wat een avond, wat een wedstrijd, wat een energie en soms... wat een ergernissen, maar vooral weer een overwinning, 3 punten en op weg naar iets moois!

 

Na de wedstrijd tegen Cabauw stond 2 dagen later alweer de volgende wedstrijd gepland, Vitesse Delft kwam op bezoek naar de Hazelaarweg, nadat vooral zij vorige week niet wilden spelen vanwege teveel afwezigen, maar wat mogen we achteraf om meerdere redenen blij zijn dat het toen niet doorging... Een avond wedstrijd, opgeladen voor een belangrijke pot, een scherpe warming up, een scheidsrechter van de KNVB - 'Joop KNVB' noemen we hem ook wel - en het willen halen van revanche, een sportieve revanche. En dat allemaal samen was nodig na de al grimmige pot in Delft. Alwaar we tegen 12 man speelden, maar we hebben het steeds gezegd en nu dus ook: we hadden de geboden kansen ook toen gewoon moeten afmaken. Dat dat nu juist hetgene is dat Vitesse Delft zichzelf mag verwijten maakt het natuurlijk extra mooi. Terwijl Finne nog rustig thuis op de bank zat, verzamelden we rond de klok van 18.45uur. Een paar kleine omzettingen werden gedaan in het belang van deze wedstrijd. Captain Sietse had aangegeven niet helemaal fit te zijn, maar startte ondanks dat toch aan de wedstrijd, precies hetzelfde zoals afgelopen zaterdag met Finn.

 

De energie was zeker aanwezig en al na enkele luttele seconden (niet overdreven) had Owen dé kans om een 1-0 voorsprong te realiseren, maar hij kreeg de voet net niet helemaal lekker tegen de hoge bal en zag de inzet naast gaan, wat een start was dat geweest! De openingsfase was voor ons, maar Vitesse Delft wist de wedstrijd na een tiental minuten helemaal om te draaien. We moesten achteruit, maar kregen de organisatie niet goed op orde. De bezoekers probeerde om via snelle mensen en met veel geschreeuw vanaf de zijlijn door te breken. Soms lukte dat een beetje, maar eerst hadden we het nog goed onder controle. Vitesse Delft werd echter steeds gevaarlijker. Robbie moest in die fase tweemaal ingrijpen, en deed dat op geweldige wijze! Na een hoekschop scoorde Vitesse Delft en leken we op achterstand te komen, het vlagsignaal van Oscar na de weer ingebrachte bal, waar we goed stapten, werd na kort overleg overgenomen door de scheidsrechter en dus bleef de stand zoals we waren begonnen. Even later haalde Sietse een bal weg uit het lege doel en waar de tegenstander vooral bezig was met het beïnvloeden van de stoïcijnse scheidsrechter én door hier hands te claimen, probeerden wij uit alle macht de organisatie op orde te krijgen. Dat lukte niet. Sietse werd bedankt voor de inzet, maar het was duidelijk dat dit niet zijn wedstrijd zou worden en dus gewisseld voor Finn, die ook meteen de aanvoerdersband overnam. Enkele minuten later was het Tijs die Willem kwam vervangen. Met een wat meer verdedigende opstelling kwam er - weliswaar langzaam - wat meer rust en voetbal in de ploeg terug. Na een goede aanval waarbij Lars de bal voorgaf en Hidde de bal met het hoofd panklaar klaarlegde voor Owen, volleerde hij de bal richting de kruising, maar vond hij de doelman op zijn weg.

 

Na een discussie met één van de coaches, die ook achter het hek werd gestuurd, had de wedstrijd enig oponthoud gekend. Terwijl mijn stopwatch al de 47 minuten aantikte - terwijl er pas pak 'm beet 40 was gespeeld - gaf Finn de bal vanaf de laatste linie fantastisch mee aan Owen. Onze topscorer zag zijn bal met een kleine touch van de doelman tergend langzaam over de doellijn gaan, maar de voorsprong - eerlijk is eerlijk: tegen de verhoudingen in - was een feit (1-0). Tot grote vreugde van alle Schiebroekenaren. We speelden hierna nóg zeven minuten, er leek geen einde te komen aan de zenuwslopende eerste helft, terwijl de aanvoerder van Vitesse Delft, de meest normale zo leek - met geel naar de kant werd gezonden. Weer kreeg Vitesse Delft een grote kans, maar het was opnieuw Robbie die zijn doel schoon hield. Na - bij mij - bijna 54 minuten was het dan eindelijk rust. Een moment om bij te komen, nieuwe energie te vergaren en aanwijzingen te geven. Zoals bij thuiswedstrijden inmiddels gewoon, wisselen Piet en ik elkaar daarin af en vullen we elkaar aan. 

 

We waren toch echt gewaarschuwd en ook in het veld werd bij de aftrap nog gecoacht dat die snelle druk van Vitesse Delft zou gaan komen. Toch was daar dat momentje van onoplettendheid en viel de gelijkmaker, 1-1. Zo snel na rust kan een enorme domper zijn en de motivatie heel snel doen dalen, maar we zijn begonnen aan een missie en aan alles is te merken dat iedereen daar ook écht voor wil gaan. Na de aftrap wordt de bal rondgespeeld en verliezen we de bal. Vitesse Delft doet hetzelfde en verliest ook de bal. Hierna weten we het spel razendsnel te verplaatsen. Owen breekt door over de linkerflank en legt de bal terug op Mads. Zijn inzet wordt geblokt en in allerijl schiet een verdediger de bal weg. De bal komt echter niet ver en rond de zestienmeter lijn terecht bij Tijs. Afwachtend als altijd, soms irritant, maar vaak ook - zoals nu - perfect getimed weet hij de bal voor zijn voeten te laten vallen om hem vervolgens werkelijk snoeihard (!!) tegen de touwen te rammen, wat een heerlijk doelpunt van Tijs, 2-1! En wat een ontlading daarna...

 

Dat we nu de betere partij waren was duidelijk, we vonden steeds meer ruimte om te voetballen en hadden rust in een zeer onrustige wedstrijd, waarin de tegenstander en met name de leiding van het team de boel probeerde op te ruien. De aftrap werd genomen en direct probeerde Vitesse Delft hetzelfde als eerder, de bal meteen diep geven. Hidde - die speelde als linkshalf - was echter naar de linksback plaats gedirigeerd en kon zo het gevaar onschadelijk maken in een toch al door hem erg goed gespeelde wedstrijd. Vijf minuten na de nieuwe voorsprong kwamen we via rechts met een nieuwe aanval. Wouter kon opkomen en zag Owen vertrekken, met een geweldige diepe bal bereikte hij de spits. Owen mocht - terecht - door na het oneerlijke vlagsignaal (de beelden zeggen genoeg) en vond in de drukte de rust en precisie voor - een verlossende twee doelpunten marge: 3-1!

 

Uiteraard konden de bezoekers dit niet hebben, de ene overtreding volgde de andere nu snel op met als gevolg dat in dezelfde actie twee spelers met geel naar de kant werden gestuurd. We speelden tegen 9 man, een ongeschreven voetbalregel is nu eenmaal dat het team dat met een man minder speelt - nu dus zelfs twee - altijd een stapje harder zal doen dan een 11-tal. Ondanks verzoeken vanuit het veld bleven we dan ook op dezelfde wijze spelen. Eén gekke uitval, een lastig moment en de marge was weer één. Beter voorkomen dan genezen. Een minuut of 7 later kermde de aanvoerder van Vitesse Delft het uit en had daarbij de tijd om hevig protesterend te roepen richting de scheidsrechter. Terwijl zijn teamgenoot 1-op-1 door kon verziekte hij daarmee zijn eigen aansluitingskans. Bovendien kreeg hij zijn tweede gele kaart. Ineens stond hij op (en was er niks aan de hand) en sommeerde hij zijn team niet meer verder te spelen. In eerste instantie wilden de coaches ook stoppen, want 'ze kennen hun spelers', voelde een beetje als dreigement. Eerder stoppen wilde ik niet en dus was een compromis om twee spelers weer - vervroegd - te laten spelen, dat werden er 3, maar zonder de aanvoerder. Weer waren er meerdere minuten aan tijd verspeeld aan niets dat te maken heeft met voetballen. 

 

Er waren op mijn tijdswaarneming nog 22 minuten te spelen, maar ik had natuurlijk de tijd niet stilgezet. Nachtwerk zou het zijn geworden. In die resterende, waarop bepaalde 22 minuten was de wedstrijd wel gespeeld. We knokten onszelf de tijd door - figuurlijk dan. Het centrale verdedigingsduo Finn en Finne wisten zich beide afzonderlijk te onderscheiden met een zeer belangrijke tackle op de bal. Vitesse Delft probeerde het wel, maar de angel was eruit. Toch bleef de spanning hoog. Supporters stonden met verhoogde hartslag de wedstrijd te aanschouwen. Vitesse Delft kwam heel dicht bij de aansluitingstreffer toen de linksbuiten aan onze aandacht ontsnapte, maar de Delftenaar voor het lege doel lepelde de bal hoog over het doel - gelukkig hebben we aan die kant van het veld hoge ballenvangers. Meerdere keren werd een speler aan onze zijde voor buitenspel afgevlagd. In de tweede helft weliswaar vaker terecht, maar het sloeg ook regelmatig helemaal nergens op. 'Á la Slot' kon ik er alleen maar om lachen. We bleven zelf nog altijd goed voetballen en combineren. De altijd hard werkende Lars, was weer een lust voor het oog en gaf de bal mee aan Tijs. Voor het doel hadden de bezoekers een miscommunicatie en werkte een verdediger de bal over zijn eigen doellijn, de counter ging echter te snel waardoor 'Joop KNVB' niet had waar kunnen nemen dat de bal de lijn had gepasseerd en dus bleef de stand 3-1. 

 

Slechts enkele minuten later kwam de wedstrijd aan zijn einde. Zuivere speeltijd was vanavond niet van toepassing, maar dat was doellijntechnologie en veel meer van de zijde van de bezoekers ook niet vanavond. Zeer, zeer tevreden werden alle spelers naar de dug-out geroepen om een mogelijk escalerend moment voor te zijn. De felicitaties waren al daar. In de kleedkamer klonk andermaal 'we are the champions' uit de speaker en werd een belofte ingelost. Het was hard werken in een spannende en meeslepende wedstrijd, waarin je oren en ogen te kort kwam om alles op de juiste wijze te volgen. Een onwijs knappe prestatie van deze jonge gasten om zo rustig te blijven met zo'n - tot op het bot - vervelende tegenstander. Een trotse trainer verliet als laatste het complex...

Komende zaterdag spelen we de uitwedstrijd bij Ter Leede. Gekke uitslagen heeft die ploeg uit Sassenheim, met een eerste elftal op hoog niveau, toch telkens. In Sassenheim wordt opnieuw concentratie, scherpte, geduld én volwassenheid gevraagd. Er is tenslotte maar één doel... Aftrap om 12.00 uur.