Duidelijke cijfers!
Een week na de geweldige overwinning in de topper tegen CVC Reeuwijk stond dit weekend een duel gepland tegen de hekkensluiter, Nootdorp JO18-1.
Dat je tegenstanders nooit mag onderschatten weten we inmiddels wel. Ook waren we de heenwedstrijd nog niet vergeten, waar we na twee uitbraken op een vroege 2-0 achterstand kwamen en door de scheidsrechter in het zadel werden geholpen met twee strafschoppen, waarvan er toch minimaal eentje makkelijk gegeven werd. Dat we die wedstrijd uiteindelijk wonnen (2-4) is niets meer dan de veerkracht die het team het hele seizoen al laat zien. Lopende het seizoen kwam daar ook nog eens steeds beter goed voetbal bij. En dat bleek een dodelijke mix waar teams geen antwoord op hadden als we ze ook beiden uitvoerden.
Voorafgaand aan het duel met Nootdorp keken we vooral naar de wedstrijd van CVC Reeuwijk. De instagram pagina van onze concurrent is ongeveer 9864 keer gerefresht in de 2 uur voor onze wedstrijd die om 12.30 uur begon. CVC Reeuwijk had al om 10.00 uur afgetrapt bij Ter Leede (daar waar wij onlangs onderuit gingen). Bij puntenverlies van CVC Reeuwijk zouden we vandaag het kampioenschap al binnenhalen. Halverwege hun wedstrijd stonden ze al voor en voelden we al dat het vandaag niet ging gebeuren. Aan het einde van de warming up kregen we de bevestiging. Ze wonnen met 1-6. Meteen dachten we, tja.. dat hadden we zelf destijds - met een beetje meer energie en organisatie - ook kunnen doen. So be it. Na de overwinning van vorige week, wisten we wel dat het vroeg of laat toch wel zou gebeuren. Want dit zouden we niet meer weg gaan geven. De wedstrijd tegen Nootdorp zagen we zeker niet als formaliteit. En Piet gaf nog een extra boodschap mee. Die duidelijke cijfers van CVC Reeuwijk bij Ter Leede? Dat kunnen wij beter!
Onder toeziend oog van weer een groot aantal supporters kwamen we al na drie minuten op voorsprong. Na een voor-actie van Owen, kwam de bal via Tim - die zich eerst leek te verslikken in de bal - terug bij Owen, die vervolgens heerlijk tegendraads raak schoot, 1-0! Maar in de rest van de daaropvolgende openingsfase wilden we teveel. Veel te veel. We ging allemaal aanvallen en vergaten de organisatie. Het leverde zeker wel kansen op, alleen werden die niet benut. We overcompenseerden weer. In plaats van rustig te blijven voetballen. Het is alleen maar goedbedoelde enthousiasme maar op veld wordt het rommelig en tegen sterkere tegenstanders wordt je in de omschakeling verrast. En dat gebeurde vandaag ook even bij de gelijkmaker. Een te korte pass op het middenveld werd onderschept en corrigeren bleek - met een sliding van Otto - niet meer mogelijk, na een klein kwartier een gelijke stand: 1-1. Een tiental minuten bleven we in dezelfde cyclus draaien, we vielen aan, kregen kansen, maar hadden het organisatorisch niet onder controle. Tot er een blessurebehandeling was bij Nootdorp. Ik sprak Finn aan op de organisatie, speel in je kracht en doe waar je goed in bent, was de boodschap en terwijl we enkele wissels toepasten ging het echt beter lopen. Na iets meer dan een half uur spelen kregen we een vrije trap op het randje van de zestienmeter, terwijl critici aan een strafschop dachten, van de goed leidende scheidsrechter Peter vd Eijk, teammanager en speler van het 3e elftal.
De overtreding werd begaan op Mads en de spelmaker nam zelf plaats achter de bal. Met een welgemikte trap raakte hij de lat, in de rebound won Lars het kopduel en via via kwam de bal op de benen van de doelman. De bal schoot omhoog en de - waarschijnlijk - kleinste van het veld, Owen kopte de bal over de half opstaande, half vallende doelman: 2-1. Een paar minuten later kwam Willem, via Finn, op het middenveld in balbezit en gaf Tim de bal. Willem liep door en dirigeerde de bal terug naar hem en gaf de bal in één keer door op Owen, die hiermee vrij kwam door het snelle samenspel. Owen schoot andermaal raak: 3-1. Voor rust was er het momentje waar ik eerder op doelde. We waren aan het opbouwen en onze rechtshalf kwam in de bal, met de goede intentie om de bal mee te krijgen ging onze rechtsback alvast lopen. Het was echter niet helemaal de situatie ernaar. Meteen balverlies was funest geweest. Dat gebeurde niet direct, maar wel twee passjes later. Echter was het Finn die toen het gevaar had gezien en het voorkwam met een onderschepping, op de rechtsback positie. Met kleine simpele dingetjes kan je veel problemen voorkomen, een beetje vooruitkijken en logisch nadenken. We doen dit allemaal al steeds beter, maar er zit nog wel rek in.
Nog voor de rust scoorden we voor een vierde keer. Tim nam een hoekschop en zoals vaker werd Sietse gezocht in de zestienmeter. De aanvoerder kreeg de bal dit keer eindelijk weer echt goed en kopte de harde bal, onhoudbaar tegen de touwen, 4-1. Halverwege was er natuurlijk niet veel op te merken en gaven we alleen aan dat we zo'n openingsfase echt beter kunnen op organisatorisch gebied. Én, laten we nou eens écht duidelijke cijfers neerzetten. Net als vorige week kwamen we weer sterk uit de kleedkamer en liep ik weer nog ter hoogte van de cornervlag toen het na een goede en snel lopende aanval Tim was met een grote kans. Hij raakte echter de lat. Twee minuten later was het alsnog raak. Finn werd ter hoogte van de middenlijn over de rechterflank door Lars weggestuurd. Finn was echter helemaal alleen en zag aansluiting te laat komen. En wat doe je dan als je toch al bezig bent aan een geweldige wedstrijd? Dan pak je je zelf- - en verkregen - vertrouwen en schiet je de bal van de rechter zestienmeter punt op fantastische wijze in de linker kruising, iedereen verbouwereerd achterlatend om een vijfde doelpunt te vieren, als team! (5-1)
Direct na de aftrap kwamen we weer in balbezit en ging de bal over de schijven Owen en Willem snel naar Tim. Onder druk in de zestienmeter bracht hij de bal goed voor en wist Lars de bal in het lege doel te werken, knap samenspel weer hoor, 6-1! Het duurde nu een paar minuten voor we weer konden scoren. Tim, ja weer hij, ging vanuit de ingooi een één-tweetje aan met Lars en gaf met een geweldige actie een masterclass in de zestienmeter, de verdediger(s) het bos in sturend, en legde de bal vervolgens terug op Owen. Die rustig kon aannemen, de bal goed kon leggen en inschieten, 7-1. Een paar minuten later bleek dat Robbie vandaag niet helemaal voor niks was gekomen en keerde een 1-op-1 geweldig, ook de complimenten van de O19-1 staf - waar hij deze week inviel - werden nog maar eens bevestigd. Terwijl de doelpunten en acties inmiddels opgesomd worden alsof het niets is werd er ook gewoon nog steeds goed gevoetbald. Iedereen deed zijn taak en deelde mee in het succes van de wedstrijd. Halverwege de tweede helft (pas) was het Willem die de bal van buiten de zestienmeter op doel schoot. De doelman had alle moeite met deze doelpoging en sloeg de bal zo in de voeten van de immer scherpe Owen, die zijn vijfde doelpunt van de wedstrijd liet optekenen: 8-1!
Als de topscorer niet veel later in de zestienmeter wordt neergehaald, roept hij als eerste Robbie om de strafschop te nemen. De doelman blijkt een volleerde achterbal nemer en jaagt de bal hoog over het doel. Een minuut of 10 later is het Owen's vervanger Tim (die even daarvoor ook even wisselde), die een schop krijgt in de zestienmeter. Ongelukkig misschien, maar zeker een nieuwe strafschop waard. Ook hij gunt de bal aan Robbie. De doelman lukt het ook deze tweede keer niet en ziet de Nootdorp-doelman zijn inzet keren. In de rebound kiest Uveys voor een direct schot, terwijl Tim de bal graag wilde hebben, en de Nootdorp-doelman andermaal redding brengt. Tien minuten voor tijd valt het laatste doelpunt, als Owen zijn spullen heeft verzameld om te vertrekken en de verjaardag van zijn moeder te gaan vieren, brengt Uveys de bal bij Tijs, die in de één-twee met Tim de bal keurig meekrijgt en de eindstand bepaald op 9-1! Met de vijfde assist van de dag op naam van Tim lieten we niks heel van de hekkensluiter.
Het slotakkoord was voor de hele groep. De complimenten voor een goede wedstrijd. Met, duidelijke cijfers! Als team! Zoals men met elkaar omgaat, elkaar doelpunten gunt en vervolgens samen hartelijk kan lachen om de gemiste strafschoppen. Robbie zei de maandag erop: "Nooit meer", terwijl zijn teamgenoten zeiden: "Drie keer is scheepsrecht". That’s a team, boys! That’s a heck of a team! Na een gezellige kleedkamer sessie werd als voorschot op het toch aankomende kampioenschap na afloop van de wedstrijd wat gegeten en gedronken op een zonnig terras bij de club.
Een week later speelde CVC Reeuwijk de inhaalwedstrijd uit bij, ditzelfde, Nootdorp. En terwijl wij genoten van een verdiend vrij weekend, bleek dat niet-onderschatten écht een kunst is. De Reeuwijkers kwamen na een 2-0 achterstand tot aan de rust nog tot 2-2, maar dit bleek ook de eindstand. Door dit gelijke spel heeft Neptunus-Schiebroek JO18-1 het kampioenschap gepakt in de 1e klasse. Een uitmuntende prestatie van een goed georganiseerd en evenzo goed spelend TEAM! (niet voor niets met hoofdletters; de sleutel tot succes)
Na de daaropvolgende maandag training kwam het team bijeen in de kantine, zoals we al vaker deden, en natuurlijk willen we, ondanks het gekke moment van kampioen worden, dit niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Na afloop van de laatste thuiswedstrijd tegen Woerden op 21 mei (10.30 thuis) zullen de spelers gehuldigd worden voor de prestaties dit seizoen. Op nader te bepalen momenten zal het team niet 1x, maar nog 2x stil staan bij dit kampioenschap, geschikte data worden gezocht. Gewoon omdat het kan, én omdat het verdiend is! Maar eerst spelen we op 14 mei de uitwedstrijd bij de nummer één na laatst Lugdunum in Leiden (om 10.15). CVC Reeuwijk verloor daar. Hebben we het gelezen? Hebben we het gezien? Onderschatting... het ligt op de loer. Ook nu het kampioenschap binnen is, maar juist nu gaan we laten zien dat we de beste zijn. Toch?