De dag die je wist dat zou komen...

Het bijzondere verhaal van dit seizoen in een notendop.

 

Al weken geleden vroegen we ons - soms hardop - af of de uitwedstrijd bij Lugdunum wel gespeeld zou gaan worden. De Leidenaren verplaatsten de ene na de andere wedstrijd, verloren een keer opvallend met 3-0 (normaal gesproken de te overeengekomen uitslag bij niet-spelen) en in de competitie (niet alleen bij ons in de poule) worden wedstrijd te pas en te onpas verplaatst. Corona heeft zijn invloeden gehad. Wij beperkten het verplaatsen. Tactiek voer je namelijk niet alleen op het veld. We speelden doordeweeks en zeiden bij het tweede verzoek van CVC Reeuwijk - om te verplaatsen - 'keihard': "nee".

 

Toen we op donderdag nog altijd geen bericht kregen (van Lugdunum red.) kon het vervoer definitief geregeld worden. En vrijdag begin van avond werd, zoals doen gebruikelijk, de aanvangs- en verzameltijd gedeeld. En toen kwam alsnog het bericht van Lugdunum dat ze te weinig spelers hadden. Ze kwamen niet verder dan 5 spelers en overwegen het seizoen niet af te maken. Goh... dat voorspelde ik al weken geleden. En hoe belangrijk is dan nu dat gelijke spel van Nootdorp tegen CVC Reeuwijk? De wedstrijd waardoor we zonder te spelen kampioen werden, twee weken geleden. Wat zullen ze in Reeuwijk balen van dat gelijke spel als Lugdunum zich inderdaad gaat terugtrekken. De Reeuwijkers verloren namelijk in Leiden en zouden dus 'profiteren' als Lugdunum de competitie voortijdig zou verlaten. En hoe belangrijk was onze geweldige thuisoverwinning op de Reeuwijkers nu?

 

Nadat het bericht in de groepsapp kwam, zie ik het gebeuren: teleurstelling, berusting (bij mij ook vooral) - hoe vervelend ook, maar de competitie is gespeeld, dit zat eraan te komen - en tegelijkertijd, terwijl de ene de boeken openslaat om te leren voor de examens en de ander plannen maakt voor de rest van de avond. Op zaterdagochtend uitslapen of juist vroeg opstaan om te leren.  

 

Zaterdag is nog steeds de mooiste dag van de week, maar dit weekend geen saves van Robbie, geen Sietse - als captain - aan het roer, geen Finne op avontuur, geen Hidde op de linkerflank en geen Wouter op de rechter, geen Otto die zijn tegenstander opvreet, geen Finn die voetballend de lijnen uitzet, geen strijd en rushes van Tijs, geen met assistjes strooiende Tim en geen scorende Owen, geen altijd goed positie kiezende Willem, geen werklust van Lars, geen sprints van Uveys, geen Abe die zijn doelpunt zó gegund wordt en geen Mads die het vuurtje nog eens aansteekt.

 

En toch wonnen we! Met 1-4... dat is de kampioen van deze competitie. De terechte kampioen van deze competitie. We zijn bij elkaar gebleven, natuurlijk heeft de coronatijd ons ook geraakt, alleen zijn we gegroeid, beter geworden, sterker geworden, hebben we het plezier behouden en soms zelfs groter gemaakt. Het kampioenschap van het collectief, "teamwork makes the dream work". Op naar volgende week als we de laatste wedstrijd thuis spelen tegen Woerden en daarna de huldiging van de kampioenen! Ben je erbij?