A day to forget and move on

Ja, het zijn clichés dat het tegen mindere ploegen lastig voetballen is, maar blijkbaar is er nog niets geleerd van de wedstrijden tegen bijvoorbeeld een Woerden, van vorig seizoen. Waarom kunnen we wel eerst aan een organisatie bouwen tegen een hoofdklasser, maar niet tegen een potentiële degradant naar de 2^e klasse? Waarom kunnen we wel goed en met heel veel inzet spelen tegen SVS en niet tegen VVOR?

Maar ook, waarom is het toch niet mogelijk om gewoon op tijd aanwezig te zijn (ook op trainingsavonden)? Waardoor het niet mogelijk is met het op dat moment – in mijn ogen – sterkste team aan de wedstrijd te beginnen. Wekelijks zal namelijk de ene speler beter in vorm zijn dan de ander, maar als diegene dan niet de moeite deed om op tijd aanwezig te zijn… en met 16 spelers is er tenslotte wel genoeg keuze.

En dan, als dat allemaal samen valt… en ook nog eens tegen een tegenstander die wél graag wilt winnen, dan zie je wedstrijden zoals tegen VVOR. Het overkwam ons ook vorig seizoen, uit bij Woerden en uit bij Ter Leede, later in het seizoen. Ja, uitwedstrijden, "we hebben het niet gemist” hoorde ik in de kleedkamer voorafgaande aan het eerste uitduel in bijna 6 maanden. Dat bleek. Al heel snel hadden we moeite met het opportunistische spel van de thuisploeg. Zelf kwamen we er voetballend niet uit. Moesten vaak de lange bal hanteren of moesten ‘uit positie’ terug na balverlies omdat we al te ver vooruit gestapt waren. In bijna 2,5 jaar hebben we nog nooit met een links- of rechtsbuiten gespeeld, maar nu ineens wel… de posities werden niet goed ingevuld en in het veld niet gecorrigeerd. Misschien nog vaker en tot in den treurnis herhalen? En wellicht degene die dan spelen nog beter voorbereiden? In de trainingspartijen zien we steeds vaker terug dat het wel goed wordt neergezet of gecorrigeerd als het niet lekker loopt, dit moeten we tijdens de wedstrijd ook (meer) gaan doen. Een groot aantal spelers kan dat ook, en als je het even niet weet, kies dan voor de verdedigende taak eerst. Simpel voetbal (positiespel), strak inspelen, voldoende mensen achter de bal. Er zouden in eerste instantie geen wissels aan te pas moeten komen om e.e.a. recht te zetten.

Vanmiddag moest dat wel, maar als de eerste wissels plaatsvinden staan we al met 3-0 achter en meteen erna 4-0. Met een betere organisatie, maar slap ingrijpen kijken we na iets meer dan een half uur spelen tegen een al bijna onoverbrugbare achterstand aan. Als we in die fase dan ook nog eens op werkelijk domme wijze met 10 man komen te staan, dan is het leed compleet. Enkele minuten voor rust verzachten we de pijn voor ons zelf. Finne weet mee op te komen en de bal mee te geven aan Owen, die de tegenstander passeert en raak schiet (4-1). Het is een schrale troost halverwege.

In de rust bespreken we alles wat er fout ging, aandachtig luisterend werden alle bespreekpunten beaamd en met goede moed stapten we de tweede helft in. En al snel scoorden we. Uveys nam een hoekschop en Tim scoorde bij de eerste paal, 4-2. Slechts 2 minuten later kwam Finn op identieke wijze vrij, maar raakte hij de paal. De druk op het doel van VVOR lieten we toenemen en leken terug te komen in de wedstrijd. In een druk vijfmetergebied werd een bal van de lijn gehaald, de aansluitingstreffer bleef uit.

En op dat moment ging het weer mis aan de andere kant. Het was toch weer slap ingrijpen, waardoor we binnen een mum van tijd met 6-2 achterstonden. Als Finn tussentijds hard onderuit gehaald wordt en er nu geen gele kaart volgt, weten we ook definitief dat de scheidsrechter ons geen handreikingen gaat doen. We brachten Daan als extra spits om nog iets te forceren in het laatste kwart van de wedstrijd. Het was nauwelijks omgezet of Mads geeft een diepe bal op Daan, die op snelheid de verdedigers te slim af is en de bal breed legt op Owen. De spits scoorde ons derde doelpunt (6-3).

Dat het ons hierna aan het nodige geluk ontbrak is een understatement. Zo telden we een welgemikte trap van Mads al nadat hij zelf de kans creëerde, maar hij zag de bal via de binnenkant van de paal weer het doel uitspringen. VVOR was inmiddels met alle spelers gaan verdedigen en aan onze kant miste ik soms de onvoorwaardelijke inzet en strijd (die er wel was tegen bijvoorbeeld Barendrecht) om de schade verder te beperken danwel te repareren. Met nog een extra aanvaller was ook een ultiem slotoffensief niet succesvol. In de laatste drie – van de toch 6 extra – minuten werden de oververhitte Mads en Owen vervangen om niet tegen onnodige kaarten aan te lopen vanwege frustraties. Terwijl er nu wel een speler van VVOR met geel langs de kant zit.

Nee, vandaag was niet goed. En oké dat kan gebeuren. De manier waarop en tegen deze tegenstander zorgde echter wel voor een lange kater dit weekend. Er was genoeg om vandaag over te klagen en nog veel meer dan in dit verslag naar voren komt, maar dat lijkt me niet verder nodig, want over het algemeen is er vrij weinig te klagen. Met een trainingsopkomst – na vanavond (woensdag na de wedstrijd) – van maar liefst 93% na de eerste paar weken zijn we aan een unieke reeks bezig in deze leeftijdscategorie. Als ik soms en in het verleden collega trainers hoor(de) klagen daarover in deze leeftijdsgroep… en daarnaast de steeds betere wedstrijden van daarvoor, dan was dit: "A day to forget and move on”, thanks on David for the quote.

Zaterdag krijgen we de kans om tegen hekkensluiter Alexandria’66 revanche te nemen op deze wedstrijd en te laten zien dat we wel kunnen organiseren, simpel voetballen, strak inspelen en voldoende mensen achter de bal kunnen houden met veel inzet én plezier tegen een zwakkere tegenstander, want dat is op voorhand al duidelijk. Een ruime overwinning (resultaten op doelsaldo zijn bepalend) zet ons dan met één been in begeerde volgende (knock-out) bekerfase (daarna zijn we afhankelijk van de resultaten van de andere uitgestelde wedstrijden). Op het eigen veld trappen we zaterdag af om 11.00 uur. Mag ik daarna weer uitsluitend lovende woorden schrijven? Dat is veel leuker…