Strijdend naar nieuwe overwinning

De lastige en zware uitwedstrijd bij SVS werd met veel strijd en inzet gewonnen op echt gras.

 

Afgelopen woensdag trainden we toevalligerwijs op gras omdat de verlichting van de kunstgrasvelden het niet deed. Het leek even op een vooropgezet plan, maar dat was niet het geval. Erg vond ik het niet. Vond het wel fijn dat we een keer op gras konden trainen voor de wedstrijd bij SVS, waarvan we wisten dat er op echt gras gespeeld zou gaan worden en het toch al niet makkelijk zou worden. Op de training speelden we één van de betere partij spelen van het seizoen, dat met een 8 tegen 8 ook in opkomst erg goed was. Alleen de van blessures herstellende Robbie en Tim ontbraken. Op zaterdag waren ze beide gelukkig weer present, bij de wedstrijd ontbrak alleen Wouter vanwege een weekend met de studievereniging.

 

Bij aankomst op het terrein van SVS hadden de meeste spelers met het zicht op 2 kunstgrasvelden nog even de hoop, maar we moesten toch echt op gras. Het veld lag er bij zoals dat vroeger altijd was. Modder in de doelgebieden, slecht gemaaid, beschut en omringd door bomen, nauwelijks zichtbare of op sommige plekken helemaal geen lijnen en hier en daar een oneffenheid. Oscar en ik dachten terug aan lang vervlogen tijden. De vriendelijke scheidsrechter kwam kennismaken tijdens de warming up. Toen SVS eerder bij ons speelde (8-1 winst) lag dat volgens de SVS-coach aan de scheidsrechter. We kregen na afloop van dat duel te horen: "dit gaat bij ons niet gebeuren". We waren voorbereid op het 'ergste'. Tenminste dat hoop je dan maar als coach als je je team 'de wei' in stuurt.

 

We begonnen goed aan de wedstrijd en gaven de thuisploeg geen kans om te voetballen. Binnen 10 minuten kregen we een vrije trap op grote afstand van het doel. Echter was de doelman van SVS duidelijk geblesseerd aan de wedstrijd begonnen en had al een paar kleine probleempjes gekend. Owen nam plaats achter de bal. Hij schoot de bal hoog boven de doelman en net onder de lat tegen de touwen, de doelman kansloos achterlatend, 0-1! De strijd brak los daarna. Lars werkte hard als vanouds. Uveys en Willem kregen best ruimte, maar we gingen te vaak alleen over links. Een schot van Uveys ging rakelings naast en een poging van Finn werd van de lijn gehaald, waarna de doelman de strijd definitief moest staken. We gaven nauwelijks tot iets weg qua echt grote kansen. Robbie had tijdens de warming up meer te doen gehad en al zwarte knieën daarvan. De aanvallen van SVS waren wel gevaarlijk en met veel snelheid, maar dat pareerden we met Otto en Maas aan de zijkanten. We waren wel soms onrustig in het uitverdedigen. De tegenstander zat er telkens kort op en het veld speelde ook zeker een rol. Finne en Sietse kwamen er niet lekker in. Veel duels werden uitgevochten op het middenveld waar we vaak net iets beter waren, maar die duels gingen net als bij ons destijds niet altijd even fair. Zo werd Mads met een elleboog naar de grond gewerkt, een bizarre aanslag die de scheidsrechter volledig is ontgaan, tenminste daar gaan we dan maar vanuit.

 

Gescoord werd er tot de rust niet meer. Het onrustige moest eruit en niet te diep spelen, geen dingen gaan zoeken buiten de basis afspraken en daardoor uit positie lopen. Heb vertrouwen dat het goed komt in deze fase van de wedstrijd. Waar wissels normaal gesproken verdeeld zijn ging in de eerste helft de gehele 'aanvallende as' eruit. Dat was part of the plan. De thuisploeg was duidelijk van plan zich niet zomaar gewonnen te geven en ging de tweede helft aanvallen. We hadden het een paar keer lastig in het eerste kwartier. Er ontstonden hachelijke situaties voor het doel van Robbie. Zo stuiterde een bal na een hoekschop in het vijf-metergebied en ging aan de andere kant van het doel over de achterlijn. Zo'n 15 á 16 spelers stonden erbij en keken ernaar. We kwamen goed weg, maar met nog meer fysieke duels op het middenveld zouden we zeker in het voordeel zijn. Na een paar minuten in de tweede helft won Daan er zo eentje en stuurde Tim weg met een fantastische assist. Op het randje van buitenspel mocht hij alleen door op de nieuwe doelman en chipte deze schitterend over hem heen voor een verdubbeling van de voorsprong, 0-2!

 

We komen nog een paar keer onder druk te staan, maar de thuisploeg weet dat niet om te zetten in gevaarlijke doelpogingen. Wij komen er daarentegen een paar keer gevaarlijk uit Owen en Tim kregen kansen om de wedstrijd in het slot te gooien, maar vonden de doelman op hun weg. Sietse raakte bij een snelle tegenaanval geblesseerd en werd vervangen. Alweer werd hierna de as tegelijk vervangen, maar nu werkelijk bijna iedereen met wat positie wisselingen. De wedstrijd had dat nodig. Door Finn in de slotfase achterin te zetten ging een groot deel van de onrust eruit. Soms krijg ik de zenuwen ervan, maar in wedstrijden als vandaag is het fijn als iemand zoveel rust kan brengen op de juiste momenten. Lars kwam ernaast te staan. Hard werkend en gewoon opruimen wanneer nodig. Stick to the plan. Beide eindigden ook de thuiswedstrijd tegen SVS samen achterin. Toen voor het eerst, dat werkte en nu lukte dat weer. Maar maandag staat het vertrouwde duo Finne en Sietse daar weer gewoon. Elke wedstrijd en elke tegenstander en op welk veld er gespeeld wordt vraagt weer iets anders van een team en daarom - ik zei het al vaker - is het fijn dat zoveel spelers op meerdere posities uit de voeten kunnen. Dat levert soms verrassende keuzes op.

 

Zoals gezegd kwamen we er meermaals gevaarlijk uit en met twee aanvallen van Tijs en Owen hadden we recht op een strafschop. Bij Tijs was de doelman te laat en raakte zelf geblesseerd. Owen schoot in de rebound raak, maar we kregen een vrije trap tegen. Owen overleefde even later een aanslag op de enkels, maar een strafschop kwam er niet. Even twijfelde de scheidsrechter, maar hij gaf hem niet. De stand moet daarin een rol hebben gespeeld. Het bleef een wedstrijd met veel strijd en 1-op-1 duels, ook waardeerden we nu meer dat het een wedstrijd was op gras, alleen de regen ontbrak. Als we een kleine 10 minuten voor tijd met Hidde rustig denken uit te verdedigen, fluit de scheidsrechter ineens. Als enige op het hele terrein heeft hij een handsbal gezien. Zelfs de thuisploeg appelleerde er niet voor. De bal is dan ook niet tegen een hand of arm aangekomen. Ondanks protesten van onze kant - waar we ons tot nu keurig afzijdig hielden van enige discussie - bleef de strafschop staan. Robbie was heel dichtbij, maar de bal was hard genoeg ingeschoten (1-2). Een verhitte slotfase zou er volgen, dat bleef gelukkig vooral in de 1-op-1 duels. Een vrije trap ging hoog over en een laatste scheidsrechterlijke dwaling bleef uit. Of we beslisten de wedstrijd op tijd. Owen kwam vanaf het middenveld ver door in de zestienmeter. Vlak voor Tijs stuiterde de bal en hij miste de bal net als een verdediger. Bij de tweede paal kwam Mink opgedoken om de beslissende en verlossende treffer te maken: 1-3!

 

We sleepten er in een zware en spannende wedstrijd drie punten uit. Er was weinig - ruimte tot - goed voetbal. Maar in tegenstelling tot de uitwedstrijd bij VVOR wel heel veel inzet. Dat is toch een hele mooie en grote vooruitgang. Absoluut terechte complimenten daarvoor! Maandagavond mogen we alweer voor een geliefde avondwedstrijd. Voor het eerst is dat op vreemde bodem. We gaan op bezoek bij GHVV'13 in Geervliet voor de Rijnmond Cup. Vorig seizoen speelden we 's morgens om 10.00 uur daar van onze allerslechtste wedstrijd (3-0 nederlaag) en de enige en dus ook laatste wedstrijd waarin we niet wisten te scoren. Het aanvangstijdstip van 20.00 uur zal ons gegarandeerd beter bevallen. De tegenstander speelt net als wij in de 1e klasse en is met een gelijkspel en winst ook goed begonnen aan de tweede fase. Het zal weer een gelijkopgaande wedstrijd worden, maar met wat beter voetbal en dezelfde inzet als zaterdag heb ik er weer alle vertrouwen in.