Rome we komûh!
Historie in Rome; het oude Rome, het Vaticaan, ‘de rellen’, een uitzinnig afgeladen uitvak en een uniek gelijkspel.
Daar zit je dan, vrijdagochtend half twaalf (start moment van schrijven), met een kopje Hollandse koffie, het enige dat ik gemist heb de afgelopen dagen. Drie uur nadat ons vliegtuig vanuit Rome was geland op Brussel Airport, ik lees de berichtgeving. En denk alleen maar, ‘jeetje’! Helaas gaat het niet over het geweldige gelijkspel dat ‘ons cluppie’ behaalde tegen het vele malen sterker geachte AS Roma. Het gaat zelfs niet over het buitenspel doelpunt dat Kazim maakte… Maar over een paar idioten, dat het altijd moet verzieken voor een ander. De media geven berichtgeving over massale rellen en vernielingen. De supporters zeggen dat ze zijn uitgedaagd door de Italiaanse politie. De echte waarheid zullen we nooit precies weten. Ondertussen doet iedereen zijn zegje, naast de bekende media kanalen horen we ook Menno Pot (LEESTIP!; Nu.nl), Thijs Zonneveld (AD.nl), Bart van Merwijk, De Speld, je wordt er wel een beetje moe van. Er wordt al genoeg over geschreven, dus dat ga ik niet doen.
Ons verhaal
Ik wil het hebben over ‘onze’ midweek. Want dat wil men zo graag! Er werd al naar een verslag(je) gevraagd voordat we goed en wel aan deze trip waren begonnen. Ik kan er natuurlijk heel kort in zijn, want na Hamburg, Oosterhout, Brussel, Zwolle, Parijs, Antwerpen, Düsseldorf en Praag, was het in één woord: (weer) Geweldig! Maar kort, dat lukt me niet.
Op 15 december jl. lootte de UEFA voor de Europa League. Feyenoord was in de poulefase groepswinnaar geworden na een geweldige thuisoverwinning op titelverdediger Sevilla. Waarna het karwei in Luik werd afgemaakt. Uit de koker hoopten we op Celtic of Liverpool. Het waren samen met, de sterkst mogelijke optie, AS Roma, de laatste overgeblevenen. Los van elkaar wisten we eigenlijk al wat er ging gebeuren, AS Roma werd de tegenstander. Over Rome was nog geen voorbereid plan gemaakt, maar toch werd er binnen een paar uur besloten dat we zouden gaan. Thomas van Kan, Martijn Heerema en ik sloten ons aan bij Wesley en Jeffrey Banis en Mark van Leeuwen, die al op bezoek waren geweest bij Sevilla en Luik.
Zoals, ook in voorgaande ‘verhalen’ naar voren komt, gaat nooit iets in één keer helemaal goed. Wesley boekte op maandagmiddag bij CheapTickets, maar de enorme run op het zoeken naar Rome-vluchten gooide roet in het eten. We kregen niet de prijs die we wilden en dus werd er geannuleerd. Maar wat nu? Brussel Airlines bleek nog wel de gewenste prijs te hanteren en dus werd er door mij, een uur later, alsnog de tickets geboekt. Het avontuur kon beginnen. We moesten echter wel nog twee maanden wachten. Ondertussen kreeg Dave Bierhuizen lucht van onze plannen. Hij wilde graag naar Rome en boekte dus, weliswaar enigszins beledigd, los zijn eigen tickets op dezelfde vluchten. Het hostel konden we nadien wel gezamenlijk boeken én delen.
Cultuursnuiven of cultuurbarbaren?
Op dinsdag 17 februari was het dan eindelijk zover. Thomas meldde via WhatsApp dat hij, als chauffeur richting Brussel, iedereen vanaf 04:25 uur ging ophalen voor onze vlucht van 07:50 uur. Zonder vertragingen arriveerden we ruim op tijd op Brussel Airport, parkeerden we de auto en aten wat op het vliegveld. Ook de vlucht verliep zonder problemen en zodoende arriveerden we om 09:50 uur op Fiumicino Airport, ook wel Leonardo Da Vinci Airport genoemd. Nadat we zochten naar de plek waar we de Roma Pass konden ophalen, stapten we in de taxi naar ons hostel, Alessandro Palace, nabij treinstation Termini. We checkten alvast in, maar konden nog niet naar de kamer, we kregen kamer 12 (voorteken voor de 12e man?), omdat die pas na 15:00 uur beschikbaar zou zijn.
We kozen ervoor om eerst, aan de overkant van het hostel, wat te eten. Uiteraard werd dat pizza. Mark stelde zijn doel op ‘vijf’ en we begonnen aan een gezamenlijke pot, want dat is toch makkelijker, maar dat gaat tegelijk altijd harder dan verwacht. Vervolgens gingen we met de Metro, gratis dankzij de Roma Pass, naar het Colosseum. Een indrukwekkend 'Stadion' uit het jaar 81 (toen werd het in gebruik genomen). Ik ga geen geschiedenis les geven, maar via de linkjes kunnen de geïnteresseerden het één en ander nalezen. Geïnteresseerd was niet iedereen binnen onze groep. We merkten het, we zagen het en we hoorden het ook: "doen we eerst ff snel die cultuurshit” en "wat is er nou zo interessant, het is toch kapot”. Een soort "veni, vidi, vici”, de beroemde uitspraak van Julius Ceasar: Ik kwam, ik zag, ik overwon. De groep accepteerde elkaars belangen, deels… Ondertussen werd Martijn reisleider, aangezien hij al eerder in Rome was geweest en vertelde hetgeen hij nog wist.
Na het Colosseum gingen we in de rij staan bij Forum Romanum. Het oude centrum van het Romijnse Rijk. Met onder andere de Tempel van Saturnus, de Boog van Titus en de Basilica van Maxentius. Vervolgens klommen we bovenop het Museo Sacrario delle Bandiere voor het uitzicht over Rome, maar dat was vanaf die plek niet helemaal wat we ervan hadden verwacht. Nadien vervolgden we onze weg met een wandeling over de Via del Corso op zoek naar een koud biertje in het erg warm geworden Rome, maar 5 euro voor een kleintje pils vonden we toch wel iets teveel van het goede en besloten op zoek te gaan naar de metro richting het hostel. Onderweg zagen we het in restauratie zijnde Fontana di Trevi en Piazza di Spagna met de Spaanse Trappen. Zo hadden we toch al veel gedaan op onze eerste dag in Rome.
Na de powernap gingen we op zoek naar een restaurantje in de buurt om iets te eten. Na een kleine wandeling (met omweg), kwamen we in een zijstraatje uit bij Ristorante "Steak House” Pizzeria Cusina Romana. Voor ieder wat wils en dat bleek. Een zeer geslaagde maaltijd! We wilden daarna voetbal gaan kijken, maar besloten om daarvoor terug te gaan naar het hostel. In ‘de pub’ van het hostel dronken we een biertje en kaartte we wat. We wachtten daarbij rustig af wat partyplanner Wesley voor ons in petto zou hebben, maar dat veranderde omdat er vanuit het hostel ook een ‘Carnaval’ avond gepland was. Wesley, Jeffrey en Martijn besloten zich daarbij aan te sluiten. De overigen wisten niet helemaal zeker wat men er van kon verwachten en besloten na enige twijfeling om niet mee te gaan. Woody Dave kreeg het aan de stok met de organisatie vanwege een ‘boos gezicht’. Na een kleine achtervolging op het drietal kwam het viertal uit bij de Pub Flann O’Brien. Het drietal kreeg midden in de nacht, na enige tijd in de wijk rondom het hostel te hebben rond gedwaald, de lachers op hun hand vanwege de staat waarin men zich bevond (eentje in het bijzonder). Ik wijs ze een epigram toe: ‘Drink ik dan bederf ik. Drink ik niet dan sterf ik. Beter gedronken en bedorven. Dan niet gedronken en gestorven.’
Vaticaan en een (dubbele) mislukte planning
De volgende ochtend had ik als ‘reislijder’ de trip naar het Vaticaan gepland, maar door allerlei omstandigheden en een laat, maar goed, ontbijt bij de buren van de Bramble bar arriveerden we pas om 11:30 uur op het Sint Pietersplein. Er stond een korte rij bij de entree, maar hadden niet door waar de exacte poortjes ingang van de Basiliek was. Toen we dat wel doorhadden en een groepsfoto hadden gemaakt was de rij toch al erg lang geworden en betoogden we spijt dat we niet meteen in de rij waren gaan staan. Nu was er teveel twijfel omdat ook het tweede gedeelte van het oude Rome nog op de planning stond.
Onderweg naar de brug over de Tiber kocht Mark in het Vaticaan een ‘gelukshanger’, die de volgende dag geluk moest gaan brengen en vervolgens zagen we een oud kasteel op de route, met een blijkbaar mooi uitzicht over Rome en het Vaticaan. Het bleek de Engelenburcht (Italiaans: Castel Sant’ Angelo) te zijn. Met de Roma Pass mochten we gratis naar binnen. We bekeken enkele museum stukken, genoten van het uitzicht en lunchten wat op de burcht. Mark z’n teller kwam daarmee op 3,5 pizza. Via de Engelenbrug liepen we vervolgens het oude centrum in de richting van Piazza Navona. We wilden een foto bij de Neptunus-fontein, dat zou immers pluspunten opleveren bij onze voorzitter en zo geschiede. Onderweg aten we een ijsje onder aanvoering van Thomas, in het wederom warme Rome (althans in de zon). Het Pantheon was nu niet ver meer en dus liepen we richting deze Tempel. Mark gaf de tip om niet naar boven te kijken en rond te draaien, omdat je dan weleens duizelig kan worden, maar liet eerst iedereen dat juist wel doen.
Na het Pantheon moest er een nieuw plan komen. Een deel van de groep, met Jeffrey voorop, had toch spijt van het overgeslagen bezoek aan de Sint Pietersbasiliek en dus keerden we terug. Dave en Thomas discussieerden over de beste route, maar we kwamen er. Tot onze schrik was de rij echter nog groter dan die ochtend… Aangezien het al aan de late kant was besloten we om niet in de rij te gaan staan, maar de volgende ochtend vroeg terug te komen en nu naar het hostel terug te gaan, waar een deel van de groep een nieuwe powernap hield. Enigszins planningloos besloten we om die avond te eten bij de buren: The Bramble bar. Ook hier werd goed gegeten, waarna we weer in de pub van het hostel belandden. De avond ervoor werd ons potje 31’en ruw afgebroken en dus maakten we die nu af. Eén van de metgezellen deed een opvallende bekentenis. Hoe we erbij kwamen? Ik weet het niet meer. Wie en wat het was? Ciò che accade a Roma, rimane a Roma.
Thomas zorgde bij de plannen van nachtplanner Wesley voor een nieuwe verdeling van het drie- en viertal. Ik bleef met Mark en Dave in het hostel, 31’en, napraten over de twee dagen in Rome en wat de volgende dag nog zou gaan komen. Het viertal ging onder aanvoering van de oudste Banis op zoek naar een mooi feestje. Het mislukte echter volledig. De vier feestgangers zaten meer in de taxi, dan dat men ergens binnen was en dus keerde het gezelschap onvoldaan terug in het hostel. Na een klein uurtje ‘napraten’ ging het licht definitief uit. De tweede dag alweer voorbij.
Matchday
De derde dag in Rome: Matchday! De dag waarvoor we eigenlijk hier zijn. De wedstrijd AS Roma – Feyenoord en de PMDS (Pre Match Drinking Session) eraan voorafgaand. Toch? Maar we hadden de dag ervoor een afspraak gemaakt: toch eerst nog naar de Sint Pietersbasiliek. Mark en Wesley besloten om niet mee te gaan, ze hadden een voorgevoel. Degene die wel gingen schrokken wederom! De rij was nu nóg langer, we geloofden onze eigen ogen niet. Dave verspeelde zijn karma punten voor de komende tijd. Hij kwam met het idee om gewoon tussen die groep in de rij te gaan staan, hij deed dat samen met Martijn, waarna Thomas en ik later aansloten. Jeffrey sloot als laatste aan en zo stonden we alsnog, binnen 12 minuten, in de Sint Pietersbasiliek. Het was heel bijzonder om te zien, zeker omdat ‘we er toch zijn’, maar we waren er geen (ruim) drie uur voor in de rij gaan staan. Voor vijf euro gingen we ook nog 551 treden omhoog om vervolgens te genieten van een prachtig uitzicht over Rome en het Vaticaan. Een hel voor degene met hoogtevrees en zo was ook de weg terug door smalle gangetjes en een kleine wenteltrap.
De tijd tikte hard door. Mark en Wesley gingen alvast naar de PMDS op Piazza di Spagna. De overigen gingen nog even snel wat eten bij het Steakhouse van de eerste avond, daar ondervonden we het algehele alcohol verbod, er werd geen bier geschonken. Via het hostel sloten we ons vervolgens alsnog aan bij de PMDS. Het werd steeds drukker en de sfeer werd er ook niet beter op, omdat er toch nog veel alcohol werd gedronken. Mark, Dave, Thomas en ik besloten om niet met de meute mee te lopen naar de bussen, maar om zelfstandig er eerder naartoe te gaan. Wesley, Jeffrey en Martijn liepen wel, weliswaar redelijk vooraan, mee met de grote groep. Bij het omwisselpunt bleek dat Dave niet mee kon met de bussen, omdat hij een kaartje had voor een thuisvak. Daarmee werd hij wel de enige van alle Feyenoord-supporters in Rome die gestalte gaf aan "Rome we lopûh”. Hij liep, naar eigen zeggen, naar het stadion. Wij denken nog steeds dat hij een taxi nam…
Helaas moest Dave wel in het buffervak plaatsnemen en dus kon hij niet bij ons aansluiten. Dan eindelijk de wedstrijd. Feyenoord begon matig, vooral achterin en kreeg een achterstand te verwerken door een snelle omschakeling van de Romeinen. Het was verder echt niet slecht wat Feyenoord deed en de minimale achterstand bleef staan tot aan de rust. De ruim 6000 aanwezige Feyenoorders steunden de ploeg, wat extra krachten los maakte bij de spelers. De gelijkmaker kwam negen minuten na rust van Kazim (in buitenspel positie), nadat Immers de voorzet van Karsdorp (geweldig actie!) op de kruising had gekopt. Het zorgde voor een uitzinnig uitvak met tranen van geluk, kippenvel en de beloning voor de steun van de 12e man in Rome. Heel bijzonder om mee te maken! Kippenvel was het toch al. Mede door het resultaat was het genieten! Volgende week thuis afmaken!
Het was vervolgens lang wachten tot we het stadion uit mochten, maar werden vervolgens met bussen naar Termini gebracht, waardoor we lopend verder konden naar het hostel. Mark en ik haalden nog een pizza bij The Bramble bar. Mark had zijn doel al bereikt, maar overtrof hem hierbij en zette de teller op 6,5! Vol van adrenaline konden we nog niet slapen, maar onze taxi zou al om 04:00 uur komen om ons naar het vliegveld te brengen. Toch sliepen we pas na twaalven. Dave werd door ons uitgeroepen tot de nieuwe leider van de FLKG (Feyenoord Losse Kaarten Groep). We bekeken sfeerbeelden, lazen de diverse berichtgevingen en deelden onze eigen ervaringen, want ook in het stadion zaten we niet bij elkaar.
De herinnering blijft
Om 03:00 uur klonk de eerste wekker, het avontuur is weer voorbij. We pakten in en kregen de borg retour. De taxi stond al klaar. De fut was eruit. We zeiken elkaar soms af, zijn een stelletje Auti’s bij elkaar en het lijkt er af en toe op dat we allemaal echt niet met elkaar door één deur kunnen, maar we kunnen ook niet zonder elkaar! We hebben weer een mooie herinnering gemaakt! Mannen, bedankt! Op naar het volgende avontuur…