Nations League: Pang Pang Olo

Team 'Loop' slaat terug.
 
De allereerste Nations League, wij waren erbij! Nadat de poule met Frankrijk en Duitsland toch vrij glansrijk, maar ook onverwachts was overleefd mocht Nederland meedoen aan de Nations League Finals in Portugal, samen met het thuisland, Engeland en Zwitserland. Het tripje naar Portugal werd al eind november geboekt, de accommodatie niet veel later. Op dat moment wisten nog niet of we in Porto of in Guimarães zouden spelen. Later volgde de loting en daar kwam uit dat we de halve finale in Guimarães tegen Engeland zouden spelen. Niet helemaal ideaal, maar ach dan maar winnen van die Engelsen en op naar Porto. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Eind januari was het tijd om de kaarten te gaan bestellen, maar omdat het dit keer via de UEFA moest was dat niet zo eenvoudig als gewoonlijk. Account aanmaken (vind niet iedereen leuk), betalen met creditcard (lukt niet iedereen) en de juiste volgorde van registratienummers invoeren om bij elkaar te kunnen zitten (snapt niet iedereen). Maar met een beetje hulp van elkaar kwamen we er wel. En het ging nog goed ook.
 
Na maanden vooruit kijken was het 4 juni dan eindelijk zover. Voor mij zelf was het alweer veel te lang geleden en een volledige week weg...uhhmm...nog langer. Matty, Matthijs en Wesley (maar die moest de banden nog op spanning brengen) reden de overige naar Brussel, vanwaar onze vlucht naar Oporto zou vertrekken. Volgens Dave was dit de één na laatste keer dat we vanaf Brussel zouden gaan vliegen (aangezien Estland ook al gepland staat), we zullen wel zien. Nadat we na het inchecken wat hadden gegeten en even later helemaal compleet waren konden we mooi op tijd met prioriteit richting het vliegtuig van Ryanair. Met een kwartiertje vertraging arriveerden we rond 12.45 uur in Porto. Het ophalen van de koffers ging voorspoedig, waarna het vooral een uitdaging was om kaartjes te kopen voor de metro naar het centrum van de stad. De drukte en het feit dat je maar één kaartje tegelijk kon kopen hield het tempo er niet in. Het ritje met de metro was een vrij lange, eenmaal aangekomen in het centrum was het nog maar een klein stukje lopen naar onze accommodatie van deze week: Casa da Oliveira aan de Rua da Alegria. 
 
    

In de accommodatie werden we ontvangen door de beheerder, terwijl de schoonmaakploeg nog bezig was. Na enige uitleg om het huis en de omgeving begon de slaapplaats discussie, nadat erom gedobbeld werd waren de meesten toch wel tevreden over de uitkomst. Om de schoonmaakster nog even de ruimte te geven gingen we richting de twee winkelcentra vlakbij. Bij Happy Day aten we een broodje met patatje voor de trek, maar bleek al snel de minste keuze van de week. Bij de decathlon kochten we een bal voor de Porto Cup, die later in de week op de planning van Dave stond. Vervolgens was het tijd om naar de supermarkt te gaan in het andere winkelcentrum (dat hadden we voor het eten eerder moeten weten). De eerste proviand werd ingeslagen, mede vanwege de prijs, maar hier zouden we nog vaak terugkeren.
 
Als we terugkeren in onze accommodatie worden de kamers in orde gemaakt en wordt het terras in gebruik genomen om o.a. te toepen (voor shots). Later keren we terug naar binnen en worden de eerste avond al de nieuwe spelen 'Pilco' en 'Wausie' bedacht. Vooral de laatste zou nog met enige regelmaat terugkomen deze week, in ook strengere versies. We bestelden pizza en kwamen zo de eerste avond wel door. Totdat de spellen eindigden, maar er nog geen echt plan was om weg te gaan sloeg de vermoeidheid (bij mij) toe. Ik koos er dan ook voor om niet mee te gaan naar de karaoke bar, alwaar het vooral in het begin nog heel erg stil was. Betere, mindere en veel mindere versies werden ten gehore gebracht waarna iedereen later die nacht vrij rustig 'thuis' kwam.
  
Woensdag was de dag van de Porto Tour. Na een zeer rustige opstart van de dag en het halen van wat verse broodjes was het daarna nog tijd voor een lekkere douche, maar tevergeefs. Het werd een koude... kan ook lekker zijn trouwens. Met totaal 9 man douchen was blijkbaar teveel gevraagd voor het warme water. Nadat de koude douche was overwonnen begon de tocht door Porto. We liepen de straat uit via de Praça de Batalha en langs het Nationaal Theater richting het treinstation Sào Bento. Met de bijzondere Azulejo's (Delfts blauwe tegeltjes) aan de binnenkant. Hiervoor zagen we al twee kerkjes die aan de buitenkant hiermee betegeld waren (eentje op de eerste dag toen we uit de metro stapten). De tour ging verder richting 'het kasteel' oftewel de Sé do Porto Cathedral, één van de oudste monumenten van de stad. Een deel van de groep deed ook nog een extra binnentour door de schatkamers van de Cathedral. Als je er dan toch bent hè... Als de tour doorgaat wordt de hoogtevrees van Wesley en Wilko op de proef gesteld met een bezoekje aan de hoogste 'verdieping' van de Luis I-brug. Een wandeling over het hoogste gedeelte zorgde voor een schitterend uitzicht over Porto. We zagen ook de Zwitserse supporters langs de terrasjes bij het water. Nadat we de overkant bereikten liepen we na een korte pauze weer terug (vooral niet recht naar beneden kijkend door de openingen langs de metro rails). 
 
       
 
We keerden terug aan de Porto-zijde van de brug en liepen op ons gemak richting het oude centrum, voordat we daar aankwamen was het echt tijd geworden om iets te gaan drinken en met een kleine omweg namen we een terrasje net buiten de grootste drukte. Dat smaakte. Na rijp beraad was het ook tijd om iets te gaan eten en dat werd in compromis unaniem besloten om via een uitzichtpunt op zoek te gaan naar een plek om te gaan eten. Over een trapdoorgang liepen we richting het uitzichtpunt omhoog tussen de huizen door. Eenmaal boven aangekomen bleek het uitzichtpunt slechts beperkt beschikbaar vanwege bouwwerkzaamheden. Het was te druk toen wij er waren en dus liepen we onverrichterzake door. Langs het Clérigos parkje zochten we bij verschillende zaakjes naar een leuk en lekker plekje, voordat we aankwamen bij Il Pizzaiolo. We namen het ervan. Even lekker bijkomen van de wandeling door Porto (zeker niet vlak). Een vogel zocht en vond een slachtoffer. Dave werd 'slachtoffer', maar ach dat brengt geluk toch? Terwijl Wesley op zijn risotto wachtte was de bediening bij Dave erg behulpzaam en kreeg hij zelfs een nieuw gerecht voorgeschoteld. En Wesley maar wachten... en wij ondertussen ook. Of het het wachten waard was? Dat weet ik niet meer. In ieder geval werden de vele trappen omhoog van de Torre dos Clérigos overgeslagen en bekeken we de toren vanaf gepaste afstand. We liepen ondertussen terug richting onze accommodatie om onderweg nog langs Café Majestic (een vrij exclusief café met naar verluid overheerlijke gerechten én koffie voor prijzige prijzen) te lopen en tot slot de supermarkt te bezoeken. 
 
Terug in de accommodatie was het tijd om even te ontspannen. Matthijs ging online op zoek naar een Tapas restaurant, en met succes. Ditmaal was het Mark zijn beurt om 'thuis' te blijven. Hij ging voetbal kijken en bestelde spareribs. De anderen kregen een knus tafeltje bij Tapas 'n Friends, waar genoten werd van de uitstekende en diverse gerechtjes. Ook de eerste Port-tonic werd hier geserveerd en die smaakte prima! Na een geslaagde maaltijd liepen we terug naar onze accommodatie en onderweg kwamen we langs de fanzone in de stad, waar de wedstrijd Portugal-Zwitserland (3-1) te zien was. Een deel van de groep bleef kijken en de rest liep door om een ijsje te gaan halen. Nadat het deel dat was doorgelopen 'thuis' was kregen we van de anderen berichten door dat het op het plein helemaal uit de hand was gelopen. Toen we weg liepen was er werkelijk niets aan de hand, mensen zaten rustig in een ontspannen sfeer op de grond voetbal te kijken. Maar de beelden toonden een slachtveld. Een paar onruststokers (vermoedelijk Engelsen) verziekten de gemoedelijke sfeer. Nadat de mogelijkheden dat toelieten keerden ook de laatsten van de groep veilig terug in de accommodatie. Terwijl iedereen eigenlijk toch al had besloten niet meer weg te gaan was dat nu definitief, alleen Wesley kon het later toch niet laten er nog even op uit te gaan. Maar niet voordat er een spelletje Mexxen gespeeld werd. Wilko had moeite met de 'andere' regels en Matty en Ed aka De Professor (was Bastiaan er ook?) konden elkaar wel goedvinden als slachtoffer...
 
  
 
Na het halen van het ontbijt was het op donderdag; Matchday! Nederland nam het vandaag in de halve finale van de Nations League op tegen Engeland. Hiervoor moesten we met de bus, geregeld door Ons Oranje, naar Guimarães. Echter niet voordat we wel/niet besloten om de speciaal voor de trip aangeschafte pakken wel/niet aan te trekken. Dat was vanwege het weer en dan voornamelijk de vele voorspelde regen. We besloten uiteindelijk de pakken toch wel aan te doen (voor sommige was die twijfel er niet). We gingen met de uber naar het verzamelpunt en vertrokken enige tijd later voor een uur durende reis met de bus naar Guimarães. Daar aangekomen regende het en niet zomaar een paar druppels, terwijl we vanaf het eerste moment (weer) veel bekijks hadden door de leeuwenpakken. Lopend richting de speciaal ingerichte fanzone leerde ons dat het feestje vandaag binnen zou zijn, maar we hadden dusdanig veel honger dat we besloten om toch eerst buiten te eten al schuilend onder de parasols en een tentje. Gelukkig had niet iedereen uit de bussen datzelfde idee. De eerste groep waagde het er na het eten op om door de regen naar de sporthal te gaan, waar de nieuwe fanzone was ingericht. De tweede groep volgde later met vuilniszakken ter bescherming. De sfeer in de sporthal was weer heel goed en gezellig. De pakken hadden veel bekijks en vonden ook menig fotocamera. "Het is toch weer gelukt om iets origineels te verzinnen". Het bier vloeide rijkelijk en na een eigenlijk iets te lange tijd was het mooi geweest en zochten we een rustiger plekje op in de sporthal. Niet veel later vertrokken we met de Oranje stoet naar het stadion. Alsof het zo moest zijn werd het droog en ging zelfs de zon schijnen tijdens onze wandeling naar het stadion. 
 
     
 
De sfeer was weer opperbest, ondanks dat de trommelaar later pas aansloot. Een nieuw lied: 'Het is de leeuw die de beker komt halen', werd geleerd. Al missen we nog wat zinnen, is het lied toch redelijk goed ontvangen. Nu nog bij de rest... Ruim op tijd arriveerden we in het stadion en dus dachten we nog even lekker een broodje te eten en iets te drinken. Het duurde niet alleen erg lang, maar op het broodje kip was nauwelijks kip te bekennen. Nadat Wesley nog wat sfeer maakte met wat Engelsen die daar gewoon allemaal door elkaar konden lopen zochten we onze (prima) plekken in het stadion. De Engelsen waren in grootte getale aanwezig en maakten een mooie sfeer in het stadion, daar konden we als klein clubje niet tegenop. Al die vlaggen ook, prachtig om te zien. Des te leuker was daarom uiteindelijk het verloop van de wedstrijd. Het werd een overwinning in het hol van de leeuw, althans zo voelde dat toch een beetje. Na een 0-1 achterstand (door een strafschop) trok Nederland de stand gelijk. In de verlenging maakte Nederland het af met twee doelpunten (3-1!). En wat zorgde dat voor een geweldige sfeer in het Oranje vak, althans toch in ieder geval in ons gedeelte. Mede mogelijk gemaakt door de 'tietenman'. Nog steeds kramp in de kuiten van dat Van Links, Naar Rechts. Het was/is het waard. 'Wij gaan naar Porto toe'! Heerlijk! Na de wedstrijd moesten we teruglopen naar de bussen. We liepen, maar wisten eigenlijk niet precies waarheen. We volgden gewoon alle anderen, terwijl het nu wel begon met regenen. Als we terugkeren in onze accommodatie na een lange, maar toch voorspoedige busreis hoopten we nog iets te eten te bestellen. Dat was echter niet meer mogelijk of het lukte in ieder geval niet. Dave, Wilko, Mark en Wesley besloten om dan toch nog maar naar de Mac te lopen. 
 
Bijgekomen van de halve finale was het op vrijdag rustig opstarten en de voorbereidingen treffen voor de Porto Cup. In Villa Nova de Gaia werd online een leuk veldje gevonden om deze prestigieuze strijd uit te vechten. Team Baco en Team Loop streden voor de derde keer tegen elkaar. De edities in Riga en Stockholm werden na een gelijkspel beslist doormiddel van flessen schieten in het voordeel van Team Baco. De vrij voortvarende start van Team Baco brak hen later op. Nadat Team Loop een strafschop miste wist Team Baco het eigenlijk zeker: drie op een rij. Maar het breekpunt kwam direct na rust. Het fluitsignaal klonk en Team Baco schoot de bal op doel. De scheidsrechter was echter nog positie aan het kiezen langs de kant van het veldje en had zijn rug richting precies dat doel gekeerd. Overnemen was de enige oplossing. Team Baco gedesillusioneerd en Team Loop rook kansen. Team Baco probeerde zelfs nog Man of the Match Wilan uit te schakelen, maar tevergeefs. Ondanks dat Team Baco nog 7 extra speelminuten kreeg om te scoren, wist Team Loop (12-10) de winst te pakken. Het was met bijzondere doelpunten, acties en beslissingen weer een mooie editie. De Porto Cup is voor Team Loop! Het zonnetje in Portugal was ondertussen aardig warm geworden en dus was het tijd voor een lekker koud biertje. Een drankje in dit 'clubhuis' was nog goedkoper dan in de supermarkt en dus bleven we nog even hangen. Er werd nog een balletje getrapt en nog een paar biertjes gedronken. Later werden Dave en Matthijs uitgedaagd door de oude mannen van de club voor een potje pool. Hoop kregen ze letterlijk toegeworpen, maar als het er even om ging lieten die oude mannen zien waarom ze deze uitdaging wel aandurfden. Na het derde potje was het mooi geweest en werd de mannen bedankt voor hun gastvrijheid en keerden we terug naar onze thuisbasis. 
 
     
 
Inmiddels was iedereen het eens geworden dat we bij een steakhouse zouden gaan eten, maar online reserveren bij de diverse opties was niet mogelijk. Dus gingen we er op goed geluk naartoe. Dat geluk is ons eigenlijk nog nooit gegund geweest (behalve dat ene -goede- zaakje in Praag). Zo ook nu niet. En dus moesten we door. Na nog twee mislukte pogingen, kwamen we dankzij Thomas bij Nogueira's. We moesten even wachten bij de bar, maar kregen daarna een schitterende ronde tafel in het restaurant beneden. Het draaiende middenstuk was meteen geliefd. Het advies van onze gastheer werd naar hartenlust opgevolgd en zonder enkele vorm van spijt. Wat hebben we even heerlijk decadent zitten eten met een goed stukje vlees en een lekker glaasje wijn. Genieten... Terug bij Casa da Oliveira was het nog steeds genieten, maar nu met mexxen. Team Baco zocht wraak op de scheidsrechter, die op zijn beurt de slokken van Team Baco maar slapjes vond. En zo ging dat heen en weer, alleen misschien is 1 tegen 4 niet eerlijk. Gelukkig toonde Team Loop compassie en koos partij. 
 

 
Zaterdag was weer even rustig bijkomen en wat langer blijven liggen, terwijl een ander deel op het terras genoot van het ochtend zonnetje met een kopje koffie en Ed de keuken nog maar eens opruimde. In de loop van de dag was het tijd om iets te gaan ondernemen. Matthijs en Wesley wilden nog even naar een lokale kapper en Mark vergezelde hen. De anderen kozen voor de Porto Tour, deel 2. Door de sfeervolle straatjes liep de groep de trap af richting de Luis I-brug. Dit keer werd het onderste deel genomen om aan de overkant te komen. Al wandelend over de boulevard in Villa Nova de Gaia zagen we een groot aantal sportmodellen opgesteld staan, waar het even extra genieten was. We vergaten echter een zaakje te zoeken waar we konden eten, waardoor we doorliepen naar boven. Naar Taylor's Port. Daar aangekomen besloten we dat we toch even eerst iets moesten eten en zo geschiedde, decadent deel 2. In het veel te luxe restaurant, Barão Fladgate, naast Taylor's aten we overigens heerlijk. De rondleiding van Taylor's was een beetje langdradig, maar toch leuk om een keer dat te hebben gezien en gehoord wat je wel kent van de verhalen en foto's. Al die oude port vaten zo bij elkaar is een mooi gezicht. Als die groep vervolgens in het zonnetje wacht op een glaasje port, hebben de andere drie een oude bunker gezien en een potje midgetgolf gespeeld bij het strand van Porto. 
 
       
 
Het Negental verzamelde zich vervolgens weer in Casa da Oliveira om na een kleine rustpauze weer allemaal onze eigen weg te gaan. De één bestelde wat, wat anderen aten pasta a la Dave, sommige gingen naar de Mexicaan en weer een ander vond de uitgebreide late middag lunch al meer dan genoeg. Uiteraard gingen de dobbelstenen nog over tafel, kwam de 'man van honderd' natuurlijk voorbij en werd er nog even ruimte gemaakt om 'Wausie' te spelen. Voordat we ons weer gingen opmaken voor een nieuwe matchday!

      
 
Finale! Wat was het een mooie dag. Het zonnetje scheen, de sfeer was goed. Alle voortekenen waren er voor een mooie afsluiting... Nadat de broodjes weer waren gehaald bij de supermarkt genoot iedereen rustig van het zonnetje op het terras en maakten we ons op voor de finale van de Nations League tegen gastland Portugal. In de middag liepen we op ons gemak naar het Oranjeplein, dat redelijk vlakbij onze verblijfplaats was opgesteld. Dit keer kon deze wel buiten plaatsvinden vanwege het heerlijke weer. Het bier vloeide natuurlijk, maar niet voordat er verschillende Baco's voor vertrek doorheen waren gegaan. Ook eentje met banaan... ja, echt! De sfeer was erg goed op de fanzone, maar de drukte bij de beperkte bier locaties ook. Op tijd aten we een broodje, maar er was alleen nog een simpele hotdog beschikbaar. Prima, maar wat weinig. Nadat we tevergeefs zochten naar alternatieve opties sloten we aan bij de stoet richting het stadion. Wat was het weer mooi. Vooral de tunnel onderweg was erg leuk! Ook nu kwamen we ruim op tijd aan in het stadion (van FC Porto): Estadio do Dragão. De Nederlandse supporters zaten op een wat vreemde manier toch wat verspreid over de vakken, maar toch enigszins aangesloten. Het deed de sfeer niet ten goede. Net als de wedstrijd. Matthijs zocht zijn heil dan ook bij de Portugese fans. Na de 1-0 (terechte) nederlaag gingen een aantal van onze groep meteen te voet weg en wilden anderen nog even kijken hoe Portugal de beker ging showen. Pizza werd onderweg besteld voor de hongerigen en Matthijs en Matty gingen nog even feesten met de Portugezen. Na een klein kaart spelletje was het een mooie tijd om lekker te gaan slapen, alleen deed -bijna- niemand de voordeur open voor de twee achtergeblevenen. 
 
    

De laatste echte ochtend deden we het natuurlijk weer rustig aan. Het zonnetje scheen en de verse broodjes smaakten prima. Dave, Wesley, Matty en Thomas wilden nog even Padel (soort kruising tussen tennis en squash) spelen. Alleen Wilan bleef achter op de thuisbasis, de anderen gingen voor support mee. Na anderhalf uur was het tijd om ontspannend af te sluiten met een rondvaart van 50 minuten over de Douro, waar Wilan inmiddels naartoe gelopen was. Het zonnetje met een briesje maakte het goed vertoeven op de 6-bruggentocht over het water. Een passende afsluiting van deze week. Al wandelend over de boulevard aan de Porto zijde was het tijd voor het kopen van een paar souvenirs en namen we de trap naar boven, een flinke klim toch nog... Onderweg liepen we langs een pizzaria & steakhouse en besloten spontaan dat we daar die avond zouden gaan eten, voor ieder wat wils. Op de thuisbasis was het even tijd voor wat ontspanning en nog een klein kaart spelletje voordat we gingen eten. Bij Santo besloten we voor een voor- en hoofdgerecht te gaan en ging vooral het bier er goed in. We pakten nog één keer uit, voordat deze vakantie er officieus toch wel op zat. De ubers naar het vliegveld werden door Mark geregeld bij Mário Castelo en na het eten werd in hoog tempo het huis opgeruimd om op tijd te gaan slapen, want we moesten vroeg, heel vroeg weg. 
 
  
 
Na een voorspoedige terugreis keerde iedereen moe (wel gek na vakantie), maar voldaan weer naar huis. Het was weer een fantastische trip! Waarvoor dank: Matthijs, Mark, Wilan, Bastiaan, Wesley, Matty, Dave, Thomas en ondergetekende, gelukkig hebben we de foto's nog... op naar Tallinn en later Belfast! Ohhja... ik mag het dit keer niet vergeten: we hebben het perenijsje nog. Niet gegeten, maar in ieder geval vernoemd in het verslag ;)!
 
Voor de foto's van de Sightseeing tour & Porto Cup: klik hier.