JO19-2 ontsnapt óók in Stompwijk

Voetbal is simpel: Je moet altijd zorgen dat je een doelpunt meer maakt dan je tegenstander.

Het is weer een lekker cliché, die subtitel. Het feit dat JO19-2 eerst achter moet komen om vervolgens pas (met moeite) orde op zaken te stellen begint ook een cliché te worden. Vaak ontstaat (bij mij) een -sub- titel tijdens (of vlak rondom) de wedstrijd al, zelden veranderde een mogelijke titel zo vaak als tijdens de uitwedstrijd bij Stompwijk. Van 'afgang in Stompwijk' tot 'JO19-2 tuint er toch in' en tussendoor 'tijdig herstel in Stompwijk', het waren de titels die voorbij kwamen in het koude dorpje Stompwijk. Sommige teams inspireren namelijk (bijna) altijd voor een wedstrijdverslag. Ik denk, zo achteraf, vooral terug aan de mogelijke eerste titel: 'afgang in Stompwijk'. Een verslag als die van de wedstrijd van het A1 van vorig seizoen na de uitwedstrijd bij Perkouw in Berkenwoude [ Ge-na-de-loos ], schoot even door mijn hoofd. Gijs de Graaf en Stijn van Rooijen zullen het zich nog herinneren als de dag van gister. Gelukkig is het niet nodig en ontsnapte JO19-2 in en tegen Stompwijk.

Stompwijk is met bijna 2500 inwoners nog best een groot dorp (groter dan Berkenwoude), maar heeft geen eigen postcode en plaatsnaam in het postcodeboek. Het valt onder Leidschendam. De plaatselijke dorpelingen, tevens de hekkensluiter in de competitie, kwamen om 19.30 uur (aftrap 20.00 uur) aan op Sportpark Meerhorst. De Neptunianen hadden zich toen al omgekleed. Behalve de auto met de halve defensie - Guus Kooimans, Mendel Boset en Martijn Tukker - was vertraagd. Toch vonden ook de gasten het nog geen tijd om het veld op te gaan voor de warming-up. De gevoelstemperatuur was al flink onder nul gezakt en echt aangenaam voetbalweer was het daarom niet. Guus ging speciaal terug richting de auto om handschoenen te halen. Menig ander had zich flink ingepakt. 

Niemand, maar dan ook niemand maakte zich vandaag vooraf druk over het te behalen resultaat en wellicht was dat dan ook meteen het grootste mankement. Na de ruime winst op BVCB en de ongekende comeback tegen DSO zou de wedstrijd bij hekkensluiter Stompwijk een koud kunstje moeten zijn. Koud was het. Een kunstje uiteindelijk ook, maar niet op de manier die menigeen verwacht had. "We gaan het wel even doen vandaag" en zelfs "Ik maak een dubbele hattrick vandaag" waren uitspraken die voorbij kwamen. De van een klaplong herstellende Thomas Becker zorgt er nog altijd voor dat de coaches vooraf hun hoofd moeten breken over de opstelling. Het liefst hadden ze vandaag een beetje geëxperimenteerd met de opstelling, maar het wedstrijd verloop zorgde ervoor dat Marcel Vroon en Ralph So (letterlijk) ijsbeerden langs de lijn.

Het eerste wapenfeit van de wedstrijd kwam van Timber Johnson die na vijf minuten spelen het Stompwijkse doel onder schot nam, maar niet tot scoren kwam. Daarna verslikte koploper Neptunus-Schiebroek zich in de hekkensluiter. De duels werden slap en soms zelfs helemaal niet aangegaan. Niets lukte op het overigens best gladde kunstgrasveld. Na 11 en 17 minuten spelen sloeg de thuisploeg genadeloos toe (2-0!), dat daarmee bijna net zo veel doelpunten maakte als in hun vier voorgaande wedstrijden (3). Marcel en Ralph keken elkaar aan. Je zag ze denken: "wat overkomt ons nou hier!?" Ingrijpen was het enige dat ze konden doen en ook deden. Lars Aartsen (dezelfde als de Aartsma van vorige week) en Casper van Peijpe kwamen het veld in. Het bleek een goede zet. Niet dat de twee spelers die eruit gingen alleen verantwoordelijk waren, maar de invallers vulden het gewoon erg goed in. Ondertussen had Guus zijn handschoenen uitgedaan. Er was strijd zonder wanten nodig. In het restant van de eerste helft was het vooral Casper die met snelheid de rechterflank onveilig maakte. Na een half uur spelen mocht Casper een hoekschop nemen. De uitstekend getrapte bal bereikte in de doelmond aanvoerder Rex Vroon. De teamcaptain die zijn team bij de hand nam scoorde de aansluitingstreffer. Als voorbeeld voor zijn teamgenoten spoorde Rex iedereen aan tot meer inzet en strijd door zelf voorop te gaan. Acht minuten na de 1-2 bereikte Rex het zestienmetergebied en schoot de bal al vallend en met veel weerstand prachtig in de kruising, 2-2!

Halverwege was de stand gelijk. In de kleedkamer was opwarmen de eerste prioriteit, maar ook het vertoonde spel en misschien vooral nog wel de strijd en inzet was een belangrijk punt ter bespreking. Iedereen leek er toch van overtuigd dat het in de tweede helft anders moest gaan. En dat bleek. Al na 2 minuten in de tweede helft nam Neptunus-Schiebroek een voorsprong. Lars Aartsen kon ver mee en gaf een uitstekend passje op Willem van Dommelen dwars door de Stompwijkse defensie heen, die eigenlijk voor eerst echt zichtbaar kraakte. Willem, dankbaar voor het buitenkansje, schoot raak, 2-3! Neptunus-Schiebroek neemt het heft in handen. Combineert en communiceert. Daaruit ontstaat 10 minuten later het vierde doelpunt. Rex start een nieuwe aanval en geeft de bal mee aan Bob de Jager. Bob passeert de defensie op snelheid, geeft voor en bereikt Willem voor het doel. De spits weet het net vervolgens opnieuw te vinden, 2-4! Er lijkt geen vuiltje aan de lucht en dus geven de coaches midmid en controleur Ruben So wat rust, de middenvelder kampte met een lichte blessure. Stijn vertelde op de bank dat iedereen "gewoon nog niet wakker was". Dat zouden we kunnen begrijpen als de wedstrijd afgelopen zaterdag inderdaad om 9.15 uur was begonnen, maar nu...

De voorsprong met een verschil van 2 doelpunten leek een veilige marge. Neptunus-Schiebroek creëerde niet veel meer, maar gaf ook niets weg. Vooral Lars was defensief erg sterk. Echter na iets meer dan een half uur in de tweede helft vond Stompwijk een zwakke plek en was doelman HouYu Shih verrast met een schot op de lat. De Stompwijkse spits reageerde als enige alert en schoot raak, 3-4. Precies op het moment dat coach Marcel langs de kant dacht "nu kan ik even gaan zitten". De zenuwen sloegen in langs de kant en ook Ruben wilde meteen weer terug het veld in. Echter Stompwijk gaf geen tijd tot nadenken. Niet langs de kant, maar ook niet op het veld. Meteen na de aftrap kwam de thuisploeg in balbezit en werd een schot van grote afstand Neptunus-Schiebroek fataal, 4-4! 

Wat nu? Nog 8 minuten. Alle troeven uitgespeeld. Ruben kwam nog terug het veld in, maar het moest nu op het veld gebeuren. Andermaal profiteerde Neptunus-Schiebroek JO19-2 vlak voor tijd (nog 3 minuten te spelen) van een dood spelmoment. Halverwege de helft van Stompwijk werd Rex vastgehouden. Laatste man Martijn Tukker ging achter de bal staan en bracht de bal hoog achterin het zestienmetergebied. Gijs de Graaf steeg boven iedereen uit en legde de bal met het hoofd panklaar voor Rex die van dichtbij hard raak schoot, 4-5! Schitterend doelpunt. En wat een ontsnapping, weer! Het was nog niet het slotakkoord. Stompwijk zette nog eenmaal aan en in de counter kregen zowel Willem als Gijs op de doellijn de kans om de wedstrijd definitief te beslissen. Het uitblijven daarvan zorgde voor een spannende (korte) blessuretijd en het laatste fluitsignaal klonk als een verlossing. Captain Rex, die met drie doelpunten een zeer belangrijk aandeel had, bedankte zijn medespelers voor deze driepunter in de warme kleedkamer. De muziek uit de box van HouYu weerklonk zoals vertrouwd.